علی علیه السلام جامع اضداد ضربت خورد . آدم متناقضی که اگه او را نشناسی کینه اش را به دل می گیری ؟!
شناخت علی ساده نیست . باید مرزهایش را بشناسید ، روی سابقه دوستی اش نمی شود حساب کرد ، روی مهر پدری اش نمی شود ، حساب کرد ، در دنیا حتی برای فرزند رشید داشتن ،  روی هیکل و شجاعت تبار همسرش می اندیشد . اما هر وقت نتیجه اش حسن و حسین و عباس سلام الله اجمعین می شود ، آنها را در سخت ترین شرایط آموزش نظامی می دهد . گویا آموزش نظامی همه چیز است ، و تقوا بدرد نمی خورد ، جای که شمشیر باید بچرخد ، تقوا به کار نمی اید، اما شمشیر خودش و دوستانش را با معرفت و شناخت می چرخاند ،  و افراد بی تقوا  شمشیر زن را چنان از خود دور می کند ، که گویی از بیماری وبا دوری  می کند .
زینب سلام الله علیها را چنان در قران و حدیث و سخن وری تربیت می کند ، که زینت پدر می شود ، خودش ادامه معصوم علیه السلام می شود . آن چنان بانویی است که کربلا را زیبا می بیند .
اجازه نمی دهد ، کسی پشتش راه برود ، اسکورتش شود ،  اجازه نمی دهد کسی از او تعریف و تمجید کند ، اما می گوید حکومت حتی اگر در راسش علی علیه السلام هم باشد ، با زبان تیز مردم اصلاح می شود ‌. ذات قدرت را فاسد می داند . مگر اینکه حقی را جای خود بنشاند ‌،
حکومت را نمی خواهد که دانه ای ناچیز  از مورچه ای به ظلم بستاند . تا چه رسد که حق مسلمانی را ضایع کند .
هرکس او را نقد کند ، هر کس او  را  شماتت کند ، هر کس به او توهین کند ،  حتی اگه در انظار مردم ،  دست به شکمش بزند و بگوید ، این شکم را کجا بزرگ کرده ای؟! حقوقش از بیت المال قطع نمی شود ، آزاد ، آزاد است ، تا زمانی که دست به شمشیر بزند .
اما هرکس که ، جان مسلمانی را بگیرد ، جانش در امان نیست ،  ابروریش را می برد ، اگه آبروی محترمی را هتک کند ، و یا دست به بیت المال بزند ، یا اگه ازقبل حکومت مال اندوزی کند ‌.
چنان برای دنیا تلاش می کند ، که تاکنون هیچ دنیا طلبی از ابتدای تاریخ مثل او برایش تلاش نکرده است ، و چنان از آن حذر می کند که گویا از آن متنفر است ، آن را عروس هزاره چهره می داند ، که از تزئیناتش فقط علی در امان است ، اما چنان از دستش ناله می کند ، که گویا هزار بار فریب  آن را خورده است .
شبانه روز تلاش می کند ، مقنی است ، آبادگر است ، لیکن می گوید ، روزی هر کس مقدر است ، به زور بازویش بستگی ندارد .
از یک طرف می گوید ، حکومت بر شما از لنگه کفش پاره و از آب بینی بز برای من بی ارزش تر است . از سوی دیگر هر وقت حاکم می شود ، شلاق بر دوش گذاشته و در بازار  قدم می  زند و کاسبان گران فروش بازار را تنبیه می کند .
آنچنان در دسترس است که زنی که شوهرش او را کتک می‌زند ، به او پناه  می برد .
برای بهره مندی از بیت المال آقا زاده ندارد ، حتی نمی پذیرد آقا زاده اش از بیت المال گردن بند امانتی بگیرد .
برادرش را با گدازه آهن از اینکه از او تقاضای سهم بیشتری از بیت المال به دلیل موجه (اعیالواری) کرده است ، از عذاب الهی می ترساند ، برادر تهدید می کند ، که پیش معاویه می روم ، می گوید به سلامت را باز است ، و جاده دراز ، به خواسته ات می رسی .
عقیل به دربار معاویه می رود ، علی را می ستاید ، اما صله از معاویه می گیرد و فرزندانش همانند مسلم را با محبت علی و اولادش تربیت می کند.

تعابیر علی علیه السلام در خصوص مرگ ،  همانند تشبیه آن به اشتیاق کودک گرسنه به پستان مادر در نظر مبارکش ، و‌شجاعتش در عرصه نبرد ، همه گویای صدق سخن اوست ، لیکن آنچنان از دیوار ترک برداشته ای می گریزد ، که گویا فردی است که ، جانش را بسیار دوست دارد ، و از خطر محتمل هم می رهاند .اما بی مهابا ، در لیله المبیت در بستر پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم می آرامد ، گویا خطری متوجه او نیست !! و وقتی خود را در میان شمشیرهای آخته می بیند ، و از او می پرسند پس محمد کو ؟! با آرامشی خاص می گوید ؛ مگر او را با من سپرده اید ، که سراغش را از من می گیریید ؟!

