این روز ها شاهد پروژه تخریب سیستماتیک شخصیت سیاسی اصلاح طلب عضو شورای شهر تهران نه از سوی پایداری ها و اصولگرایان، بلکه از جانب کسانی هستیم که مدعی رهبری اصلاحات اند که باید گفت با تاسف و تاثر اینان در دخمه تاریک انحصار و جهل و انتقام سُکنی گزیده و اوامر و دستورات خویش را توسط فرمانبرداران و نیروهای پرورش یافته محفلی خویش در فضاهای رسانه ای، در اولویت و در دستور کار قرار داده اند.
بی شک مردان سایه و دخمه نشین، طی سه دهه مدیریت سیاسی – اداری در استان و شهرستان کوهدشت، تنها جز کاشتن بذر نفاق، کینه، حسد و انتقام جویی نتوانسته اند گامی هرچند کوچک را در جهت رشد و توسعه و تغییر و تحول این دیار و فرزندان مستعد آن بردارند.
همگان به یاد دارند که بذر اختلاف افکنی، کینه و نفاق و جدایی در انتخابات دوره چهارم مجلس شورای اسلامی و از جانب چه کسانی رقم خورد و آنگاه دیدیم که این دانه کوچک را باغبانان کینه توز سیاست ورز، در کوهدشت آبیاری کردند تا پیامدهای آن در انتخابات مجلس ، ۷،۸،۹، ۶و نهایتاً در انتخابات دهم، منجر به شکست اصلاح طلبان و اصلاحات شود.
همگی به یاد داریم که بزرگان ما در شهرستان و حتی استان نه بر اثر مطالعه و آگاهی و بینش و اعتراف و پشیمانی از روشهای غلط و افکار پوسیده دگم اندیشی، بلکه بر اساس صدفه و اتفاق رخداد ۷۶، تفکر اصلاح طلبی را یدک کشیدند و سوار بر موج حاصل از این رخداد عظیم و خواست یکصد ساله ملت ایران شدند.به یاد داریم که دوستان و بزرگان مدیریتی و سیاسی ما، چگونه قبل از این رخداد عظیم نوگرایی، رویه و مسلک، حذف، طرد، پاکسازی و اخراج و حتی مداخله در امور زندگی خصوصی افراد را حق شرعی، عرفی، قانونی و انقلابی و حتی الهی خود می دانستند.
همگی به یاد داریم که فضای بازشده سیاسی و دست رنج مبارزان آزادیخواه و سیاسیون را چگونه چپاول و غارت نمودند و کانونها و محفل های منتسب به خود را با سبک نوین و شیوه های استثمار نو مهیا ساختند.
اینک بنظر می رسد به یمن فضای میمون و مبارک رسانه و دنیای مجازی می توان سره را از ناسره تشخیص داد و راهی جز این نیست که مردان سایه نشین، دخمه ی تاریک جهل و عصبیت و واپسگرایی را تخطئه و دستورات خویش را مبنی بر فرمان تخریب و ترور شخصیت، متوقف و حس انتقامجویی را کنار بگذارند، در غیر اینصورت باید متوجه باشند که همگان آسیب خواهند دید و مهمتر از همه مردمان مظلوم و جوانان اصلاح طلب را قربانی مطامع نفسانی خویش خواهید کرد.
مطلب مذکور دیدگاه بلوطستان نیست و صرفا تحلیل یکی از اصلاح طلبان استان لرستان است که در بلوطستان منتشر شده است
مظفر امیدی/بلوطستان
دوستی و فرج و امثال اینا همه باید بروند .و اقا مظفر هم معلوم نیست استدلالش از دفاع از دوستی چیه.این ادم همه یارانش رو مگه نفروخت
در اینکه یقیناً طیف مقابل اسماعیل دوستی “درویش تهران نشین” بدون ایراد نبوده و نیستند و در بزنگاه های مرتکب خطا و اشتباهات محاسبانی شده اند، شکی نیست. اما و اما خطای دوستی و حرکات زیگزاگی و فرصت طلبانه دوستی هم بر همگان، بویژه جوانان فعال و پر انرژی این دیار به طور کامل مشهود است!
