به نام خداوندجان و خرد
آن روز که رسول الله(ص) طلوع کرد،عرب در بدترین آیین و بدترین جاها به سر مى بردند. در میان سنگلاخ ها و مارهاى کر اقامت داشتند. آب هاى لجن را مى آشامیدند و غذاهاى خشن (مانند آرد هسته خرما و سوسمار) مى خوردند و خون یکدیگر را مى ریختند و دختران را زنده به گور می کردند. حضرت پیامبر(ص) در ره نجات دختران و جامعه قدم بر می داشت اما جاهلان او را سنگ می زدند! مجنونش می خواندند و قرآنش را افسانه گذشتگان تبلیغ می کردند!
اکنون نیزکه بیش از هزارسال از غیبت امام زمان(عج) می گذرد ، بعضی ها امام مهدی(عج) را با چهره ای خشن و میر قهر و غضب می شناسند! در سابق توهم خشونت و خونریزی او به حدی اطمینان بخش دلها شده بود ، که برخی ها آرزو می کردند هرگز آن امام و قیام عدل گسترش را نبینند! غافل از آن که امام زمان میر مهر است و نماینده خداوند رحمان و رحیم است چگونه می توان باور کرد رحمت خداوند بر غضبش سبقت گرفته باشد، اما نماینده او غضب و خونریزیش بر مهر و هدایت افراد غلبه کرده باشد!
وقتی سیره امام زمان همان سیره رسول الله است و آن خاتم پیامبران مظهر مهر و محبت بوده است چگونه می توان گفت امام عصر(عج)میر قهر و غضب خواهد بود؟ در دعای آل یاسین، بر امام (ع) به عنوان رحمت بیکران پروردگار سلام داده می شود. السَّلامُ علیکَ اَیُّها الرَّحَمه الواسِعَه. در زیارت امام عصر(عج) نیز وجود امام به بهار حیات آفرین و باران ثمربخش بهاری تشبیه شده است. السّلام عَلی ربیع الاَنامِ و نَضَرَهِ الّایامِ؛ سلام بر بهار مردم و چشم روشنی روزگاران.
آن امام تجلی رحمت و اسعه خداوند است: اِنَّ رَحْمَه ربِّکُمْ وَسِعَتْ کُلُّ شی ءٍ و اَنَا تِلْکَ الرَّحْمَه همانا رحمت پرودگارتان بر هر چیزی وسعت دارد و من، همان رحمت پروردگارم.
امام مهدی(عج) چون امام حسین(ع) تجلی دلسوزی است .او قبل از به کار بردن شمشیر، بارها دعوت به هدایت کرده است.مرحوم شاه آبادی ، استاد عرفان امام خمینی ره فرموده اند امام حسین(ع) به حدی دلسوز و مهربان بودند که حتی می خواست از یزیدی شدن شمر جلوگیری کند.او به شمر فرمود: ای شمر آب بده تا در قیامت ازشفاعت جدم بهره مند گردی .شمر گفت یک قطره از آب را به همه شفاعت جدت نمی دهم! او آب خواست،شاید بدین بهانه از جهنمی شدن شمر جلوگیری کند.
بر سیه دل چه سود خواندن وعظ / نرود میخ آهنین در سنگ
بنابراین امام زمان(عج) نیز میرمهر است او نخست به آگاه سازی و هدایت مردم می پردازد و از همه ابزارهای لازم برای هدایت جامعه استفاده می کند و درنهایت فقط نژادپرستان و معاندان مملو از حق ستیزی را به هلاکت می رساند.
به حسن و خلق ووفا کس به یار ما نرسد / تو را در اینسخن انکار کار ما نرسد
اگر چه حسن‌فروشان به جلوه آمده‌اند / کسی به حسن وملاحت به یار ما نرسد
البته در طایفه ای از روایات آمده است :لیس شانه الا بالقتل یا الا بالسیف ؛ کاری جز شمشیر یا کشتن ندارد.تعداد این نوع روایات نیز زیادند و هرگز نمی توان گفت همه ی آنها از نظر سند حجیت ندارند.این احادیث مربوط به اول قیام و مربوط به حاکمان ظالم و طرفداران آنهاست که با حضرت اعلام جنگ می کنند. و آن منجی موعود أَشِدَّاءُعَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ خواهد بود.
بنابراین سیمای حکومت حضرت مهدی(عج) را آن گونه که هست ترسیم کنیم، نه این که فقط از خشم ،قتل و انتقام او گفته شود که در نتیجه مهر بی کران او از یاد برده شود. از مصادیق جهل این است که برخی می گویند هر حکومتی قبل از ظهور طاغوت است زیرا تا دنیا پر از ظلم نشود،منجی موعود نخواهد آمد! غافل از این که تفسیر و سند این دسته از روایات، بررسی های خاص خود را طلب میکند .علاوه بر این پر شدن دنیا از ظلم ،غیر از دنیایی پر از ظالم است. از این نوع جهل ها این است که برخی خیال می کنند ولایت مطلقه فقیه یعنی این که حلال و حرام برای شخص ولی فقیه معنا ندارد! برای او هر حرامی می تواند حلال و هرحلالی می تواند حرام باشد! غافل از این که به فرموده آیت الله جوادی ولایت فقیه همان ولایت فقه است و شخص رهبری ،فراتر از دیگران به بایدها و نبایدهای شرع مقدس التزام عملی دارد.
امام خمینی ره در معنای ولایت مطلقه فقیه می فرماید: یعنی این که هر آنچه برای پیامبر(ص) و ائمه(ع) از جهت ولایت و رهبری ثابت است،عین همان امور برای فقیه هم ثابت است ، مگر آن‌که دلیل خاصی داشته باشیم که فلان امر از اختصاصات معصوم است.
او فرموده اند: این توهم که اختیارات حکومتی رسول اکرم(ص) بیشتر از حضرت امیر(ع) بود، یا اختیارات حکومتی حضرت امیر(ع) بیش از فقیه است، باطل و غلط است. البته فضائل حضرت رسولاکرم(ص) بیش از همه عالم است؛ و بعد از ایشان فضائل حضرت امیر(ع) از همه بیشتراست؛ لکن زیادی فضائل معنوی اختیارات حکومتی را افزایش نمی دهد. (صحیفه امام، ج۱۰، ص۳۵۳)
وسخن آخر این که: استاد قرائتی فرمودند : در حرم امام رضا(ع) بودم شخصی گفت چند سال است طلبه ای گفتم از چهارده سالگی طلبه شده ام. گفت:امام علی(ع)وقتی یارانش را می دید لذت می برد.آیا شما نیز به گونه ای هستید وقتی امام مهدی(عج)نگاهتان کند لذت ببرد؟ گفتم نه ؛من چنین توقعی ندارم.اما همین که از ما غمزده نشود کافی است.این حرف‌را زد و رفت ولی مرا منقلب کرد که آیا آن حضرت مرا دوست دارد؟ آیا ما نیزمنتظر واقعی هستیم ؟ اگر او ما واعمالمان را ببیند چه خواهد فرمود؟ تا کی و کجا با انقلاب و نایب عام او هستیم؟
گفتم : که روی ماهت، از من چرا نهاناست / گفتا : تو خود حجابی ، ورنه رخم عیان است
گفتم: که از که پرسم جانا نشان کویت؟ / گفتا:نشان چه پرسی آن کوی بی‌نشان است!
میلاد منجی عالم مبارک باد
سید محمدصادق محمدی وفایی
