تاریخ لرستان  در دوران معاصر در برگیرنده ایستادگی مردمی است که شور خمینی را نه در عرصه سخن بلکه در عمل مجسم نموده و حماسه بهمن ۵۷و هشت سال ایستادگی در جنگ گوشت و آهن را آفریدند، بزرگمردانی که تاریخ تلاش و کوشش و ایثار شان یکه و تنها زیر بار همه ناملایمتهای دوران پنهان شده و زیر آوار فراموشی مانده است ، مبارزات و روشنگری هایشان را در جبهه ی مباحثات و دفاع از ارزشها و تفکرات دینی در مقابل منافقین چه در دوران طاغوت و چه علیه فرقه های منحرف در سالهای اول انقلاب را در سینه دارد، شتافتن داوطلبانه آنها را در دفاع از آب و خاک علیه دشمن بعث و ایادی حامی اش را در سینه دارد، از خود گذشتن،شجاعتها و رشادتهای این یلان بیشه خمینی “ره” در دفاع مقدس، با قدرت عزم و اراده آهنین گرچه در گذر زمان در بوته فراموشی قرار گرفته اما تاریخ و گذشت روزگار سند پایمردی و راد بودن آنهاست که با نثار خون خود بزرگی خویش را اثبات کردند.
هنگامه ایی که دشمن بعثی با چکمه های کثیف خود صدها کیلومتر از مرزهای ایران عزیر را گذراند و جبهه های مختلفی گشود ، فرزندان وطن به سوی همه نقاط برای دفاع یورش بردند وخطوط نبردکشور از حاج عمران گرفته تا دهلران و فکه و چزابه و دوکوهه و شلمچه در این میان از عطر وجود راد مردان بی ادعای خمینی لبریز شده بود.

پلدختر نیز از این قاعده مستثنی نبوده و با تقدیم ۳۱۳شهید و دهها جانباز و آزاده دین خود را به بهترین شکل ادا کرده و به عنوان دومین شهر جهادی ایران به نسبت جمعیت پس از نجف آباد اصفهان لقب گرفت، این مجاهدت حاصل را دمردی بزرگان و راد مردانی بود که بی ادعا در گوشه زمان پر کشیده و در نبرد بین دنیا و عقبی پاک بودن و پاک ماندن را پیشه کرده و جاودانه شدند.
درویشعلی شکارچی سردار جنگ های حاج عمران و کوههای سر به فلک کشیده کردستان،ایرج عیدی نژاد مرد جنگ های نامنظم و سردار گمنام دفاع مقدس،حاجی رضا هاشمی سردار پر کشیده در شلمچه،سرداران گمنام شهید ایرج ترکاشوند،جعفر کوشکی،سید محمد رضا موسوی،حسن نعمتی،کریم سعیدی فر،شهید جمشید و حمید سلیمانی برادران عارف مسلک و بی ادعا و دهها شهید دیگر همه از رزمندگان شجاع و بی ادعایی بوده اند که در گوشه زمان جاودانه شده و در گمنامی سیر می کنند شاید اگر قلمی در مورد رزم و شجاعت و سلوک آنها می چرخید یا کتابی در مورد رزم شهدای پلدختر نگارش می شد امروز این چنین علیرغم خصوصیات کم نظیر و منحصر به فرد شهدای پلدختر گمنام نمی ماندند.

شهید هوشنگ الهیاری یکی از این گمنامان بی ادعا و ا ز خیل ۳۱۳ کبوتر خونین بالی است که با پوشیدن لباس سبز پاسداری راهی جبهه ها شده و به ملکوتیان پیوست.شهیدهوشنگ الهیاری که درسال ۱۳۴۱درروستای اسلام آبادازتوابع شهرستان پلدخترلرستان متولدشده است و رودش به دوره دبیرستان با آغازجنگ تحمیلی صدام علیه انقلاب نوپای اسلامی ایران تقارن پیدا کرده و با عشق و علاقه ای که به حضرت امام و انقلاب او داشت درس ومدرسه را رها کرده لباس مقدس سپاه را به تن پوشیده و باعضویت رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی راهی جبهه های جنگ گردید.
شهید هوشنگ الهیاری در برهه ایی نیز مسئول بهداری تیپ مستقل ۵۷حضرت ابوالفضل “ع”لرستان بوده،اوعاشقانه درعملیات های مختلف شرکت نمود و چندین بار مجروح شد اما بلافاصله پس از بهبودی مجدداً به جبهه برمی گشت تا اینکه درتاریخ ۲۹/۱۱/۱۳۶۵روح آسمانی اش درعملیات کربلای ۵ به سوی معشوق پروازکرد و به درجه رفیع شهادت که بارها در قنوت نمازش آن را ازخداوندطلب کرده بود نائل آمد.
وی همچنین در زمره رزمندگان فاتح خرمشهر در خرداد ۶۱بوده است.

شهید الهیاری در یکی از برگه های دفترچه سبز رنگ همراه خود در جبهه های نبرد که اکنون بعنوان میراثی گرانبها از این شهید والامقام به جای مانده آورده است:”روز شنبه مورخه ۱/۳/۱۳۶۱عملیات بیت المقدس و در سومین قسمت عملیات حمله با کلمه رمز یا محمد رسول الله شروع شد در اولین حمله خاکریز دشمن سقوط کرد و بلافاصله خاکریز دوم و سومین سقوط کردند،در ساعت هفت صبح روز یکشنبه مورخه ۲/۳/۱۳۶۱پل نو که جاده تدارکاتی بغداد به خرمشهر بود توسط برادران جان بر کف ورزمندگان اسلام به تصرف کامل درآمد و بلافاصله پل تدارکاتی دیگری که روی کارون بودتوسط برادران آزاد شد در پایان همان روز رزمندگان اسلام خرمشهر را به محاصره کامل درآوردند ما شب را در پل نو به سر بردیم و در روز دوشنبه مورخه ۳/۳/۱۳۶۱وارد عملیات خرمشهر شدیم و در ساعت چهار بعد از ظهر بر تمام شهر مسلط شده و آنرا به تصرف کامل در آوردیم.”
شهید هوشنگ الهیاری در ادامه این خاطره که با خط خود با خودکار مشکی در یکی از برگه های دفترچه اش نگارش شده،آورده است:”به روز سوم خرداد رسیدیم که سپاهیان اسلام و برادران جان بر کف چنان بر لشکر رو به زوال دشمن یورش بردند که نزدیک به ۱۳هزار نفر از آنها را به در ک واصل کرده و تقریبا ۱۹هزار نفراز آنها را اسیر نموده و به پشت جبهه منتقل کردند.روزی که پل نو و بعد از آن روز خونین شهر را به خرمشهر تبدیل نمودند روزی که ایرانیان آن را جشن گرفتند و با ریختن به خیابانها و مساجد برای رزمندگان دعا کردند،روزی که دولت عراق در غم نشست روزی که دیگر عراق نمی تواند جلوی مدافعان اسلام قرار بگیرد،روزی که پیروزی خون بر شمشیر بله روزی که سلحشوران و جانبازان لرستان که در جبهه خط را شکستند و خرمشهر را به محاصره کامل در آوردند،آفرین بر چنین رزمندگانی که چنان بر سپاه کفر حمله کردند که دشمنان اسلام یارای مقاومت نداشته و دسته دسته تسلیم نیروهای مسلح و رزمندگان اسلام گردیدند.”

عباس دارایی/ بلوطستان