در این مطلب، به یکی از مسائل فرهنگی- اجتماعی شهرستان پلدختر اشاره گردیده که از آن می توان به «عدم مطالبه گری و احساس بی تفاوتی» یاد کرد. به گزارش بلوطستان؛ مطالبه گری یکی از ویژگی های جوامع پویا و به معنای درخواست قانونی حقوق فردی و جمعی از مدیران، مسئولین و منتخبین است.
احساس بی تفاوتی: این احساس، میزان باور و تلاش فردی یا جمعی از توانایی خود در واکنش به رویدادهای سیاسی- اجتماعی و اقتصادی را بیان می کند. یعنی مردم، پس از مواجه با رویدادهای گوناگون در زندگی فردی و جمعی و لمس پیامدهای آنها ، احساس می کنند که تغییر این اوضاع یا ممکن نیست یا تلاش برای بهبود و مدیریت آن بی فایده است یا از خود می پرسند مگر من چه می توانم بکنم؟
این روزها پلدختر بسان اغلب مناطق لرنشین گرفتار معضلی است به نام عدم مطالبه گری. عادت کرده ایم به قانع بودن و قانع شدن. قانع شدن در برابر هر توجیهی در برابر مطالباتمان و چشم پوشی از خواسته هایمان . عادتی که روز به روز فراگیر می گردد و این استمرار سبب شده است که عادتمان تبدیل به فرهنگ شود(فرهنگ عدم مطالبه گری) و چه سخت است تغییر فرهنگ…
الف) اثبات وجود فرهنگ عدم مطالبه گری
حال چگونه می توان اثبات کرد که این عدم مطالبه گری و احساس بی تفاوتی، در حد یک معضل و آسیب، در شهرستان پلدختر وجود دارد؟ در پاسخ، تیتروار، می توان دلایل زیر را مطرح نمود:
۱- نبود یا کمبود واکنش های مردمی نسبت به مسائل مختلف شهرستان. به این معنا که اغلب مردم به صورت مستمر با معضلاتی مانند بیکاری، گسترش اعتیاد، ضعف های مدیریت شهری، عدم تکریم ارباب رجوع در ادارات، اجرایی نشدن طرح ها و پروژه ها، جایگزینی روابط بر ضوابط و نفع شخصی و جناحی بر مصلحت جمعی و شهری روبرو و درگیرند و به طور جدی بر این امور واقف اند اما عموما با چهره ای نا امید و عبوس و با شانه بالاانداختن از کنار این مسائل می گذرند یا اعتراض خود را نثار زمین و آسمان می کنند!
۲- وجود نوعی ترس نشات گرفته از احساس بی قدرتی در بیان دیدگاه ها و انتقادات و داشتن واکنش ها. به این معنا که اغلب مردم به حقوق شهروندی و قانونی خود آگاهی ندارند لذا در بازخواست مسئولین مقصر و کم کار، بیان اعتراض به نواقص طرح های شورای شهر و شهرداری، تذکر و یاداوری حقوق شهروندی به همدیگر و بسیاری موارد دیگر، نوعی ترس امنیتی در وجود خود احساس می کنند و همین شکاف احساسی، سبب جداانگاری خود با نظام و دولت و حقوق شهروندی می گردد و این چنین خود را پایین و مظلوم و مسئولین را بالا و حق به جانب می بینند.
۳- کمبود و عدم فعالیت کافی سازمان های مردم نهاد ، تریبون های دانشگاهی ، رسانه های متعهد و مستقل و همچنین عدم شکل گیری حلقه های نقد و بررسی مسائل شهری از دیگر نشانه های این عدم مطالبه گری و احساس بی تفاوتی است. البته این بدان معنا نیست که کارهای نیک انجام شده و برخی واکنش های پرصواب فردی و جمعی، نادیده انگاشته شده اند بلکه به آن معناست که از مردم فرهیخته شهرستان پلدختر، انتظار در این مقوله، بسیار بیشتر از وضعیت موجود است. مبرهن است که پیشرفت و توسعه یک شهرستان، نیازمند همبستگی مردمی، فراهم بودن بستر فرهنگی- سیاسی و اقتصادی، نظارت دقیق و پیگیری جدی و همچنین بودن اعتبارات لازم و سرمایه ی انسانی است اما با این وجود، نقش اصلی باز به مردم برمی گردد. اما چگونه می توان مطالبه گر بود و احساس قدرت را تقویت نمود؟
علی پورجمشید، بلوطستان
سلام.حاج پورجمشید هایم د خدمتت.هیچ نگران نوا حتما حاسم ود رای بیم ولی الان سیت تبلیغ هم کنم و انشااله که باید به جوانان باور داشت و شعار ما میتوانیم را اجرایی کنیم
عالی بود
سلام خوب بود ادامه بدید ما هم درخدمتیم اینشاالله مردم هم دیگه بیدار بشن وگول این هفت نفر شورای ………………..رو نخورن