اشاره:همزمان یا آزادسازی خرم‌شهر، هشتمین جشنواره ی مطبوعات و خبرگزاری‌های غرب کشور به میزبانی شهر خرم‌آباد برگزار شد، موتور این جشنواره در حالی روشن شد که خرم‌آباد برای دومین بار میزبان اهالی رسانه‌ی غرب کشور بود. به منظور یادآوری و مدنظر قرار دادن و بهتر برگزار کردن چنین برنامه‌های در آینده نکاتی را گوشزد می‌نماییم.
وقتی از دید خبری و انتقادی به این مسئله می‌نگریم، می‌بینیم نمی‌شود نام جشنواره به این رویداد مطبوعاتی داد. در این نوشته به نام نمابشگاه، آن هم در سطح متوسط رو به پائین اکتفا می‌کنیم! فلسفه برگزاری جشواره در هرکجای دنیا ابتدا تفکر و بررسی لزوم یادگیری چنین رویدادی است که ابتدا این رویداد یک فعالیت مثبت و تأثیرگذار بر اقشار جامعه داشته باشد و سبب تحرک و پویایی بین آن‌ها شود و پس از رسیدن به این نتیجه و لزوم برگزاری این جشنواره تبلیغات و زمینه‌سازی شود.
شرایطی برای شرکت‌کنندگان در نظر گرفته شود و در پایان جشنواره باید دست‌آوردی مثبت برایشان داشته باشد و زمینه رقابت سالم برای شرکت‌کنندگان را فراهم کند، اما براستی در این به اصطلاح جشنواره بدون توجه به وابستگی شخصی، کدام یک از اصول جشنواره و اهدافش به چشم خورد؟! این جشن برای کسانی بود که خودمبلغ و اطلاع‌رسان جامعه هستند، اما آیا تبلیغات و اطلاع‌رسانی مناسب صورت گرفت؟ در این خصوص وقتی نظرات بازدیدکنندگان را جویا شدیم انتظار بیشتری از اهالی رسانه داشتند. با حضور همکارن و مسئولین مطبوعاتی خود در استان‌های ایلام، کردستان، کرمانشاه و همدان، نیک درمیابیم که می‌شد بهتر از این‌ها به استقبال این رویداد فرهنگی برویم، اما حیف!
این جشنواره می‌توانست بستری مناسب برای تبادل نظرات، ایده‌ها و دیدگاه‌های همکاران رسانه‌ای و مخاطبین عام باشد، اما باید پذیرفت ما فعالان این حوزه خوب عمل نکردیم. روابط عمومی دستگاه‌های مختلف در نمایشگاه مطبوعات می‌توانستد این امکان را برای مردم فراهم آورند تا از نزدیک انتقاد و پیشنهادهای خود را با مدیران سطوح مختلف مطرح کنند.
یکی از ویژگی‌های برگزاری نمایشگاه این است که مجموع فعالان یک بخش در یک مکان جمع می‌شوند واین خود سبب می شود تا امکان مقایسه، تعامل، انتقال تجارب و ارسال اطلاعات راحت‌تر باشد؛ این نمایشگاه می‌توانست فرصتی باشد برای رسانه‌ها تا بتوانند در بستر آن ظرفیت‌ها و توانای‌های خود را در معرض دید مردم قرار دهند.
نمایشگاه هشتم مطبوعات و خبرگزاری ها می‌توانست فرصتی برای تعامل بین مردم و مسئولان و رسانه‌های گروهی استان باشد اما متأسفانه به دلیل فقدان هدف، هم‌دلی میان رسانه‌ها و عدم برنامه‌ریزی درست در برگزاری نمایشگاه به اهداف دست نیافت.
از نکات مثبت نمایشگاه می‌توان به برگزاری کارگاه‌های آموزشی ویژه اهالی رسانه اشاره کرد، که این مهم هم جای کار بیشتری داشت و می‌شد از حضور اساتید حوزه خبر بیشتر بهره برد وزمان بیشتری از توانایی آن‌ها استفاده کرد که فرصت اندکی بدان‌ها اختصاص داده بودند.
