زمانی که یک مسئول وعده ای می دهد و به آن عمل نمی کند، افکار عمومی چه برداشتی از آن دارند؟ چرا سازوکاری برای توبیخ مدیرانی که وعده میدهند و به آن عمل نمی کنند وجود ندارد؟ چرا مدیران بر اساس مقتضیات و احساسات وعده میدهند؟ آیا مدیران و مسئولانی که وعده میدهد و بعد از آن وعده هایشان عملی نمی شوند ، قابل اعتماد هستند؟
در ۲۸ مهرماه ۹۳ آسمان لرستان تیره شد و بارانی کم نظیر شروع به بارش کرد. بارندگی های چند ساعته در جنوب لرستان منجر به سیلاب می شود، خبری دردناک در خروجی رسانه های استان منتشر شد: کاظم صفرزاده مدیر مجتمع شبانه روزی عشایری امام جعفر صادق (ع) منطقه ویسیان بدلیل نبود امکانات، با احساسی پدرانه، دانش اموز مصدوم به همراه دو نفر از هم شاگردی هایش را با ماشین شخصی خود جهت مداوا به مرکز استان می برد که در میانه راه و در منطقه شوراب گرفتار سیلاب می شود و همه ی سرنشینان خودرو ناپدید می شوند.بعد از چند روز جسد دانش آموزان پیدا می شود اما خبری از معلمشان نیست.جستجوها ادامه دارد و بعد از دوهفته جسد مطهر این معلم فداکار لرستانی پیدا و طی مراسم باشکوهی در روز عاشورای حسینی به خاک سپرده می شود.
در روزهای نخست وقوع حادثه،تمام مدیران استانی و شهرستانی و مسئولین از فداکاری زنده یاد کاظم صفرزاده گفتند و خبرگزاری ها و رسانه ها و اهالی مطبوعات و پایگاههای خبری در فضای مجازی تا توانستند،نوشتند.
در این مدت ۱۴روزه، مسئولان به خانواده داغدار صفرزاده سر زدند و هرکدام وعده هایی دادند اما رفته رفته و با گذشت زمان هم ایثار کاظم را فراموش کردند و هم وعده های توام با احساس خود را.
یکی از مهمترین وعده ها ، وعده روزه نیازی رییس وقت شورای اسلامی شهر پلدختر مبنی بر نصب تندیس کاظم صفرزاده در یکی از معابر شهرستان پلدختر بود اما شورای شهر و شهرداری پلدختر خلف وعده کرد. بعد از ۲ سال هنوز این مجسمه ساخته نشده است و کسی پاسخ نمی دهد که سرانجامِ وعده های احساسی حادثه شوراب چه شد؟
هرچند کاظم صفرزاده نیاز به نامگذاری میدان و مجسمه ندارد و همواره ماندگار خواهد بود زیرا حافظه تاریخ ، مردان بزرگ را فراموش نمی کند. ولی آیا اگر در سایر نقاط کشور این طور اتفاقی می افتاد در روزهای پس از خاکسپاری، مسئولین وعده های خود را فراموش میکردند؟
به هر روی آنچه به عنوان یک ضرورت، جایش در عرف ما بسیار خالیست، طرد مدیران وعده باز و بی توجهی به آنهاست که روزی همچون وعده‌های فراموش شده‌شان که جامه عمل به خود نمی‌گیرند، خودشان هم از ذهن مردم نیز پاک خواهند شد.
مجتبی پسند / بلوطستان
بسیار عالی ، از زحمات بلوطستان برای زنده نگه داشتن یاد معلم افداکار سپاسگذاریم.بعد از دوسال تندیس کاظم در زادگاهش نصب نشد افسوس و صد افسوس
چگونه است مدیر اداره عالم شهرستان کرمان به دلیل کتک دانش آموز استعفامیدهدولی درلرستان مرحوم صفرزاده به دلایل متعدداز از مدیریت ضعیف استان جانش راازدست میدهد؛قتل معلم بروجردی؛کتک کاری فلان معاون اداره کوهها مورد طی یکسال اتفاق می افتد ولی ……. استان فقط سرصحنه حاضروفاتحه میخواندواز فاتحه اول وقت کیف میکنندوعکسبردای بعنوان شاهکار استان!!اگر رسانه ها مثل رسانه های کرمان داستانهای دیگرفامیل بازی نکنندومنافع عمومی مدنظرشان باشدنتیجه این نمیشود که دنبال فلانی بگردیم که تندیس مرحوم صفرزاده چی شد؟البته فعالان رسانه های پلدخترولرستان ناراحت نشوندبخشی ازحقایق را گفتم که خودشان نیز اذعان دارند
با سلام ودرود صلوات بر همه در گذشتگان اللخصوص مرحوم صفر زاده باید عرض گنم وظیفه اموزش وپرورش پلدختر است که پیگیر این وظیفه مهم باشد فارغ از همه جنابندیهای سیاسی
اصلاحیه-چگونه است مدیراداره فلان شهرستان کرمان……رسانه های استان کرمان واستانهای دیگر….