در حالی که دلاوری از سردار سپاه دشمن هماورد می طلبد ، و کسی از بین مسلمانان حاضر به نبرد با او نیست ، و او همه را مخاطب قرار داده و سرزنش می کند ، که آیا مردی در بین شما نیست؟! او به نبردش می رود ،  و از پایش می افکند ، لیک در آن لحظات آخر ، تف بر صورت مولا می اندازد ، در آن دقایق از مرگش می گذرد ، و کار را تمام نمی کند ؟! در حالی که خشمگینانه ذوالفقار را فرو آورده است ، می فرماید ، چون از حرکت او بر خششم افزوده شد ، درنگ کردم تا بخاطر رضای خدا ، او را بکشم نه هوای نفسم !!. خواهر متوفی که داستان این صحنه و مرگ برادر را می شنوند ، خطاب به جنازه برادر پهلوان خود می گوید ، مرگ گوارای وجودت که توسط جوانمردی کشته شدی ، که در دنیای عرب نظیر ندارد .

با اینکه می دانست ، ابن ملجم مرادی قاتل اوست ، اما هیچ وقت قصاص قبل از جنایت نکرد ، و در حالی که با ضربت او کار را تمام یافته می دانست ، و صورت و محاسنش با خون سرش رنگین شده بود ، به اطرافیان گفت ! غذایش دهید و مبادا ظالمانه با او برخورد نمایید . ضربتی زده است ، به ضربتی قناعت کنید . ضربتی زدی ، ضربتی نوش کن . همین کفایت می کند ، هیچ عصبانیتی او را از جاده عدالت دور نکرد . چرا که خشم حاکم ، اگر از روی عدالت نباشد ، جامعه را ویران می کند و سبب تفرقه بین امت می شود .

اینگونه است که شمشیرش و جوانمردیش در آسمانها توسط فرشتگان ستایش می شود ، که « لاسیف الا ذوالفقار و لافتی الا علی » شمشیری بالاتر از ذوالفقار و جوانمردی بالاتر از علی علیه السلام وجود ندارد ، و ما او را ستایش می کنیم . در حالی که باور داریم ، یاد او عبادت است . « ذکر علی عباده »

ذکر جمیع صفات متضاد مولا امیرالمومنین علیه السلام بسیار دشوار است . لیکن آنچه مدنظر بنده است ، رعایت حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی و برخورد با مخالفان و منتقدین  در سیره ی آن حضرت است .

علی علیه السلام شخصیتی مورد اجماع فرق مختلف اسلامی است ، خلیفه چهارم تمام مسلمانان عالم است .

هر چند ما شیعیان این وجه مولا علی علیه السلام را نادیده می گیریم ، و به غلط وجود مبارکش را مختص خود می انگاریم .آن هم با خاطر این که علی علیه السلام امام اول شیعیان است .

در بین فرق مسیحی و دیگر ادیان ابراهیمی نیز ، علی دارای جایگاه ممتازی است .جایگاهی که جرج جرداق مسیحی تحت عنوان علی صدای عدالت بسیار رسا به آن پرداخته است .

علی علیه السلام یکی از رهبران ممتاز دنیای اسلام است ، که به  نوبه خود در بین سایر مدعیان رهبری دینی ستاره ای درخشان است .

این ستاره عالم اسلام در حکومت داریش دنبال تامین و بسط عدالت در بین تمام مردم سرزمین تحت سیطره خود است .

موقعی که زمامدار می شود ، از میزان خورد و خوراکش کاسته می شود ، چون  خوف این را دارد ، که در اقصی نقاط کشورش گرسنه ای سر بر بالین بگذارد .

وقتی مشتی جوان جاهل پر دامن دختری یهودی را گره می زنند ، تا بدنش نمایان شود ، او آنچنان غضب می گیرد .که می گوید ، اگه کسی در این راه جانش را از دست بدهد ، سزاست .

در سطح شهر می گردد ، و پیر مردی مسیحی را می بیند ، که تکدی گری می کند ، اطرافیان را سرزنش می کند ، چرا دیر به او خبر داده اند  ، چون تا جوان بوده کار کرده است ، الان باید حاکم از بیت المال او را  تامین کند ، و بیمه بی کاری نماید .‌

به منصوبین خود در بلاد مختلف دستور می دهد ،  مبادا بین مردم تبعیض قائل شوید ، چون در نهایت مردم دو گروه هستند ، یا مسلمان و هم کیش تواند ( که عثمانی و علوی ، عمری ، و… ندارند ) و یا بشرند و همنوع تو هستند . که شما سزاوار خدمات شایسته و بی منت به آنان  هستید .

یک شاخص مهم هم برای ویژگی یک حاکم اسلامی ، یک حاکم عادل ترسیم می کند ، که راه سخن های گزافه را ببندد و آن عمران و آبادانی بلاد است .

از آن سو نیز آنچنان به مخالفان حکومت خود اختیار می دهد ، که همان گونه که در قسمت قبلی گفتم تا زمانی که دست به سلاح نبرده اند ، نه جانشان در خطر است و نه مالشان و نه حقوقشان از بیت المال قطع می گردد .

تا این ویژگی عمران و آبادانی ، برابری و عدالت اجتماعی و رعایت حقوق منتقدان حکومت تضمین نشود ،  حکومت اسلامی نیست ، هر چند در راسش امام معصوم علیه السلام باشد .‌ با جهان گشایی هیچ حکومتی اسلامی نمی شود ، به همین خاطر است که تا مولا علی علیه حاکم می شود ، جلوی تداوم فتوحات گرفته می شود ، آنچه برای او مهم است ، عمق بخشی به عدالت اجتماعی در گستره حکومتی مسلمانان است که شاخصه هایش را در بالا بر شمردیم .