چند صباحی است در لابه لای بحث تحریم ها و مذاکرات هسته ای و پایین آمدن بیش از اندازه قیمت نفت و کسری شدید بودجه و سخن از حذف یارانه ها ی ثروتمندان انتقاد و اعتراض و حتی تجمع معلمین کشور خودنمایی می کند.در این که آیا راهی بهتر از این تجمعات وجود نداشت یا این که آیا آموزش و پرورش و در گستره ای گسترده تر آیا دولت نمی توانست دل آموزگارانمان را بنوازد نیاز به کارشناسایی دارد.بنده به عنوان یک شهروند طرفدار نظام مقدس جمهوری اسلامی و آموزش و پرورش و معلمین ارجمند نکاتی به ذهنم رسید که تقدیم محضر نورانی اهل مطالعه می کنم:

نکته اول:

اولین معلم، خداوند دانا و توانست، که فرمود: الرحمن، علم القرآن … خداوند رحمان قرآن را یاد داد … دومین معلم، پیامبر اکرم(ص) است که فرمود: من معلم برانگیخته شده ام و ائمه اطهار و بزرگان دین نیز هر یک معلمانی برجسته و راهنمایانی بسیار شایسته بوده اند.

نکته دوم:

جامعه ی بشری مدیون معلم هاست .امام علی(ع) فرمود:« کسی که به من یک حرف بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.»

و ارسطو نیز می فرماید :« افتخار کسانی که به کودکان تعلیم می‌دهند، بیش از کسانی است که آنها را به وجود می‌آورند.»

نکته سوم:

با توجه به آن جایگاه ، معلم باید از هر جهت سرآمد باشد. معلم با کرامت انسان سر و کار دارد و باید از هر جهت نمادی از عظمت و یزرگواری و مدیریت و تهذیب باشد،تا نقش الگویی او سرافرازانه بدرخشد. حداقل ویژگی هایی که جناب ابوعلی­ سینا برای معلم ها ذکر کرده اند عبارتند از: خردمند بودن،آشنای با تربیت،باوقار و بامروت بودن و دین دار و پاکدامن بودن.

نکته چهارم:

بسیاری از آموزگاران (اکثریت قریب به اتفاق)محترم لیاقت جایگاه معلمی را دارند. این برادران و خواهران زحمت کش سالهاست دلسوزانه و جهادگونه با تمام کاستی ها مبارزه می کنند و حتی اگر ریالی هم حقوق نگیرند ذره ای از وظیفه آموزگاری خویش کم نمی کنند. این نوع آموزگاران که اکثریت آموزش و پرورشی ها را تشکیل می دهند مویی از انقلاب اسلامی و ارزشهای اسلامی را با هیچ چیزی عوض نمی کنند.

ولی در مقابل آن اکثریت قریب به اتفاق برخی از فرهنگیان با معلمی سنخیتی ندارند و حتی با دهها کلاس آموزشی به درجه ی معلمی نمی رسند.این بعض که(در هر صنفی نیز به تناسب آن صنف یافت می شوند) از معلمی فقط به تدریسی دست و پا شکسته آنهم در حدی که حقوقشان قطع نشود پایبند هستند.

برخی از این معلم ها علاوه بر این که در نماز جماعت و جمعه و مراسم های معنوی اثری از آنها دیده نمی شود. وقتی از بحث ولایت فقیه و غیر او سخنی به میان می آید،طرفدار غیرند و در زیر پرچمی غیر از ولایت فقیه جمع می شوند و وقتی از انقلاب و ارزش های آن سخن گفته می شود در مقابل ارزش ها جبهه می گیرند.وقتی از مضرات ماهواره گفته می شود ،به صدا و سیمای کشور می تازند. وقتی از فتنه ۸۸ گفته می شود ،صورت فتنه را می بوسند. و وقتی از بسیج و روحانیت سخن گفته می شود یا مخالفند و یا در لباس ضدند!
نکته پنجم:

برخی ها معتقدند:معلمین با توجه به ساعات کارشان درآمد خوبی دارند.” مرضیه رضایی معلم نمونه کشوری و دانشجوی دکترای فلسفه و کلام اسلامی با بیان مطلب فوق خاطر نشان می‌کند که این موضوع ممکن است مورد انتقاد خیلی‌ها قرار بگیرد! ولی واقعیت این است که تعطیلی معلمین خیلی زیاد است.»

ولی واقعیت این است باید با توجه به این که دود کمی حقوق آموزگاران از سالها قبل بلند شده است ،زیبنده ی جمهوری اسلامی است دو کار بسیار مهم را در سرلوحه برنامه های آموز و پرورش قرار دهد نخست این که از هر راهی که ممکن است افرادی که در قالب معلمی نمی گنجند و بارها نشان داده اند که با تعلیم وتربیت سنخیتی ندارند بازنشست کند. معلمی که سرشار از بدبینی و انتقاد است و گاه در کلاس آنها را مطرح می کند برای جامعه خسارت بار خواهدبود.

. اگر آموزش و پرورش حتی با کمک مردم جیب های چنین افرادی را سرشار از پول کند و دهها امتیاز در پرونده بازنشستی آنها ثبت کند و حتی اگر حقوقی چند برابر تحویلشان دهد ولی اجازه تدریس را نداشته باشند بسیاری از والدین و دانش آموزان بیش از این دلداده آموزش و پروش و معلم ها خواهند شد.و اتفاقی مبارک به صلاح جامعه شاهد خواهیم بود.

بر این اساس به نظر می رسد وزارت آموزش و پرورش نباید به این راحتی برخی از معلمین را رسمی کند ،زیرا بارها تجربه شده است به محض رسمی شدن رفتار و کردار و حتی لباس و صورت و سیرت برخی ها عوض می شود.

کار دوم اینکه کارشناسان نظام در زمینه کم یا زیاد بودن حقوق معلمین با توجه به تعطیلات زیادی که دارند بررسی کنند و سپس با توجه به تورم موجود ، در حد توان کشور تصمیم لازم را بگیرند.البته در کنار بحث حقوق از فرهنگ سازی برای آنها و خانوادهایشان غفلت نشود.در غیر این صورت اگر حقوق را نیز بالا ببرند و چشم و هم چشمی را از بعضی از خانواده نگیرند ، انتقاد و مشکل همچنان باقی خواهد ماند.

روزی معلمی می فرمود بنده و خانمم که معلم هستیم و هر دو هم مدرک بالا داریم به اندازه فلانی که دیپلمی دارد و در فلان اداره است حقوق نمی گیریم و آن فلانی هم می فرمود حیف مدرکم پایین است و گرنه آنهایی که هم امتیاز با بنده هستند و فقط مدرکی بالا دارندچه قدر بیشتر از من حقوق می گیرند!و سومی که به تعبیر خودش کمتر از پنجاه هزارتومان به فقیر نمی داد و کارخانه کود شیمیایی داشت آه جگر سوز تولید می کرد و می گفت ایران جای زندگی نیست!

خدا رحمت کند امام خمینی«ره» که فرمودند:«اگر کره ی زمین را به یک نفر بدهند و بگویند در کره ماه هم ساختمانی هست می گوید آن را هم می خواهم! »