چندی پیش به دیدار یکی از بزرگان سیاسی شهرمان رفته بودم و از میانِ گفته‌های ایشان، جمله‌ای بدین مضمون توجه‌ام را جلب نمود:《 بلایی که گریبانِ شهر ما را گرفته، کمرنگ شدن وجوه اخلاقی به ویژه اخلاق سیاسی در بینِ کنش‌گران‌ِ سیاست است 》

چند روز پیش با مشاهده‌ی هیاهوی تبلیغاتیِ آسفالتِ جاده هومیان در رادیو تلگرامی لرستان، بیشتر به درک سخنانِ آن عزیز نائل آمدم.

گویا ما دِینی که از صداقت به دوش داریم را، از یاد برده‌ایم !. برای هرچه شفاف‌تر شدنِ موضوع، به ذکر یک قیاس متقابل می‌پردازم : در دوران مسئولیت جناب آقای اسماعیل دوستی در کِسوَتِ نماینده‌ی مردم کوهدشت، روستاها با اولویت بندی، اکثراً به نوبت آسفالت شدند. آن هم در بازه‌ زمانی‌ای محدود و اندک.

با قرار دادنِ این دو اَکتِ خدماتی در مقابلِ هم، که از دو نماینده‌ی محترم شهرمان در زمان‌های متفاوت سر زده است، ابهاماتی وجدانی پیش می‌آید که:

چرا آن زمان از اینگونه جارزنی‌های پروپاگاندایی اثری نبود ؟

یا شاید آنوقت‌ها منطقی‌تر بوده‌ایم و برای عملکرد شغلیِ اشخاص، تشکر و تیتر سازی نمی‌کردیم و به مثلِ فرنگی‌ها مجریِ وظایف را مُحِقّ عنایت نمی‌دانسته‌ایم ؟!

و یا شاید عزیز کرده‌‌های شهر، افرادی خاص‌اند و نه امثالِ جناب دوستی ( که سالهاست که جوانانِ از همه جا امید بریده را در آغوشِ مهرِ خویش گرفته و با اهدای شغل، بدآن‌ها اهدای زندگی نموده‌ است..!)

و آخرین احتمال نیز این است که شاید آن وقت‌ها هنوز خبرنگار اجاره‌ای فحش بوده و نه چون کنون، شغل..!

به نظر وقت آن رسیده از چهره‌هایی که سالیانِ سال با سیاسی کاری عده‌ای مخدوش شده‌اند، به حکمِ انصاف غبار زدایی بشود.و این تنها، وظیفه‌ی تحلیلگرانِ سیاسی نیست، بلکه عمومِ مردم نیز به نوبه‌ی خود باید به مقایسه بپردازند و داوری را به رسانه‌های تک جانبه واگذار نکنند.

به نظر نباید از این جانب داری‌های عامدانه ( بزرگ جلوه دادنِ اخبار با انگیزه‌های حزبی ) که به رفتار روتینِ رسانه‌ها تبدیل شده، به راحتی گذر کرد.

تجربه‌ی رسانه‌ای نشان داده است که پشتِ هر تیترِ اغراق آمیزی، انگیزه‌های اغراق آمیزتری مستتر است. در تحلیل اینگونه اخبار (بولد سازی آسفالت هومیان) نخستین کنشِ تحلیلگر، استفاده از اَبزارِ مقایسه‌ست که با این روش می‌توان دریافت که در بروزِ خبر، جانب داری‌ِ خاصی صورت گرفته است یا خیر. که در سطور قبل بدآن پرداخته شد.

و اما پس از اینکه جانب داریِ غیرِ منطقی رسانه، با توجه به رفتارش و از طریقِ اَبزار مقایسه ثابت شد، باید بر ابعادِ دیگر و انگیزه‌های احتمالی متمرکز شد.

به نظر نگارنده از دیگر اهدافِ عاملانِ چنین بزرگ‌نمایی‌ای، آن هم دُرست اندکی قبل از انتخاباتِ شورای شهر، می‌تواند این باشد که با انتشارِ گسترده‌ی چنین اخباری و دعوت مخاطبانِ رسانه به ساختنِ تیتر برای همان خبر (آسفالت هومیان) و دریافتِ اینترنتِ جایزه، قصدِ القای گزاره‌ی “کار‌آمد بودن جنابِ نماینده‌ی فعلی” را به اذهانِ عمومِ رای دهنده دارند. که از این طریق و به واسطه‌ی جناب مبلغی و عملکردِ رویایی‌اش ( با تیتر؛ پیش به سوی توسعه ) مردم را راغب به انتخابِ لیستِ طیفِ نماینده کنند، که مُتشکل است از همراهانِ سیاسی، نزدیکانِ حزبی و اطرافیانِ خاصِ ایشان.

