چند روز پیش در فضای مجازی عکسی از مهندس بازوند استاندار لرستان دیدم با لبخندی که نشان از رضایت داشت. این عکس زمان آبگیری دریاچه پارک شاپوری خرم آباد گرفته شده.ماه ها تلاش شده بود تا در ایام نوروز این دریاچه آبگیری شود و ماهیان قرمز سفره هفت سین مردم جنوب خرم آباد امسال میهمان این دریاچه شوند.امروز سری به دریاچه زدم و مسافرانی دیدم که دیدن توامان پل شکسته و دریاچه لحظات خاطره انگیزی از خرم آباد برای آنها بوجود آورده بود.لبخند آقای استاندار مرا به لبخند های دیگری پیوند زد که در تاریخ ماندگار شده اند و جز نام نیکی از آنها به یادگار نمانده است.
اولین لبخند را شاید بتوان بر لبان معماری دید که آخرین سنگ را بر پیکره پلی گذاشت که امروز پل شکسته می نامندش. ای کاش عکسی از لبخند آن معمار پر تلاش بود تا تنها طرح لبخندش در قاب خاطرات ما نمانده باشد.دومین لبخند را می توان بر روی لبان علی محمد ساکی شهردار فقید خرم آباد دید آن زمانی که دریاچه کیو با همت و تلاش او به بهره برداری رسید و شاید هم نه لبخند بسیار شادمانی نبوده و طرحی از یک لبخند تلخ که می شد کارهای بهتر و بیشتری می کرد اما حیف که نشد.
سومین لبخند را هم که پیش از این اشاره کردم لبخند آقای استاندار زمان آبگیری دریاچه پارک شاپوری خرم آباد.آری این لبخندهای ماندگار را نمی شود با هیچ چیزی از جهان عوض کرد. لبخند های ماندگاری که برگ های از تاریخ را به نام خود می کنند و برک برک گره می خورند تا پل تاریخی دوران ساسانی را به دریاچه پارک شاپوری پیوند بزنند و تاریخ این گونه شکل می گیرد حتی اگر بعضی ها دلشان نباشد.
آقای استاندار خسته نباشی. خدا قوت و دست مریزاد.
پارک شاپوری با نام تو می رود تا چون نام علی محمد ساکی و دریاچه کیو و معمار پل تاریخی دوره ساسانیان در دفتر تاریخ و خاطره مردم بماند.امروز مسافران نوروزی از کنار پل شکسته عبور نکردند ماندند و دریاچه و پل را با هم به تماشا نشستند.
عبدالرضا شهبازی/ بلوطستان
