نوجوان بودم به بازی فوتبال نگاه می کردم. در هربازی، با تمام وجود به توپ و ساق پای بازیکنان نگاه می کردم. از هر گلی که ملی پوشانمان می زدند سرشار از شادی می شدم و از دریافت گلی متاسف.
در همین فوتبال ها گل هایی به ناحق پژمرده می شد و گاه بازیکنی خطایی می کرد، خطایی که عمدی بودنش آفتابی بود ولی دستهایش را بالا می برد و به کلی خطاکردنش را انکار می کرد!
این خطاکردن و سپس انکار کردن ها پرسشی جدی برایم ایجاد می کرد، که فوتبالیست های خطاکار، چگونه این همه تمارض می کنند!چگونه در دید میلیون ها بیننده (بدون هیچ حادثه ای جدی) ، این همه وقت تلف می کنند و چون به بیرون از زمین برده می شوند، فوری برای بازی کردن ، اجازه ورود به بازی را خواستار می شوند! و گویا یکی از قانونهای نانوشته ی فوتبال خطا کردن و سپس انکار کردن آن بود.
از این تضاد و تعارض گفتار و کردار،ناراحت می شدم ، غافل از این که خطاهای بزرگ تر و تصمیم های متضاد در عالم سیاست بیش از هر فوتبالی اتفاق می افتد.رهبر عزیزمان با رصدکردن شرایط و نیازهای کشور نام هر سال را انتخاب می کند تا دیگر ارکان و نهادهای نظام سمت و سوی حرکت کشور را دریابند و به گره گشایی از مشکلات مردم بپردازند.دریغا تجربه و حال می گویند در لایه هایی از مسولین گاه شعار زیاد داده می شود ولی از عملکرد خبری نیست و یا ضد آن دیده می شود.
آن امام امت سالی را به همدلی و هم زبانی نام نهادند ولی بعضی از مخاطبان او در گفتار از همدلی و همزبانی گفتند اما در عمل به باندبازی و جناح پروری و…مشغول شدند!
همگان میدانند اقتصاد مقاومتی راهی برای نجات کشور است و آن رهبر فرزانه نام سال ۹۵را اقتصاد مقاومتی و اقدام و عمل نهادند، اما هم اکنون برخی از افراد و نهادها در گفتار از اقدام و عمل می گویند ولی در عمل، واردات را بر تولید و شکوفایی صنعت داخل ترجیح می دهند و…!
بعضی دیگر از مسئولین گویا بنا دارند در سمینار،جلسات و مصاحبه ها ، از اقدام و عمل بگویند ولی در عمل،اقدام و عمل را عملیاتی نکنند!البته سیاه نمایی است اگر بگوییم عملی دیده نمی شود چون گاهی دیدیم عالی جنابی از دیار بیمه به علت پرداخت حقوقهای چند ده میلیونی و سپس موج انتقادهای مردمی استعفا داد و با استعفایش هم موافقت شد و سپس فربه حقوقی را ، جایگزین پرداخت کننده آن کردند!
یادش به خیردر قالب هدفمندی آب و برق و گاز و بنزین و…را گران کردند تا عدالت را بیش از پیش اجرایی کنند ولی در عمل به همه ی اقشار جامعه (و گاه حتی به بیش از جمعیت زنده کشور) یارانه ای یکسان(۴۵هزارتومان) دادند!
اکنون هم که رکودی بی رحم بر کشور حاکم شده است و بحث فیش و حقوق های نجومی دلها را می آزارد و نقل و نبات محافل و مجالس است ، زمزمه ی قطع شدن یارانه ها و گران شدن چندباره بنزین به گوش می رسد!
آن رهبر گرانمایه بارها بر مبارزه با فساد و زمین و کوه خواری تاکید کردند ، ولی هرچه از عمر انقلاب گذشت نه ریشه ی فساد خشکانده شد و نه از زمین خوردنها دست برداشته شد! راستی با همت مسولین چند درصد فساد ریشه کن شده است و چند درصد مفسدان به سزای عملشان رسیده اند و این کارگزاران محترم کی می توانند فساد را ریشه کن کنند؟
ای عزیزان دردمند! وقتی فائزه هاشمی عملا با بهایی های ضد دین دوستانه دیدار می کند و عکس یادگاری می گیرد و تمام قد در مقابل نصیحت پدر می ایستد و می گوید اشتباهی مرتکب نشده ام و پشیمان هم نیستم و… ! چرا انقلابیون و دین مداران بیش از این به اقدام و عمل،عمل نمی کنند؟! وقتی اهل باطل بر گرد باطل جمع و متحد می شوند،چرا ارادتمندان به انقلاب اسلامی همه ی توان و دلسوزی هایشان را نثار انقلاب اسلامی نمی کنند؟
سید محمد صادق محمدی وفایی/ بلوطستان
درود خدا بر سید.
از خواندن نوشته هایت هم استفاده میکنم هم از رسایی و بی آلایشی کلامت لذت میبرم