می‌خواهم قسمتی از خاطرات تلخ و شیرین انتخابات را برای همشهریان عزیزم بازگو نمایم. بازگو کردن خاطرات انتخابات؛ حرکتی نو برای انعکاس نقاط قوت و ضعف مسئولین نظارتی و اجرایی انتخابات محسوب می شود که نگارنده از این شگرد برای نقد استفاده کرده است. می خواهم  نحوه ورود و حضورم در انتخابات را بازگو کنم، تا آیندگانی که می خواهند در این وادی وارد شوند؛ رفتارهای تجربه شده ی حقیر را مد نظر قرار دهند؛ تا با پختگی بیشتر و هزینه های مادی و معنوی کمتر وارد گود سیاست شوند.

بنده در ابتدا با اصرار دوستان وارد این گود شدم. بعد از تصمیم به حضور در این رقابت، در ایام اربعین حسینی با سید و سالار شهیدان برای استمرار ارزش های انقلاب اسلامی و خدمت به مردم  عهد بستم و سوگند یاد می کنم که تا آخر بر این عهد ماندم وگرنه در همان ابتدا از ادامه کار منصرف می شدم. در شروع تبلیغ برای نامزدی انتخابات؛ به سراغ وظایف و اختیارات شوراهای اسلامی شهر و روستا و تدوین برنامه کاری رفتم. با چند نفر از کارشناسان و کارکنان شهرداری کوهدشت هم در خصوص مشکلات شهرستان صحبت کردم. از همان اول بنا را بر خدمت بی منت و  صادقانه گذاشتم. اما درد دل ها و گلایه های همشهریان مظلوم شهرم مسیر کاری بنده را تغییر داد. از حرف های همشهریانم متوجه شدم که بین مردم و مسئولین شهرداری دیواری به نام بی اعتمادی وجود دارد. بنابراین محور برنامه هایم را در این مسیر قرار دادم. بنا ندارم بیشتر از این مقدمه چینی کنم. ادامه نوشتارم را به صورت خلاصه در دو بخش بیان می کنم. بخش اول خاطراتم را به بهترین و بخش دوم را به بدترین خاطرات انتخاباتی خودم به عنوان کاندیدای پنجمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا اختصاص می دهم.

اولین و بهترین خاطره انتخاباتی بنده اختصاص به دیدار رو در رو با بستگان نسبی، سببی و دوستانی دارد که خیلی وقت بود، توفیق دیدارشان را نداشتم. این تجدید دیدار را به فال نیک می گیرم و بنا دارم در حد امکان این ارتباط را ادامه دهم. خاطره خوش دیگر بنده از انتخابات شهرمان این است که همشهریانم مشتاق حمایت از انتخاب خدمت گذارانی دلسوز هستند. اما متأسفانه بعضی ها به این حق انتخاب مردم دست درازی نموده و با غبارآلود کردن جو جامعه دست به هر اقدامی زدند تا به هدف های شوم خود برسند.

حضور شگفت انگیز و استقبال بیش از ۹۰ درصد مردم در انتخابات ۲۹ اردیبهشت نه تنها برای حقیر بلکه برای هر ایرانی مایه مباهات و افتخار محسوب می شود. این حضور بار دیگر چنان مشت محکمی بر دهان دشمنان انقلاب اسلامی زد که دیگر توان شایعه پراکنی و تضعیف جمهوری اسلامی ایران را نداشته باشند. می خواهم در ادامه این نوشتار خاطرات بد انتخابات کوهدشت را بازگو کنم تا بدین وسیله بتوانم سندی در شناخت بهتر جو انتخابات شهرستان کوهدشت و رفتارشناسی مردم مظلوم این شهر برایتان به یادگار بگذارم.

اولین و بدترین خاطره بنده از حضور در انتخابات شهرستان کوهدشت این بود که به سراغ هر کس که می رفتم، می گفت: «اگر نیروی سر صندوقی داری به این کار ادامه بده و گرنه به دنبال باد دویدن است.»  شنیدن این حرف مرا خیلی آزار می داد. از خود سوأل می کردم، چرا بعد از گذشت ۴ دهه از عمر انقلاب مردم شهرم این چنین از فقر فرهنگی و سیاسی رنج می برند؟!  به راستی مقصر اصلی کیست؟ بانیان این بدعت غلط در فردای قیامت چه جوابی خواهند داشت؟ در جواب این قبیل سوألات می توان گفت که مقصر یک نفر و یک گروه و یا جناح خاص نیست؛ بلکه هر کدام از ما و مسئولین گذشته و کنونی به سهم خودمان در این راستا مقصریم. البته سهم مسئولین در بنا نهادن و نهادینه کردن این فرهنگ غلط با مردم مظلوم این دیار قابل مقایسه نیست.