به همین سادگی!

این کلیشه‌های رسانه‌ای سال‌هاست که زالویِ نشسته بر شاهرگِ کم خونِ مردمِ شهرِ کوهدشت است. و البته با تآسفِ بسیار، باید اعتراف کرد که مردمِ مهربانِ خطه‌ی زاگرس به سببِ عطوفتِ ذاتی‌اشان، مدام قربانی خود‌خواسته‌ی این عدّه‌ی قلّیل‌اند.

نکته نخست: تشویقِ عوام به تیتر سازی در واقع یک نوع تکنیک رسانه‌ای است که با این روش مخاطب در ابتدا مجبور به خوانش و توجه بیشتر به خبر می‌شود و در ذهنِ مخاطب مرحله‌ای مُحکمتر برای تثبیتِ پیامِ خبر طی می‌شود . و در پایان نیز با مشارکتِ مخاطب در ساختنِ تیتر (به نیتِ دریافتِ جایزه) ضربه‌ی نهایی به ادراکِ خواننده زده می‌شود که آن ضربه، همان مشارکت در ساختِ خبر است و در ذهنِ خواننده‌ی خبر که حالا نویسنده‌ی خبر نیز هست، تعصبی خاص شکل می‌گیرد که تمام نویسندگان از آن با خبرند؛ زیرا نویسندگان در مراحل نخست نویسندگی تعصبی شدید به آثار خود دارند، که با این تکنیک، مخاطبی که وظیفه دارد به دیده‌ی نقد به یک خبر نگاه کند، در واقع بی که بداند چرا، به طرفداری مُتعصب بَدل می‌شود. چرا که خود در خلقِ خبر مشارکت داشته است.

نکته دوم: اگر خبری که استحقاقِ بزرگ‌نمایی ندارد، بزرگ جلوه داده شود، در حقیقت شآنِ مخاطبِ آن رسانه کوچک فرض شده است.

نکته سوم: معتقدم، این نوع تیترهای بولد برای امری کوچک، از لحاظِ روانشناختی مردم را دچار شرطی سازی می‌کند؛ یعنی که سطحِ انتظارِ عمومی را به همین حدِّ اندک از امورِ اجرایی عادت می‌دهد و نتیجه‌ی بلند مدتِ آن این است که، مردم دیگر انتظار انجامِ امورِ اجرایی گسترده را از مسئولین نخواهند داشت و این کاهشِ سطحِ انتظار عموم خود نیز موجب ناکارآمدی شخصِ نماینده در آتیه خواهد شد.

نکته چهارم: خوب است بدانید و بدانند که آسفالتِ جاده امری عادی است که هر ساله اداره‌ی راه وشهرسازی انجام می‌دهد. این کار در زمانِ همه‌ی نمایند‌گان انجام گرفته‌ست و حتی نماینده هم نداشته باشیم، انجام می‌شود.

مهم در این مقطع، ایجاد اشتغال است. و جای سوال و کنجکاوی دارد که آقای نماینده برای این مهم چه برنامه‌ای دارند؟

گویا ایشان اصلا به فکر حلِ این معضل نیستند و فقط با عزل و نصب آن هم از نوع بی رحمانه، وقت خود را صرفِ حواشیِ حزبی-سیاسی کرده‌اند و دغدغه‌ی جوانانِ جویای کار را به تاریکخانه‌ی فراموشی کشانیده‌اند..!

نکته پنجم: توجه شما را به چندی از تیتر‌های پیشنهادی غلو شده‌ی کانال تلگرامی لرستان و مخاطبانش، برای خبر آسفالت هومیان،جلب می‌کنم:

+ پیش به سوی توسعه

+ مرگِ محرومیت

+ استارتِ راه توسعه

+ قدمی که نماینده‌های قبل برنداشتند

+ شروعی بر پایان سال‌ها محرومیت

حادیسام درویشی؛ بلوطستان