عیدِ نُوروز سِیمِرَن سی تَفریح و گشت و گُذار / اِنتخاب کِ تا بِینی قُدرتِ پروردگار
عازِمِ چووینَه با بَکِه کبیر کُن و هَدَف / سیل کِ چَن نوع گل بوُوَ دی خاکِ تیرهَ آشِکار
سُوز و خُرَم گل باوینَه خَتمی وا چَن رنگِ شاد / دِل دِ هَر بینندَه سُونَن، دِ تماشاچی قِرار
شُونَه کَشَه هَر نباتِن گِر وِ گِر نَسیمِ باد / پَخش کِنَه دِ دشت و صحرا بویِ گُل، عَطرِ بهار
جا گِرِتَه کاخِ بهرام چی دِژی دِ قلبِ کُوه / ساختهَ وا ساروج حِصاری سی دِفاع و کارِزار
مینِه تَنگِش آوِ سَردی جاریَه، دِ زورِ سَردی / یَخ و بَرفِ زِمِسُو هَر دِک دِ سَردیش شَرم‌سار
هَر دِرَخت پُر دِ شِکوفَه، دِ بَلی و بایِم و گیرچ و گَوَن/جِلوَه دَنَه وِ کُووِر، الوانُ پُر نقش‌ونِگار
یا وِ گوشِت هَر دَم آوایی بِه از رامِشگران / نَغمِه‌یِ مُرغانِ خوش‌خوان دِ بِراَفتاو و نِسار
سیمِرَه چی مَردُمَک، کُووِر و مَلَه دو مُژَه / کِردِنَه فصلِ بهارِش جور چَشی کال و خُمار
اَر بساطی لطف کنه تشریف بیاره وی دیار / و اوماینش کنیم گپ و کوچک‌مو افتخار
پانوشت: سیمره= نام قدیم دره‌شهر، سی= برای، بِینی= ببینی، چووینَه= تنگه‌ی بهرام‌چوبین
سیل کِ= نگاه کن، سُوز= سبز، گل باوینه= گل بابونه، گر و گِر= لحظه به لحظه، مینِه تنگش= داخل تنگه‌اش، آو= آب، زِمِسو= زمستان، هر دِک= هر دوتا، بلی= بلوط، بایِم= بادام کوهی، گیرچ= زالزالک، بِراَفتاو= آفتاب‌گیر، نسار= سایه، مَلَه= نام کوهیست روبه‌روی کبیرکوه، کِردِنَه= کرده‌اند، جور= مثل، مانند
منتشر شده در ماهنامه بلوطستان شماره ۳۲ بتاریخ ۲۵ اسفند ۹۹