یکی دیگر از بدترین خاطرات بنده مخالفت نیروهای مذهبی با حضور حقیر در میدان سیاست بود. آن ها مخالف من نوعی نبودند، بلکه ورود به این عرصه را کاری ناپسند و گاهاً به دور از عقلانیت و تدبیر می دانستند. این تفکر غلط در بین نیروهای مذهبی از موضع انفعالی حوزه علمیه شهرستان کوهدشت سرچشمه می گیرد. بنابراین ضرورت دارد اساتید و مسئولان حوزه علمیه شهرستان کوهدشت در راستای فرهنگ سازی صحیح سیاسی دست به کار شوند و از برچسب ها و انگ های سیاسی نترسند. به خاطرات هفته آخر و روز انتخابات رسیدیم. خاطراتی که شاید شنیدن و دیدنش برای آیندگان این دیار قابل هضم نباشد. رایزنی و دست و پا زدن کاندیداها برای گرفتن نیروی سر صندوقی یکی دیگر از خاطرات دردآور انتخابات کوهدشت است. به راستی در روز انتخابات چه اتفاقی می خواهد رخ بدهد که کاندیداها به دنبال کسب سهمیه سر صندوق هستند؟!

جلوگیری از حضور فعال خبرنگاران یکی دیگر از خاطرات بد انتخابات کوهدشت به شمار می آید. چرا بر خلاف قانون و عرف جامعه اسلامی از حضور فعال خبرنگاران جلوگیری به عمل آمد؟! چرا نگذاشتند، چشمان تیزبین فرزندان رسانه ای بر انتخابات کوهدشت نظارت مفید و موثر داشته باشد؟! آیا کسی هست جواب و توجیهی برای این سوال داشته باشد؟! مکان و نحوه قرنطینه کاندیداهای شورای شهر یکی دیگر از نقاط سیاه عملکرد مسئولین در انتخابات چند روز پیش بود. فاصله ۵ کیلومتری مکان قرنطینه و نبود امکانات کافی از نقاط بارز ضعف مسئولین انتخابات شهرستان کوهدشت بود. مگر این کاندیداها ظرفیت های بالقوه سیاسی شهرستان کوهدشت محسوب نمی شوند؟! چرا باید ۲۴ نفر را در مکانی قرنطینه کرد و بعد از گذشت ۷ ساعت آن ها را از غذا خوردن هم محروم کرد؟! آیا با زندانی سیاسی هم این چنین برخوردی می توان داشت؟! چرا بقیه کاندیداها آزادانه با پخش شارژ و آب میوه و… رأی مردم را خریدند و فقط ۲۴ نفر قرنطینه شدند؟! حضرات مسئولین! برای این سوالات چه جوابی دارید؟

و اما برای نحوه رأی گیری الکترونیک کوهدشت، افسوس خورد و زانوی غم بغل گرفت! دل ها بسوزد! برای این که بعضی از ناظران و مجریان انتخابات کوهدشت اراذل و اوباش درجه یک شهر بودند. دل ها بسوزد! برای این که بعضی از مجریان و ناظران انتخابات به صورتی وقیحانه به حقوق شهروندی مردم تجاوز کردند و نگذاشتند مردم آزادانه انتخاب کنند. فیلم ها و عکس های انتخابات ۲۹ اردیبهشت گویای این تخلفات آشکارا می باشند. تخلفاتی که شاید نتوان آن ها را در محاکم قضایی اثبات کرد! اما مسئولین برگزاری انتخابات بدانند، در دادگاه عدل الهی تک تک تخلفات مورد بررسی قرار خواهند گرفت و متجاوزان به حقوق مردم مجازات خواهند شد. ناظران و مجریانی که خواهان ارائه مدرک برای اثبات جرم هستند، بدانند مردم دموکراسی را در رأی گیری می دانند، نه در رأی شماری!

 و در پایان خطاب به کلیه مسئولین شهرستان کوهدشت یادآور می شوم، جمهوری اسلامی ایران تاریخ مصرف ندارد و به امید خدا و فضل امام زمان(عج)، انقلاب خمینی به انقلاب مصلح آخر زمان وصل خواهد شد. آن که تاریخ مصرف دارد زمان مسئولیت من و شما در پست های مختلف نظام می باشد. پس باید مواظب عملکرد خودمان باشیم تا روزی که تاریخ مصرف مان تمام شد، در بین مردم چهره ای محبوب و دوست داشتنی باشیم. منتظر نظرات سازنده همشهریان عزیزم می مانم تا بدانم موافق چنین نوشتار و دیدگاهی هستند یا نه؟ اگر همشهریان عزیزم از این نوشتار استقبال بکنند؛ در این مسیر با اشتیاق بیشتر به کار خود ادامه خواهیم داد وگرنه به سراغ  فصل جدیدی برای نوشته هایم می روم.

والعاقبه للمتقین

حسین ناصری

کاندیدای پنجمین دوره انتخابات شورای اسلامی شهرستان کوهدشت