حکایت اصلاح طلبان لرستان حکایت عجیبی است. آنها بعد از انقلاب همواره در انتخابات مجلس یک طرف رقابت بوده اند و همواره نیز با آرای بیشتری در قیاس با اصولگرایان امروز و راست گرایان دیروز حائز اکثریت بوده اند اما این اکثریت رای منتج به بیرون آمدن از صندوق ها ی رای نشده است.
پس از شکل گیری رقابت های سیاسی بین دو جناح سیاسی کشور و تقسیم بندی های موجود در انتخابات مجلس سوم چپ های لرستانی تنها در آن مجلس بود که توانستند همه کرسی های لرستان را در سومین دوره مجلس تصاحب کنند و از آن دوران به بعد همواره در مقایسه با راست گرایان در موضع اقلیت بوده اند.
اولین شکست تاریخی چپ ها در مقابله با راست گرایان لرستان در مجلس چهارم شکل گرفت همان جا که البته درسایه رد صلاحیت ها در چند حوزه انتخابیه ،هر هشت نماینده مجلس در در هفت حوزه انتخابیه لرستان متعلق به راست گرایانی بود که بعضآ نیز ناشناخته بودند.
البته در مجلس پنجم پنج کرسی از هشت کرسی نمایندگی لرستان را چپ ها کسب کردند تا پس از ان دوران در هیچ دورانی اکثریت نمایندگان لرستان درخانه ملت با این طیف همسو نباشد .اسماعیل دوستی ،علی آل کاظمی ،غلامرضا عبدالوند، عبدالرضا سپهوند و کوروش فولادی اخرین نسل چپ هایی بودند که در مجلس حضور داشته و از آن مجلس به بعد دیگر نه تنها بخت به اصلاحاتی ها رو نکرد بلکه در برهه های نیز خود اصلاح طلبان با بی تدبیری بر بخت خویش لگد زدند.
با وجود راهیابی ۴نماینده اصلاح طلب (سید عیسی موسوی نژاد ، نظام الاسلامی ،احمدی و عبدالوند) به مجلس ششم اما باز این اصولگرایان بودند که دست بالا داشته و تکثر اصلاح طلبان در حوزه های انتخابیه خرم آباد ، پلدختر ،کوهدشت، سلسله و دلفان نه تنها خیری را نصیب چپ ها نکرد بلکه قدم اول انشقاق و چند دستگی های سیاسی بین چپ های جوان را باید پیامد منفی انتخابات مجلس ششم برای طیف همسو با دولت وقت اصلاحات تلقی کرد که به اصطلاح لری خودمان آن “کتل هی ها دی کنه ” یا به عبارتی ساده تر اختلافات دوستان اصلاح طلب اصلی ترین دستاورد برای آنها به حساب می آید.
در مجلس هفتم و هشتم و نهم نیز حکایت چندان برای اصلاحاتی ها دلچسب نبوده و شکست های متوالی و رد صلاحیت ها ی چهره های شاخص و بی رغبتی مردم دستاوردی بود که رقابت های انتخاباتی در سه دوره متوالی برای اصلاحاتی ها به ارمغان آورد.
شکست های متوالی سوری و انشقاق بین هواداران او و فرج اله مومنی ،حمایت های اسماعیل دوستی از اصولگرایان و بی رغبتی اش به دوستان دیروز در کوهدشت ، رد صلاحیت های چهره های شاخص چپ در خرم آباد و ناکامی نامزدهایی با گرایش اصلاح طلبی در خرم آباد ، شکست فروتن و فرجام ردصلاحیت علی مرادی برای اصلاحاتی ها در پلدختر، شکست های کاظمی فقید در سلسله و دلفان ، رد صلاحیت عبدالوند در دورود و ازنا تنها نمونه هایی از رقابت های انتخاباتی در دوره های هفتم تا نهم بوده است.
حکایت دوره دهم اما برای اصلاح طلبان لرستانی کمی متفاوت تر بود،تفاوت از این حیث که این بار در قیاس با ادوار پیشین دست آنها برای انتخاب کاندیدا با وجود رد صلاحیت های صورت گرفته بسته نبود.
محمدی آزادبخت در کوهدشت ،دکتر مصطفی چراغی در پلدختر ،توکلی و داراب گنجی و مازیار قاسمی در الیگودرز ، صارمیان در بروجرد ،مهدی عبدالوند دقیقه نودی در دورود و ازنا ، بهزاد مومنی و محمد بیرانوندی و چند چهره دیگر در مرکز استان از جمله کاندیداهایی بودند که اندکی تدبیر و کار تشکیلاتی و مدیریت بحران در مقابله با ترفندهای رقبا می توانست حداقل پنج نماینده اصلاح طلب را در مجلس دهم از سوی لرستانیها روانه مجلس کند اما این امر محقق نشده و تنها بیرانوندی در خرم آباد آن هم با رای پررنگ تر طایفه اش به مرحله دوم راه یافت و مابقی به لطایف الحیل ناکام شده و در حسرت صندلی مجلس دهم بازماندند.
حقیقت این است که اصلاح طلبان با اتخاذ شیوه های نادرست انتخاباتی و محور قرار دادن چهره های آزمایش پس داده در کارزارهای تصمیم گیری نتیجه را این بار نه به رقیب بلکه به بی تدبیری خود وا دادند و از همان روزهای قبل از انتخابات تسلیم استراتژی غلط خود شده و در تلاطم سیاسیت ورزی لجوجانه و دعواهای بعضآ درون گروهی و محلی قافیه را واگذار نمودند.
در مرحله دوم انتخابات نیز آنطور که پیداست دست کم برای انتخاب پنج نماینده باید از بین ۹ کاندیدای اصولگرا چهار نماینده دلخواهی را انتخاب کنند که در بهترین حالت در صورت حضور در مجلس آینده به لاریجانی رقیب اصلی عارف اصلاح طلب رای خواهند داد و لذا تمام امید اصلاحاتی های لرستان به دنبال کامیابی محمد بیرانوندی مشهور به ” صید محمد خان”هستند که به فرض پیروزی نیز در بین هشت نماینده دیگر در اقلیت مطلق قرار خواهد گرفت.
-رقابت درون تشکیلاتی ، نداشتن برنامه و راهبرد مشخص، تقدم طایفه گرایی برخی چهره های سیاسی بر کنش گری سیاسی ،عدم توجه به خرد جمعی در تصمیم گیری و تصمیم سازی هاف هم آوایی با رقبا در برخی از حوزه های انتخاباتی ،انتخاب های نادرست نامزدهای مورد حمایت، آرایش غلط سیاسی، چهره سازی کاذب وضعف رهبری تشکیلاتی ،ضعف دولت در استان و خلا مدریت اصلاح طلبان در دولت تدبیر و عدم همو سویی اصلاح طلبان و حامیان دولت در برخی حوزه های انتخابیه و حمایت احزاب حامی دولت از رقبای اصلاح طلبان در دو سه حوزه انتخابیه از جمله دلایل شکست و ناکامی اصلاح طلبان لرستان در ادوار گذشته و بوِیژه دوره دهم انتخابات مجلس شورای اسلامی بوده است.

عباس دارایی/ بلوطستان