به نام خداوند جان و خرد

یکم: خوردن مشروبات الکلى از زمان حضرت آدم(ع) تحریم شده و در هیچ عصرى و از سوى هیچ پیامبرى مجاز شمرده نشده است . امام رضا و امام صادق علیهما السلام فرمودند: «خداوند هیچ پیغمبرى را نفرستاد جز این که حرمت شراب جزء برنامه رسالت بود و شراب از اوّل حرام بود.»

دوم: کمتر گناهى پیدا مى شود که به اندازه خوردن شراب منفور باشد. امام صادق (علیه السلام) مى فرماید: «کسى که یک جرعه شراب بیاشامد، خدا و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت مى کنند، اگر به مقدارى بخورد که مست شود، روح ایمان از او دور مى شود و به جایش روح کثیف شیطانى جایگزین مى گردد…»

از امام علی(ع)نیز نقل شده است:

اگر قطره‌ای از شراب در چاهی بیفتد و بر آن مکان مناره‌ای بلند بنا شود، بر آن مناره اذان نمی‌گویم، و اگر قطره‌ای از شراب در رودخانه‌ای بیفتد سپس آب آن خشک شود، و از زمین او سبزه‌زاری بروید، هیچ حیوانى را از آن سبزه‌ها نمی‌چرانم.

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: چهار چیز است چنانچه یکى از آنها وارد خانه اى شود آن خانه را طورى خراب کند حتّى با برکت نیز آباد نگردد آنها عبارتند از: خیانت، دزدى، شرابخوارى و زنا.

فتاوای مراجع

سوم: به اجماع فقهاى شیعه و سنّى، شراب، نجس و حرمت آن محرز است. اکثر عالمان دینى مشروبات را حتى به نام دارو نیز تجویز نمى‏کنند.تمام فقیهان اسلامى براى شراب‏خوار اجراى حد شرعى (هشتاد ضربه شلاق) را واجب نموده‏اند.

چهارم : اگر یک قطره از شراب در چاهی آب ریخته شود، باید همه آب را کشید و بیرون ریخت تا آب آن چاه پاک شود.

پنجم: آیات عظام امام، بهجت و سیستانى: اصل هم‏نشینى اشکال ندارد ولى نشستن بر سر سفره‏اى که بر سر آن شراب مى‏خورند، بنابر احتیاط واجب جایز نیست و خوردن از آن سفره- هر چند غذاى حلال باشد حرام است. توضیح المسائل مراجع، م. ۲۶۳۴)

آیات عظام تبریزى، خامنه‏اى، صافى، فاضل، مکارم، نورى و وحید: اصل هم نشینى اشکال ندارد ولى نشستن بر سر سفره‏اى که بر سر آن شراب مى‏خورند، جایز نیست و خوردن از آن سفره- هر چند غذاى حلال باشد حرام است.( توضیح المسائل مراجع، م ۲۶۳۴ وحید، توضیح المسائل، م ۲۶۹۸ خامنه‏اى، اجوبه الاستفتاءات، س. ۱۴۲۵)

ششم: همه مراجع: شراب، نجس و خوردن آن حرام است. تفاوتى بین کم و زیاد آن نیست و نوشیدن یک قطره آن نیز حرام است. این کار از گناهان بزرگ محسوب مى‏شود هر چند شخص را مست نکند.

هفتم: ازدواج با شرابخوار جایز است ولى کراهت شدید دارد.

امام خمینى، آیت الله نورى، آیت الله مکارم و آیت الله فاضل، العروه الوثقى، ج ۲ م ۷ آیت الله وحید، منهاج الصالحین، ج ۳، م ۱۲۹۸ آیت الله تبریزى، منهاج الصالحین، ج ۲، م ۲۹۸ آیت الله سیستانى، منهاج الصالحین، ج ۲، م ۲ آیت الله صافى، هدایه العباد، ج ۲، م ۴ و دفتر: آیت الله بهجت و آیت الله خامنه‏اى.

هشتم: شرابخوار بعد از این که از مستی بیرون آمد باید جاهایی که نجس شده آب بکشد و نمازش را بخواند.

البته نماز خواندن دواثر دارد نخست این که فرد نمازخوان را در لیست نمازگزاران قرار می دهد.و هر کس نماز بخواند عذاب تارک نمازها را ندارد.

دومین اثرنماز، این است که باعث نزدیکی شخص به خداوند ( قبول شدن نماز ) می شود.و نماز شرابخور تا چهل شبانه روز این خاصیت دوم را ندارد.

نهم: شخصى به نام حسین بن خالد مى گوید محضر مبارک حضرت رضا (علیه السلام) عرض کردم براى ما از پیامبر (صلى الله علیه وآله) روایت شده که فرموده اند: کسى که شراب بیاشامد تا چهل روز نمازش مقبول نیست، آیا این روایت صحیح است؟

حضرت فرمودند: راویان این حدیث راست گفته وحدیث را صحیح نقل کرده اند. عرض کردم: چرا نمازش تا چهل روز مقبول نیست نه کمتر از آن و نه بیشتر حضرت فرمودند: براى این که حق تعالى خلقت انسان را مقدر و معین فرموده با این بیان: وقتى نطفه انسان در رحم مادر قرار مى گیرد ۴۰ روز به حال نطفه بعد تبدیل به علقه مى شود. تا ۴۰ روز سپس مضغه مى شود و ۴۰ روز به این حالت است (و همین طور جلورود تا خلقت کامل شود) بنابراین وقتى شخصى شراب مى خورد آن شراب ۴۰ روز در بدن او مى ماند و تا این زمان که بقایا و ذرات شراب درجوف او باقى است نماز نباید مقبول درگاه الهى واقع شود.

*سیدمحمدصادق محمدی وفایی