فرصت طلبی که در ۷۶ تا بعد از انتخابات مسیر مشخصی ندارد و پس از پیروزی به عنوان مجاهد روز شنبه میراث دار دولت خاتمی می شود! و…
در انتخابات ۷ اسفند ۹۴ هم که حرکات دوستی موجب رنجش بدنه اصلی حامیان سابق خودش شد. البته در این زمینه نمی توان ایرادی به جناب دوستی گرفت. نظرش دفاع بر حمایت الهیار ملکشاهی بود. این از حقوق اولیه و طبیعی دوستی است. اما چیزی که موجب انزجار و شکل گیری نفرت عمومی شد استفاده از آرم اصلاح طلبی و “مهندسی کردن وضعیت منتهی به ۷ اسفند” بود.
واما شما، جناب مظفر امیدی!
از حرکات و نوشتهایت یک سردرگمی مشهود است. مسیرت مشخص نیست. بهتر است صریح تر و شفاف تر وارد موضوع شوی. شاید خواهان سهمی بوده ای که از آن منع شده ای و یا…
در حال حاضر و با اوج گیری نفرت عمومی، دفاع از اسماعیل دوستی نه که ممدوح، بلکه مذموم است، بهتر است حضرتعالی هم به پاس احترام به خیل عظیم مردم، بویژه اصلاح طلبان، اصلاح خواهان، اصلاح منشان و اصلاح گران در این زمینه یا با این موج مردمی همراهی کنی یا در غیر این صورت، سکوت را ترجیح دهی.
شما اول برو مطلب کپی برداری شده ات از سایت میرملاس را بردار و بعد بیا نظر بده.
درود بر قلم شیوا و بیان زیبای دکتر شکری عزیز
ب
باسلام خدمت مدیریت محترم بلوطستان
مطلب بالا را در صورت صلاحدید در پاسخ به مطلب جناب امیدی در کنار مطلب ایشان قرار دهید.
فکر می کنم به مطلب مفصل تر و جامع تری نیاز نیست. به همین کم بسنده می کنیم.
یک نفر سارق تحقیقاتی اومده و نتایج تحقیقات مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری رو به اسم خودش در سایت … منتشر کرده و تازه میاد از نیروی خوشفکری مثل مظفر امیدی ایراد میگیره. قضاوت با مردم. یک سارق تحقیقاتی یا یک اصلاح طلب باسابقه؟
مظفر امیدی و خوش فکری؟
از کی شده شورای اصلاح طلبان؟ کی این را میشناسه؟
درد ما اصلاح طلبان همین افراد تازه به دوران رسیده است…
سلام آقای شکری اگه در سازمان پست نداشتی بازهم اینجوری حرف میزدی برات متاسفم البته سر سفره این دوستان داری میخوری حق داری
با عرض سلام و ادب،
جناب شکر عزیز اول ی سوال دارم،آیا اگر از طرف آقایون در سازمان مشغول نبودید همین دفاعیه را می کردید؟
جناب دکتر ب نظرم اگر همیشه در جواب نقد های دیگران با شناخت بیشتر و تامل و تعمق بیشتری بیندیشید مطالبتان ب مراتب قابل پذیرش و زیباتر خواهد بود.
جناب دکتری شکری بنده قصد دفاع از جناب دوستی ویا جناب مظفر امیدی را ندارم زیرا مهمترین معیار زندگی خویش را بر مبنای طرفداری ازحق،عدالت،انصاف، و استقلال فکری و بدور از هرگونه تملق و چاپلوسی و وابستگی ب اشخاصی خاص بنا نهاده ام،اما بعد از دفاع یک طرفه وبدور از انصاف شما از عاملان اختلاف و فروپاشی اصلاحات در شهرمان ناچارا میخواهم نکاتی چند ب سمع ونظرتان برسانم.
