نشریه خبری-تحلیلی بلوطستان _:::: درباره‌ی اقوام زاگرسی لر، لک و کرد ::::_
«آموزش خواندن و نوشتن زبان لکی» کتابی است که محمدرضا نظری دارکولی، نویسنده و منتقد ادبی صاحب سبک ایرانی و لک زبان، پس از سال ها پژوهش و دقت علمی، منتشر و وارد بازار نشر کتاب نموده است!
به گزارش سرویس فرهنگ و ادب بلوطستان، این کتاب که زبان اصیل لکی را در میان زبان های آرامی، مستقل و ارزنده کرده است، نویسه‌ی (رسم‌الخط) رسمی لک زبانان ایران است و به ساده‌ترین روش آموزشی لک زبانان را یاری می‌کند تا بتوانند بسیار آسان، تمامی آواهای زبانی اصیل لکی، واژگان، اشعار، داستان‌ها، تمثیل‌ها و گویش‌های این زبان را به صورت دقیق و گویا به نگارش برسانند و به آن‌ها ماندگاری بدهند!
کتاب ” آموزش خواندن و نوشتن زبان لکی” هویت زبان لکی را به همگان معرفی می‌کند. نویسنده‌ی آن که خود پایه گذار مکتب ادبی دارکولییسم (مکتب مهرورزی) است به همه‌ی لک‌زبانان تاکید کرده که آن را به خوبی مطالعه کرده و از این پس به زبان مادری شان نگارش کنند! به گزارش بلوطستان ” آموزش خواندن و نوشتن زبان لکی” را انتشارات سیفا منتشر کرده و علاقه‌مندان جهت تهیه آن می‌توانند با شماره تفن مرکز پخش کتاب (۰۹۱۶۶۶۱۶۴۱۸) تماس بگیرند.
درود بر محمدرضا نظری خدمت شما به زبان لکی همچون خدمت فردوسی به زبان فارسی ماندگار خواهد بود
رو کره
جناب نظری خسته نبآشید،حرکت شما بعنوان آغازراه قابل
تحسین وستودن است،ولی ایجادرسم الخط برای یک زبان و
گویش كاری نیست كه بایک نفر ویک نظریه مقصد برسد،
این كاراحتیاج به همت گروه نخبگان واه‍ل قلم این زبان
دارد،مگ اینکه بخواهیم همگان را به رسم الخط
ساختگی كردی حواله دهیم،موفق شوید،
سلام به کاربر متولد 30 ! دوست عزیز رسم الخطی که استاد دارکولی تهیه و تدوین کرده اند حاصل هجده سال پژوهش گروه بزرگی است از اساتید ادبیات و زبانشاسی . اما استاد دارکولی آخرین اصلاحات اساسی را روی آن انجام دادند و رسم الخط مستقل و بزرگی به دست دادند .
همه ما لک ها باید از کتاب آموزش خواندن و نوشتن زبان لکی استفاده کنیم و با رعایت رسم الخط آن دست به نگارش بزنیم .
موفق باشید !
مایه افتخار ماشدین تشکر
من کتاب آقای نظری را دیدم، ایشان فقط سعی کرده اند که رسم الخطشان شبیه کردی نشود. همان نشانه ها را جابه جا کرده اند و چند مصوت ترکیبی را هم که نیازی به نوشتن شان نیست آورده اند. استاندارد کردن رسم الخط با ساده سازی آوایی همراه است، یعنی لازم نیست که همه چیز را عیناً نوشت. بعضی مصوت ها یا صامت ها در گویشی تلفظ می شوند، اما الزاماً در گویش معیار آورده نمی شوند. همچنین مصوت ها و صامت هایی را می نویسیم که معنای متفاوتی ایجاد کنند، یعنی ممکن است در دو روستا مثلاً حرف س به دو صورت تلفظ شود، اما اگر تلفظ معنای کلکات را تغییر ندهد نیازی به نوشتن آن نیست. مهم ترین نقدی هم که به ایشان دارم این است که اصلاً چرا باید رسم الخط شبیه کردی نشود؟ دلیل این کینه نست به رسم الخط کردی چیست؟ کردها زودتر دست به قلم برده و رسم الخطی ابداع کرده اند که اگرچه کامل نیست و همۀ واج ها را پوشش نمی دهد، اما می توان گفت که 90دصد را پوشش می دهد و نسبت به رسم الخط فارسی-عربی بسیار کارآمدتر است. رسم الخط یک ابزار است و می توان از آن برای نزدیک کردن فرهنگ ها به هم استفاده کرد. چرا باید همیشه کاری کرد که فرهنگ لک و لر و کرد از هم دور شوند؟ آیا اشکالی دارد که ما همه با هم یک رسم الخط داشته باشیم و بتوانیم نوشته های همدیگر را بخوانیم؟ در شرایطی که فرهنگ های جهان به سمت تقریب و نزدیکی می روند، چه دلیلی دارد که اینطوری در برابر هم موضع بگیریم؟ جناب آقا یا خانم کاربری که با نام «متولد 30» کامنت گذاشته اند و رسم الخط کردی را «ساختگی» نامیده اند، آیا دقت نمی کنند که رسم الخط جناب نظری هم ساختگی است و قطعاً از کردی ساختگی تر است؟ اصلاً مگر همۀ رسم الخط ها ساختگی نیستند؟ رسم الخط را که خدا نیافریده، قواعدی وجود دارند و یک نفر یا یک دولت یا یک فرهنگستان به این قواعد نظم می دهد و یک نظان نوشتاری ایجاد می کند. بهتر آن است که یک رسم الخط کارامد و واحد برای همۀ مردمان منطقۀ زاگرس و البرز که با زبانهای ایرانی تکلم می کنند وجود داشته باشد و به نظر من این قبیل تعصبات و خودجداپنداری ها را باید کنار گذاشت. رسم الخطی که شما نام کردی به آن می دهید و در واقع یک شکل از رسم الخط آرامی پیشرفته است، اکنون جا افتاده و اگر مشکلی دارد باید آن را تکمیل کرد، نه اینکه از اساس آن را به هم ریخت و صرف اینکه جای نشانه ها را با هم عوض کنیم ادعا کنیم که رسم الخط جدیدی ابداع کرده ایم! رسم الخط واحد فرهنگ ما را به هم نزدیک می کند و باعث دوستی و برادری ما با یکدیگر می شود. من فکر می کنم انهایی هم که مدعی ابداع رسم الخط جدید هستند، باز هم به همان رسم الخط موسوم به کردی می نویسند، اما نم آن را به هم می زنند که سبب می شود مردم نتوانند با فرهنگ های دیگر ارتباط برقرار کنند. باید این رسم الخط را پذیرفت و اگر نقصی دارد ان را برطرف کرد و برای واج هایی که در کردی وجود ندارد نشانه ای جدید قرار دارد. درود بر برادری مردمان لر و لک و کرد