غروبی است،از روزهای ماه محرم،با دیدن شتاب جمعیت، برای رفتن به خانه ها، من هم متوجه می شوم که دیر وقت است و باید زودتر این تن خسته از گذر عمر را به خانه برسانم، از خیر سوار شدن به وسایل نقلیه می گذرم،

برخی از این خودرو ها بر روی شیشه نوشته ای دارند: (:به عشق حسین،ع،کرایه صلواتی است،صیقه سری هیکل رشید،کُر، ام البنین،)امامن ییاده راه می افتم،تا بهتر و بیشتر ببینم.با تماشای دکه های روزنامه فروشی و، ویترین کتابفروشی هاجلوتر می روم ،واقعا قیمت کتاب ودیگر واجبات پرورش روح وذهن بالاست،کاش،وزارت ارشاد بن خرید قسطی کتاب را به نحوی
در اختیار همه اقشار مردم بگذارد، ،در شب های عاشورا به علت ازدحام عاشقان حسینی(ع) ترافیک پر از دود و دم، مسموم کننده، خودروها نزدیک به هیچ است.و در عوض بوی اسفند و عنبر و گلاب فضای شهر را معطر می کند، کمی تندتر گامها را بر می دارم.
پاها در زمین است و چشمانم بدنبال خط نوشته های سرخ و خونین رنگ روی شیشه خودروهاست،که هر جوانی بنا بر وسعت ذوق و علاقه اش، شعاری نگاشته ، اما نام نامی سالار شهیدان حسین(ع) که ازهر دندانه آن قطره ای خون می چکد، با علم سبز علمدارش،قمربنی هاشم درهمه این خط ها مشترک است،ازپخش صدای خودروها نوحه پخش می شود و جوانان شاخ شمشاد،با پوشیدن لباس سیاه وشال گردنهای سیاه و سبزشان، با هر خصلت شخصیتی که دارند و هر آنچه که هستند، ملکوتی دیده می شوند،و وظیفه مسؤولین تعلیم و تربیت جوانان مملکت است،که باید، تحقیق کنند، چرا بعدازظهر عاشورا که فرا می رسد،از شدت این همه شور و عشق جوانان کاسته می شود،و دوباره بایدکلی از انرژی نیروهای نظامی و امنیتی فقط صرف این شود، که این خیل جمعیت تحصیل کرده و شور بختانه اکثرا بیکار گرفتار گرگهای آدم نمایی نشوند که به راحتی نقل و نبات سم می فروشند. … یاد بند اول نوحه ای می افتم که خبر از نگرانی عزا داران می دهد برای عاشورا و بعد از عاشورا:

امشبی را شه دین درحرمش مهمان است  / مکن، اِی صبح ! طلوع

عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است / مکن، ای صبح ! طلوع

بالاخره بعد از رسیدن به خانه، کم کم صدای بلند گوها وطبالان عزا دار بلند می شود،واز همه سوزناکتر،طبل زدن کودک، خردسال همسایه است،که باتمام نیرویش بادو چوبک به طبل می زند،گاه آرام وگاه باتمام توان تارهای صوتیش،فریاد میزند
حسسسسیییین، جدی تر از هزارانی که حسین،ع، را بهر امیال دنیوی خود صدا می زنند.کم کم زمان سر زدن به دنیای مجازی–این تیغ برا از دو طرف–فرا می رسد، فضای مجازی داخل رنگ عزا به خودگرفته است،

هنر گرافیک و نقاشی و شعر و نثر عاشورایی،با فضای جامعه ومردم هماهنگی دارد،و هراز گاهی معترضی به متولیان امر،باآوردن شعاری ازسخنان، سرور آزادگان جهان حسین شهید(ع)اعتراضش را بیان می کند، شاید نام وخون آن امام معصوم ومظلوم سببی شود تا متولیان امر،اعتراضش رابشنوند ودر رفع آن اقدام کنند، چند نوع از آنها، آیا مگر یکی از علت های قیام حسین(ع) مبارزه با اشرافیت در باریزید نبود، پس چرا…..‌‌‌؟ آیا مگر امام(ع)نفرمود، بنا به آیه قرآن همانا گرامی ترین شما در پیشگاه خدا، خداترس ترین شماست،پس این قوم وطایفه بازی وحتی خانواده بازی ها چیست.؟ آیا مگر امام نفرمود من برای اصلاح دین جدم قیام کرده ام ،پس این همه حساسیت به واژه اصلاح و اصلاحات چیست؟وچرا عده ای بسیار دلواپسند که نکند این واژه مقبولیت عام پیدا کند،؟ و…؟!

و اما عده ای که به آن طرف آبی معروفند،در اینجا زود خود را لو می دهند،و نشان می دهند، خصومت آنها با شخص، حکومت، دولت، و حتی رژیمی خاصی نیست،بلکه به گفته خودشان قصد بریدن ملت را عشق وعقیده اش را درسر می پرورانند، زهی خیال باطل از این آب در هاون کوبیدن.وباز ،زهی ازاین یاوه گویان،که؛دم از آزادی عقیده و بیان می زدنند!؟ شما الان که در اوهامید، اینگونه عقاید اکثریت را به چالش می کشید، پس در عالم توهم ودرکنج توهمستانتان توهم کنید اگر سلطان شوید،چه گلی به سر ملت خواهیدزد، خوب بیاد دارندکسانی که از لحاظ سنی در دهه هفتم عمر هستند ،که در دوران مبارزه با رژیم گذشته بهترین شعار محرک ملت برای ایستادگی وقیام دربرابر ظلم سخنان ابا عبدالله الحسین (ع) بود، بخصوص همین شعار اگر دین ندارید آزاده باشید، و باز عاشقان حسین(ع) باصدای بلند، به ظالمان و یاوه سرایان می گویند، «اگر دین ندارید،آزاده باشید»

—————–««‹«»»»—————

علی‌محمد.میرتیموری؛ بلوطستان