امروزه صنعت گردشگری یکی از صنعت های است که به جهت تعامل و پیشرفت فرهنگی و اقتصادی مورد توجه ویژه کشورهای است که دارای پتانسیل های گردشگری می باشند.اهمیت و جایگاه گردشگری در حدی است که بیشتر کارشناسان از آن بعنوان یک صنعت یاد کرده اند صنعتی که درقیاس با سایر صنایع هم از حیث ایجاد اشتغال و هم از حیث آلودگی محیطی باصرفه تر و بهتر است… صنعت گردشگری در کشورهای که دارای جازبه های طبیعی و انسانی است نسبت به سایر کشورهای دیگر که فاقد این جازبه ها هستند از اهمیت بسزایی برخوردار هستند.. تنوع فرهنگی اقوام. مناظر بکر طبیعی.

آثار تاریخی میتوانند بعنوان جاذبه های گردشگری در جذب گردشگران و میل به سفر از اقصی نقاط جهان ترغیب نمود.. این صنعت برای توسعه نیازمند زیرساختهای است که در قیاس با سایر صنایع از هزینه های کمتری برخوردار است… ایجاد اشتغال در بخش های مختلف.. توسعه صنایع دستی.. تعامل فرهنگی که نتیجه برخود گردشگران با گروههای هدف می باشد علاوه بر تحکیم روابط میتواند اشتراکات فرهنگی رابهمراه داشته واز شکل گیری گروههای افراطی و متحجر جلوگیری نماید امنیت لازمه اصلی توسعه این صنعت در کنار ساختارهای زیربنایی است..

آنچه که در رابطه با گردشگری باید در نظر داشت جلوگیری از ایجاد فرصتهای مداخله جویانه است… کشور مالزی نمونه عینی است که مایتیر محمد توسعه کشورش را بر الگوی گردشگری بنا نهاد و با سرمایه های غرب فرصتی را فراهم نمود که دیرزمانی نگذشت که غربیان برای دیدن سرمایه های رسوب شده خود در بخش گردشگری مالزی پول و وقت گذاشتند تا ببینند آنچه که روزگاری ملت این کشور در فقر و فلاکت بسر بردند..

کشور ایران پهناور هم از لحاظ تنوع فرهنگی و هم طبیعی یکی از کشورهای است که با برنامه ریزی صحیح و مدون به یکی از بزرگترین کشورهای پذیرنده گردشگر تبدیل شود اما تا امروز به جهت نگاههای برنامه ریزان ملی و منطقه ای ایران حتی در ابتدایی ترین راه مسیر قرار نگرفته… قطعه زیبایی از این کشور پهناور استان لرستان است که دارای آبشارها، رودخانه ها،کوهستانها و تنوع زیستی گوناگونی است که نمایندگان و مسئولین امر میتوانند با کمترین هزینه این استان را به مرکز گردشگری جهان تبدیل کنند.. شیرز کوهدشت و مسیر پرپیچ و خم خرم آباد.. پلدختر در کنار رودخانه کشکان و رشته کوههای زاکرس میتواند بعنوان مکانهای هدف روی آنها برنامه ریزی نمود و به جای طرح مباحثی چون ایجاد صنعت های کم بازده  که شدنی نیست و هزینه های زیرساختهای آن به فرض عملیاتی شدن قابل مقایسه با گردشگری طبیعی مناطق سطر الاشاره نیست و ایجاد اشتغالی که به لحاظ پایداری و درآمدزای نیز هرگز این پروژه ها نمیتوانند برای کل منطقه به ارمغان بیاورند را نباید از نظرها دور داشت..

اگر مسئولین بجای هیاهو و طرح پروژه های که نه توجیه علمی دارد و نه توجیه عقلی بیایند و تمرکز خودشان را روی مناطقی که توان جذب گردشگر را دارند بکنند مطمئنن دیر زمانی نخواهد گذشت که اقتصاد منطقه دگرگون خواهد شد.

جاده پلدختر -خرم آباد -عکس از مجتبی احمدی

رحمان شهسواری / بلوطستان