در کنار این کارگاه‌های آموزشی، جای جلسات هم‌اندیشی و نقد و بررسی مشکلات مطبوعات محلی و هم‌چنین گفتگوهای تحلیلی و نقادانه خالی بود و نیازشان به شدت احساس می‌شد، متأسفانه باید اذعان کرد که نمایشگاه از پویایی لازم و روحیه شاداب در میان اهالی رسانه برخوردار نبود و اصحاب رسانه با آن همه قدرت بالای خبری و رسانه‌ای نتوانستند میزبان خوبی برای مخاطبین‌شان باشند زیرا نمایگشاه بگونه‌ای نبود که بتواند مخاطبین عام محلی را بسوی خود بکشاند.
گفتنی‌ها را باید گفت، از نگاه اکثریت اهالی رسانه انتخاب برخی از برگزیدگان بیشتر رنگ و بوی خاص داشت، باتوجه به روال پی گرفته شده، انتخاب برخی از افراد بعنوان برگزیده توسط اهالی مطبوعات قابل پیش‌بینی بود و از قبل همه می‌دانستند بیشتر از همه اسم کسانی اعلام می‌شود که در میان داوران و برگزارکنندگان جشنواره، آشنا و لابی دارند، از این روی خیلی‌ها آثارشان را بخاطر پیش‌بینی چنین چیزی در جشنواره شرکت ندادند.
به راستی چرا باید مطبوعات که خود متولی و چشم انتقادی و نکته‌بین جامعه هستنداز این حوادث رنج ببرند. نکته حائز اهمیت اینکه برگزارکنندگان بایستی آثار برگزیدگان را در اختیار مخاطبین قرار می‌دادند و یا آن‌ها را معرفی می‌نمودند تا شائبه‌ی طرف‌داری و انتخاب سلیقه‌ای برطرف می‌شد و جای اعتراضی نبود اما این نکته‌ی مهم رعایت نشد و معلوم نبود که فلانی بخاطر کدام اثر بعنوان برگزیده انتخاب شده است؛ صرف نام بردن در فلان حوزه کافی نیست، در چنین مواردی معمولاً متن متون انتخابی را در قالب برشور و یا بنر چاپ می‌کنند و در دیدرس حاضران قرار می‌دهند. گفتنی است دبیر جشنواره، مدیرمسئول هفته‌نامه سیمره بود که بیشترین جوایز جشنواره به کارکنان این نشریه اختصاص یافت و همین صدای اعتراض خیلی‌ها را درآورد و در هنگام اعلام اسامی برخی از همکارن به شوخی تیتری‌های انتخابی خود را برای رسانه‌ای کردن مطلب چنین بیان می‌کردند، «جشنواره‌ای به کام سیمره»، «سیمره کاندید دریافت کفش طلای اروپا شد » و …
به هر حال هشتمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌های غرب کشور با سوالات نیمه‌تمام و اگرهای بسیار به کار خود خاتمه داد. اما شنیدن انتقاداتِ منتقدانِ جشنواره می‌تواند تلنگری باشد برای شیخ‌حنان مدیرکل ارشاد لرستان و شروعی بر بازنگری برنامه‌های بلندمدتی که برای سامان دادن مجموعه‌ی ارشاد استان درنظر گرفته است. بنا بر عادت همیشگی و آرزوی‌های بی‌جوابمان، امیدوار می‌مانیم شاید این مشکلات در نمایشگاه‌های بعدی رفع شوند.
واقعا جای تاسف دارد برای مجموعه ارشاد ))اعتدالی)) این کجایش جشنواره بود
در ضمن افتخاری نیست کسب رتبه ومقام برای برخی نشریات در این محافل، مسئولینشان به خود نبالند رقابت صورت نگرفت!!!
کاملا طبیعی است که کارهای شما بهتر است به فعالیت خود ادامه بذهید که مهم نظر مردم و مخاطبان است شما باید مردمی باشید نه دولتی
عجب.. اینم از مطبوعات ما