شما اینجا هستید
دسته‌بندی نشده » ساختن ضلع سوم ؛از خیال تا واقعیت


 
 

معجزه هزاره سوم اگر چه از دامن اصولگرایی و منش ضد اصلاحاتی بر خواست و با چراغ های خاموش، خویش را تا انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ کشاند، اما آن انتخابات و آن رییس جمهوری نقطه عطفی اساسی در سیاست ایرانی بود که در مرور زمان نشان داد علاوه بر تقابل با اصلاحات راه و رسم اصولگرایی را هم بر نمی تابد و خود و یارانش چه از نظر ظاهر چه از نظر افکار سیاسی – اجتماعی به گونه ای دیگر می اندیشند.

محمود احمدی نژاد با جهشی خارق العاده و با مساعدت ابر و باد و مه و خورشید و فلک طی دو دوره رییس دولت شد و با اینکه تا میانه راه، جریان اصولگرایی با تمام قوا از ایشان حمایت کرده بود پس از تثبیت ایشان در دور دوم ریاست جمهوری ماهیت خودمحور خویش را حتی به جریان اصولگرا بیش از پیش نشان داد و پس از خروج ایشان از پاستور و هر زمان که شرح حال او و بی تدبیری ها و تنش آفرینی داخلی و خارجیش سخن به میان می آمد ،کارنامه او را به دو قسمت بدل کرده و به زعم خویش هم از نقاط مثبتش می گویند هم از نقاط منفی و انگار همینان که در “جمنا” گرد هم آمده اند، نبودند که ایشان را بالا نشین کردند و حالا او را در ظاهر و برای ادامه راه سیاسی خودشان تقبیح می کنند.

آنچه تا حال از موج سینوسی رفتارهای سیاسی محمود احمدی نژاد و یاران نزدیکش در بزنگاههای خاص مثل انتخابات ۹۶ تبیین شده است و نباید در هیاهوی این فرد و اطرافیانش به فراموشی سپرده شود، این است که ایشان مرید تفکری خاص است که به دنبال برگرفتن قدرت و به چالش انداختن ماهیت جمهوریت نظام است که با اندیشه های آخرالزمانی و برگرفته از مرام حجتیه در دولتهای خود آن را تا حدودی پی ریزی نمود.

محمود احمدی نژاد با توجه به مسلکی که با آن خو گرفته و در آن غوطه ور شده است، فعلا چاره ای جز بهره بردن از ابزار دموکراسی و صندوق آرا ندارد. اما همانطور که اشاره شد در دوران قبل از ریاست جمهوریش و بخصوص در مقطع هشت ساله رییس بودنش به صور مختلف آشکار و پنهان و با کمک بعضی روحانیون طرفدارش تا جایی که توانستند در صدد تبیین گفتمانی بجز جمهوری اسلامی بودند.

احمدی نژاد پس از فرود اجباریش و تحویل دولت پر از تاراج بیت المال و اختلاس و ناکارآمدش به گمان خیلی از سیاسیون در وهله اول به دنبال احیای خود است. “حال یا به ننگ یا به نام.”

ه دنبال ماندن و نبرد در آوردگاه سیاسی اردیبهشت ۹۶ نیست بلکه به فکر سرمایه اندوزی برای ایران ۱۴۰۰نیز است.

او می خواهد و حتی به گمانی توانسته است که خود را رقیب اصلی جریان اصلاحات بداند و این مهم را میل دارد به اصولگرایان ثابت کند و از آن سو با نوع رفتارهای غیر قابل پیش بینی و پر از تزویر مدنی به اصلاح طلبان می خواهد ثابت کند که در ضدیت با اصولگرایان و مناسبات قدرت در ایران از اصلاح طلبان شجاع تر است.

محمود احمدی نژاد در انتخابات پیش رو شورای نگهبان را دچار چالش نو کرده است و اگر رد صلاحیت شود بدون شک هزینه حذف خود را به گردن نظام انداخته و احتمالا در نزد درصدی از بدنه اجتماعی محبوبیت خود را باز می یابد و با این مظلومیت سیاسی به طرح کوتاه مدت خویش رسیده است.

لاجرم اگر رد نشود و بخواهد رو بازی کند و در میدان بماند که احتمالا همین گونه است به عنوان یک اپوزیسیون از دل جریان اصولگرا علیه هر دو جریان مانده در حاکمیت وارد رقابت می شود و مرزبندی های خود را با شدت بیشتری از گذشته عیان خواهد کرد.

هرچند با آمدن احمدی نژاد شبه زلزله ای از تفرق ، ناپیوستگی و عدم انسجام در جریان اصولگرایی پیش آمده است و محمود احمدی نژاد نگاه ها را به سمت خود معطوف کرده است، اما با توجه به تحلیلهای فوق او در ذهن خویش خود را بازنده نمی داند و در هر حالتی چه بماند چه نه، با این نوع نگاه، بازی را برده است و حتی اگر با کدخدامنشی و مصلحت اندیشی انصراف دهد و یا انصرافش دهند طی چند ماه گذشته و این مدت مانور تبلیغاتی خوبی را به نمایش درآورده و با کنار رفتنش به هر طریق خود را در موقعیت مظلومیت قرار داده است.

 حال با این نگاه ویژه آیا در سیاست ایرانی در بحبوحه زورآزمایی اصلاح جویی – اعتدالگرایی و اصولگرایی این محمود احمدی نژاد است که با مرام پوپولیستی خاص خود و یاران غارش و با روشهای فریبنده شبه اصلاحاتی جریان سوم سیاسی یا ضلع سوم را ایجاد می کند یا با آن ویژگیهای بارز ساختار شکن با ابعاد منفیش، رویایی بیش درانتظار او و حذف سیاسیش نیست..

سعید بارانی/ بلوطستان

  1. ناشناس

    محمود پر!

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است -
آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد -

برای ارسال دیدگاه شما باید وارد سایت شوید.

بلوطستان | نشریه خبری _ تحلیلی بلوطستان