در باب ارتباط مردم سالاری و معنویت که بجد مورد توجه و تاکید تمامی نواندیشان دینی است،با توجه به فعالیت زودرس هم شهریان عزیز در خصوص انتخابات شوراهای شهر وریاست جمهوری در سال آینده مطالبی را به عرض دوستان می رسانم،امید است مورد قبول واقع گردد.همه ما هم الزام معرفت شناختی و هم الزام اخلاقی به نظام سیاسی مردم سالار داریم،اگر ما باشیم و معرفت شناسی~که طالب حقیقت است~و اگر ما باشیم و اخلاق~که همان عدالت طلبی است،~هم حقیقت طلبی و هم عدالت طلبی،اقتضا می کند که نظام سیاسی را بپذیریم که دموکراتیک و مردم سالار باشد،در همه مواردی که رأی و باوری قابل اثبات همگانی نیست و چنان است که نمی توان بااستدلال،درستی و یا نادرستی آن را اثبات کرد ناچاریم برای تصمیم گیریهای جمعی به افکار عمومی مراجعه کنیم.این میشود فلسفه وجودی مردم سالاری و توجیه معرفت شناسی و اخلاقی آن هر چند مردم سالاری بهترین نظام سیاسی و حکومتی است که تا کنون عقل و معرفت بشری به آن رسیده است اما بی اشکال نیست،همه صاحب نظران و کلیه کسانی که در فلسفه سیاسی کار می‌کنند،بر این باورند که نظام مردم سالاری،دارای یک سلسله کمبودها و نا رساییهایی است،و بسیاری بر این باورند که این کمبودها و نارساییها را می توان با معنویت مردمی که نظام مردم سالار را می پذیرند،جبران کرد.

به تعبیری اگر مردم سالاری از معنویت جدا شود،این عیب و ایرادها بر آن وارد خواهد بود،اما اگر مردم سالاری قرین و ملازمی به نام معنویت داشته باشد می توان از اشکالات و عیوب آن جلو گیری کرد.با توجه به این رویکرد،برای نظام دمکراتیکی که بخواهد،علاوه بر شرط لازم برای بهروزی مردم،شرط کافی را هم محقق کند،نکات دیگری محل حاجت است،که می شود گفت این نکات لازم همان معنویت است.منظور از معنویت این است که به یک سلسله ورزه ها و ساحتها ی درونی نیاز داریم.صرف اینکه نهادهای جامعه ما نهادهای دموکراتیک باشند کفایت نمی کند.باید درون انسانها یک سلسله ریاضتها ی اخلاقی و معنوی صورت گیرد.اگر همه نهادها دموکراتیک باشند،اما در درون خود تحولاتی را نداشته باشیم و آنها را تجربه نکرده و از سر نگذرانده باشیم و همواره آنها را با خود نورزیده باشیم.هیچ گاه نمی توانیم نهادهایمان را به معنای واقعی کلمه دموکراتیک کنیم و ضامن بقای آنها باشیم.
همه انسانهایی که در یک نظام مردم سالار زندگی می کنند،نباید گمان کنند خیرخواهی شان را نسبت به دیگر اعضای جامعه از راه رأی دادن انجام داده اند،و دیگر هیچ وظیفه ای ندارند،و بعد از رأی دادن کلیه وظایف را به نمایندگان خود واگذار کرده و دیگر وظیفه ای بر عهده نداریم،این یک خطای بزرگ است،وظیفه شهروندان در یک نظام دموکراتیک فقط با رأی دادن و شرکت در انتخابات تمام نمی شود،بلکه علاوه بر رأی دادن،باید نسبت به حال و روز مردم جامعه ی خود حساسیت داشته باشیم،ما نمی توانیم دلسوزی و شفقت درونی خود را با یک رأی دادن از عهده خود بر داریم.
این مطلب ادامه دارد..

بروز بابایی / بلوطستان