خواص چشـمگیـــــر گیـــــاه بـارهنـــگ :
این گیـــاه مفیــدتر از شربـت‌هــــای اکسپکـتـورانـت و دیـفن هیـــدرامیـن اسـت
بارهنگ معمولا به صورت علف‌هرز در مکان‌های مرطوب مانند حاشیه‌ی جوی‌های آب، مزارع، باغ‌ها، باغچه‌ها و فضاهای سبز شهری و خانگی می‌روید و به راحتی در دسترس انسان قرار دارد -.
این گل‌آذین در هنگام رسیدن، دارای بذرهای فراوان و انبوهی است، تخم بارهنگ عبارت از دانه‌های ریز قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه است و چنانچه در آب قرار گیرد، لایه‌ی رویی آن با ایجاد لعاب، تورم آن را سبب می‌شود.
بارهنگ، اثر قابض و نرم‌کنندگی دارد و به‌عنوان تب‌بر، تصفیه‌کننده‌ی خون، آرام‌کننده و رافع تحریکات مجاری تنفسی و ادراری مطرح است همچنین بارهنگ در رفع ناراحتی‌های آسم آمفیزم، اسهال‌های ساده و صفراوی، خون‌ریزی‌های دستگاه گوارش، ورم مخاط دهان، درد دندان و حتی درد گوش، مؤثر است.
برگ‌های تازه‌ی بارهنگ، خواص ضدباکتریایی قوی دارد؛ به همین جهت، برای التیام زخم‌ها، جراحت‌ها و سطوح ملتهب و آزرده‌ی بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مالیدن له‌شده‌ی برگ تازه و تمیز بارهنگ بر روی زخم‌ها ضمن این‌که آنها را از چرکی‌شدن محافظت می‌کند، باعث التیام آنها نیز می‌شود همچنین کاربرد این گیاه برای زخم‌های کهنه و چرکی شدید نیز سبب بازشدن سر زخم و خروج چرک و در نهایت، بهبود زخم می‌شود.
برای قطع خون‌ریزی و رفع درد ناخن (عقربک)، ناراحتی‌های پوستی و جوش‌های صورت و نیز فروکش‌کردن ورم صورت ناشی از آبسه (پیله) دندان، توصیه شده است.
پانسمان زخم‌ها با پخته برگ تازه بارهنگ نیز در بهبود آنها اثر تسریع‌کنندگی دارد.
جوشانده برگ بارهنگ همراه با گُل‌های اکلیل الملک (یونجه‌باغی زرد) و گُل‌گندم، به صورت مایع شستشوی چشم، در رفع ورم ملتحمه بسیار مؤثر است، برای تهیه‌ی این محلول، ۱۰گرم برگ بارهنگ را به همراه مقدار کمی از دو گُل یادشده در ۱۵۰گرم آب جوش، دم می‌کنند.
برای درمان بیماری‌های ریوی، برگ تمیز و شسته‌شده‌ی بارهنگ را روی پارچه‌‍ی تمیزی پهن می‌کنند تا خشک شود سپس آن را خرد می‌کنند و شیره آن را می‌گیرند و هم‌وزن آن، عسل اضافه کرده به مدت ۲۰دقیقه، دم می‌کنند. مصرف این دم‌کرده برای بیماری‌های ریوی بسیارمفید است.
از مخلوط ۱۰درصد پودر برگ بارهنگ با وازلین، پمادی به‌دست می‌آید که مالیدن آن روی زخم‌های چرکین و دردناک، سبب بهبود آنها می‌شود و به‌سرعت، چرک را می‌خشکاند.
کمپرس برگ‌های تازه و خردشده‌ی بارهنگ برای فرونشاندن ورم‌ها، نقاط ضرب‌دیده و کوفتگی‌ها و التیام زخم‌های عفونی، سوختگی‌های ناشی از آتش و جای نیش حشرات، مفید است.
تخم بارهنگ، قابض، محرک، تب‌بر، معرق، مدر و معالج اسهال خونی است همچنین آن را برای رفع اختلالات کلیوی و معالجه‌ی کولیک، مالاریا، سرفه، آسم برونشیتی و قطع خون‌ریزی و معالجه‌ی امراض مثانه و سوزاک، توصیه کرده‌اند.
خوردن یا تنقیه‌ی عصاره تخم یا لعاب بارهنگ برای التیام زخم‌های روده‌ای و قطع خون‌ریزی بواسیر، سودمند است همچنین تخم بارهنگ برای رفع خون‌روی‌ها و زخم‌های ریوی و وجود خون در اخلاط بدن، سل، تنگی نفس، بیماری‌های کبدی، زردی و برگشت غذا از معده به مری (ریفلکس)، مفید است.
جوشانده تخم بارهنگ در رفع التهابات دستگاه ادراری به‌ویژه درصورت وجود خون در ادرار، مؤثر است و نیز غرغره عصاره بارهنگ در بهبود ورم لوزه‌ها و خون‌ریزی لثه، موثر می‌باشد، مضمضه‌کردن دم کرده ریشه یا آب برگ بارهنگ برای کاهش ورم مخاط دهان و تسکین درد دندان، توصیه می‌شود.
برای تهیه جوشانده ریشه یا برگ بارهنگ، ۸۰ تا ۱۰۰گرم تمیزشده آن را در یک‌لیتر آب می‌جوشانند و پس از صاف‌کردن، روزی ۳ تا ۴فنجان میل می‌کنند.
یکی از کاربردهای مهم تخم بارهنگ، استفاده آن در داروی ترکیبی چهارتخم لعابی است، چهارتخم لعابی یکی از داروهای ترکیبی متداول در طب سنتی بوده که در اکثر خانه‌ها وجود دارد.
این دارو به عنوان برطرف‌کننده سرفه‌های خشک سردردآور و خشکی و خارش گلو، نرم‌کننده سینه و رفع‌کننده گرفتگی صدا و به طور کلی برای بهبود انواع سرفه‌ها و به‌خصوص سیاه‌سرفه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در تهیه این دارو، از تخم بارهنگ، قدومه، بهدانه و تخم مرو (مروره یا کنو) یا به‌جای آن، تخم شربتی یا بالنگو همراه با اندکی انزروت و صمغ عربی بهره می‌بردند.
معمولا این مخلوط را در آب جوشیده ولرم، خیس می‌کنند که این امر باعث ایجاد ماده ژله مانندی می‌شود که خوردن آن در وعده‌های منظم موجب از بین رفتن التهابات گلو و سرفه‌های شدید می‌شود. این دارو، اثراتی مفیدتر از شربت‌های اکسپکتورانت و دیفن هیدرامین و مانند آنها دارد.
