“محمدجواد حق‌شناس” که امروز در هیئت علمی دانشگاه تهران مرکز حضور دارد و استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل است، تاکنون سوابق مدیریتی و اجرایی زیادی در کارنامه سیاست‌ورزی خود به ثبت رسانده؛ حق‌شناس در ۱۰ محرم سال ۱۳۵۷ و در درگیری‌های قبل از انقلاب در استان بوشهر، مجروح و به مقام جانبازی نائل می‌شود. در سال ۱۳۶۰ وارد وزارت کشور شده و تا دولت ۲ خرداد مسئولیت‌هایی همچون مدیرکل سیاسی و مشاور بین‌الملل وزارت کشور را به عهده می‌گیرد. در دولت دوم اصلاحات روی صندلی معاون امور مجلس و استان‌ها و حقوقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌نشیند و پس از آن به عنوان مشاور رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور مشغول به کار می‌شود. گفتنی است وی از مؤسسین حزب اعتماد ملی است.

به عقیده حق‌شناس “علی‌اکبر ولایتی” همچون “محمدرضا عارف”، در انتخابات ۹۲ نقش بی‌بدیلی در تکیه زدن حسن روحانی بر صندلی پاستور داشت. به گفته وی رئیس دولت اصلاحات پس از پوشیدن ردای ریاست‌جمهوری در سال ۷۶، عقبه حزبی خود را فراموش کرد. معتقد است که پس از آغاز به کار دولت حسن روحانی، بخشی از اصلاح‌طلبان دچار سرخوردگی شدند.

حق‌شناس: اصلاح‌طلبان در انتخابات ۹۲ نمی‌خواستند که اتفاقات سال‌های ۸۴ و ۸۸ تکرار شود و به همین خاطر، جریان اصلاحات باید پا را روی خودش می‌گذاشت و از خود عبور می‌کرد. در سال ۹۲ اصلاح‌طلبان با گذشتن از خود این پیام را به مردم و نظام سیاسی دادند که برای‌شان منافع ملی مهم‌تر از منافع گروهی است. اصلاح‌طلبان نامزد خود را به دلیل احتمال تقابل با نهاد نظارتی وارد صحنه نکردند. حتی چهره‌های میانه‌رویی که احتمال عبورشان از صافی نهاد نظارتی هم بود، وارد صحنه رقابت نشدند. اصلاح‌طلبان در نهایت به جای اینکه به یک شخص اصلاح‌طلب رأی بدهند، به کسی رأی دادند که دارای تفکر و برنامه‌های اصلاح‌طلبانه بود. بخشی از جناح محافظه‌کار، همین روندی را که جریان اصلاح‌طلب طی کرده بود را پیمودند.

حق‌شناس: در اینجا می‌خواهم به نقش “علی‌اکبر ولایتی” اشاره کنم. من در جاهای دیگر هم به این نکته اشاره کرده‌ام و مجبور هستم اینجا هم تکرار کنم که نقشی را که محمدرضا عارف در کنار رفتن از صحنه انتخابات داشت، ولایتی با ماندنش ایفا کرد. دلیل حرف بنده هم بعدها در نامه “آیت‌الله مهدوی‌کنی” به ولایتی روشن شد. یک جریان خاص در سال ۹۲ قصد داشت که “ولایتی” را مورد هجمه خود قرار دهد و از صحنه انتخابات کنار بگذارد. جناح محافظه‌کار احساس می‌کرد که با نبود ولایتی، با توجه به اینکه “محمدباقر قالیباف” تا دو هفته مانده به انتخابات در صدر نظرسنجی‌ها حضور داشت، می‌تواند به تثبیت موقعیت قالیباف کمک کند اما دیدیم که ولایتی در صحنه باقی ماند و برنده این ماجرا حسن روحانی بود نه ولایتی. هما‌ن‌طور که عارف با کنار کشیدن از صحنه انتخابات، از خودگذشتگی نشان داد، ولایتی هم با ماندنش این نقش را ایفا کرد و این اوج عقلانیت بود. عقلانیت فقط در جناح اصلاحات رخ نداد بلکه در جناح محافظه‌کار نیز عقلانیت دیده شد. ما دیدیم که “علی‌اکبر ناطق‌نوری” در کنار روحانی قرار گرفت.