اول اینک اگر نگاهی به گذشته تاریخ سیاسی شهرمان داشته باشید و یا از افراد معتمد و انسانهای پاک اندیش سوال نمایید قطعا متوجه خواهید شد ک مرتکب گناهی بزرگ شده اید زیرا از شما ب عنوان فردی تحصیل کرده و نو اندیش انتظار نمی رود ک ب خاطر مطامع دنیوی سره را از ناسره تشخیص ندهید و حق را نادیده بگیرید.
دوم اینکه جناب دکتر عزیز اگر می خواهید هویت و ماهیت جناب مظفر امیدی را بهتر بشاسید لطفا از سیاسیون منصف و عدالتخواه و اصلاح طلب استان و شهرمان تفحص وتحقیق بیشتری انجام بدهید ، جناب مظفر امیدی بعداز ۲۶سال سابقه تدریس تا کنون متصدی هیچ پست و مقامی نبوده است و صرفا سعی نموده است ک رسالت آموزشی و پرورشی خویش را بدور از هر گونه چشم داشتی ب پست ومنصب و تنها بر حسب وظیف قانونی و جدانی رابه نحو احسن انجام دهد واگر بدنبال پست ومقام بود چه بسا مانند بسیاری از افراد ک در ادوار گذشته و کسانی ک هم اکنون بر صندلی ریاست تکیه نموده اند صاحب پست ومقامی بود، واما دیدگاه و افکار آزاد منشانه و وارستگی ایشان و عدم تملق وچاپلوسی ب افرادی خاص باعث شد ک اکنون افرادی همانند شما نسبت ب ایشان طعنه و کنایه پست و مقام بزنید.
سوم اینک جناب دکتر شکری بنده هم صراحتا ب شما میگویم ک عاملان و آغازگران بذر کینه و نفاق و اختلاف در میان اصلاح طلبان شهرستا ن کسانی بودند ک ب خاطر منافع شخصی و حب پست ومقام دنیوی و برای رسیدن ب اهداف شخصی خود چشمان خود را بر روی تمامی اصلاح طبان دیگر شهرمان بستند و فقط ب مطامع دنیوی و نفسانی خویش فکر کردند.
جناب شکری لذت پست گرفتن از سالیز اینقد واستون خوبه که دست ب هر نوع نوشتاری می زنید.
مسوول محترم نشریه،تا جایی که ما اطلاع داریم این آقا هیچ ربطی به اصلاح طلبی ندارد،وداعیه اصلاح طلبی ایشان دروغی بیش نیست
آیا شما یقین دارید ک چنین قضاوت می کنید؟
باسلام
بدور از اختلاف نظر طیف جناب اقای اسفندیاری و دوستی پیش از انتخابات حرف و حدیث های زیادی در پیوستن اقای دوستی به طیف مورد ادعایش در پایتخت در زادگاهش نیزرقم بخورد.اما از انجا که معادلات ذهنی اصلاح طلب پایتخت و اصولگرای زادگاه بر ان قرار گرفت که همراهی مردی از تبار اصولگرایی از خیل همرهان سابقش به صلاح تر و به صرفه تر می باشد اردوگاه دوستان را برای همیشه ترک نمود و خاطره بدی را در اذهان همه یاران اصلاح طلب واقعی شهر بر جای گذاشت.و خاطراتش در ذهن کودکانمان نیز خواهد ماند.
و اما شما اقای امیدی در نوشتارت همیشه ادب نگه دار که حرمت قلم چنان می باشد که در قران خداوند به ان قسم یاد می نمایند .که اصلاح طلب واقعی و منفعت طلب فرمانبردار فرسنگ ها فاصله دارد و که مردم خوب به قضاوت می نشینند.
نقدصوفی نه همه صافی بی غش باشد
ای بسا خرقه که مستوجب اتش باشد
خوش باشد گرمحک تجربه ایدبه میان
تا سیه روی شود هر که در او غش باشد
اقای شکری اگه پست نداشتی باز هم اینجوری حرف میزدی
اول کارشناس گروه های آموزشی هم شد پست ؟ دوم آقا یا خانم ها یمحترم من نمی دونم شما چرا قبل از اینکه نوشته را مورد نقد قرار بدهید شخصیت نویسنده را نقد می کنید ب