🔻 در این روزها فصل چیدن زرد آلو های دره #پنجشیر سپری شده است. دیگر زرد آلو ای بر شاخه ها نمانده است. اما سیب های کال از شاخه های درختان باغ‌های پنجشیر، آویزان مانده اند وبه آرامی در باد تکان می خورند. سیب‌ها بر شاخه ها می مانند تا آخرین رمق تابستان را بمکند و گلگون شوند.امسال انگار میلی برانگیخته نمی شود تا انگورهای “سنگونه”(۱) در پایین دست “جنگلک” (۲)تبدیل به مویز شوند؟
بوته های ذرت از هراس مترسک‌هایی که در مزارع بر پا ایستاده شده اند تا تک تک آن‌ها را بپایند، به بار نمی نشینند. مبادا زلف های طلاییشان از پرده ی حجاب بیرون بیفتد.
سنبله های گندم در پنجشیر شرمسار و سر افکنده، انگار دوباره باعث رانده شدن بابا آدم از بهشت شده اند.طفلان هراسان #پنجشیر نگاه خود را از چهره های عبوس و بی لبخند گزمگان می دزدند مبادا بپندارند که به آنان سلام کرده اند.آن کودکان با لکنت زبان اما در سکوت با خود می خوانند، “شب‌های بی ترانه، نمانه نمانه بی مهری زمانه، نمانه نمانه “(۳)

این روزها رودخانه پنجشیر هم جور دیگری شده است. عصبانی است و کف بر لب آورده است. شتابان از شیب های تند کوه های هندوکش فرود می آید، خود را به صخره های مسیرش می کوبد، مهار گسیخته به سوی ثقل زمین هول داده می شود. انگار از اینکه بستر نا هموارش او را کشان کشان به دور دست ها می برد، عصبانی است. گویا نمی خواهد قبل از سیراب کردن باغات و جالیز های پنجشیر، در بستر راکت دشت های دور پایین دست به آب‌های عفن و منداب های کابل رود بیامیزد.

رودخانه پنجشیر یادش می آید سر راهش به “غوربند “(۴) و یا ” پریان دریا”(۵) بگوید به کبک‌های دره ی پنجشیر سفارش کنند، قبل از اینکه برف سنگین دره را بپوشانند، پاها و نُوک های خود را به خون یاران #احمد_مسعود رنگین کنند تا هر بهار آزادگی آن‌ها را فریاد بزنند.
رودخانه #پنجشیر از تک وتا می افتد خنکا و زلالی خود را از یاد می برد. در کابل رود گم می شود. او را دیگر به نام خودش نمی خوانند. بعد از اینکه از دشت های جلال آباد عبور می‌کند به پیشاور می رود تا در رود سند دفن شود.

پانوشت:
۱ – روستایی در پنجشیر که بهترین انگور در آنجا به عمل می آید.
۲- روستای زادگاه #احمدشاه مسعود
۳ – ترانه ای افغانستانی
۴ -رودخانه ای در پایین دست رودخانه پنجشیر
ه – رودخانه ای در مسیر رودخانه پنجشیر