فاتحه برای رای، باب گشوده، مفتوح و فرهنگ جا افتاده ایست! فرهنگی که به نظر سال‌هاست پایان آن رسیده! مختومه و مهر ابطال بر آن زده شده و باید از آن درگذشت! اما چرا عده ای بر آن هنوز انگشت تاکید نهاده و بر آن جهد بلیغ دارند! نیک می دانیم “فاتحه برای رای” یکی از شگردها و شانتاژهای تبلیغاتی است، اما گذر زمان آنرا به پستوخانه و بایگانی فرهنگ سپرده است! در ادامه برای بسط بیشتر این مطلب از چند منظر به آن نگاه خواهیم کرد.
یکم نگاه تاریخی: به ادوار قبل تر برگردیم، ادواری که خبری از رسانه های ارتباط جمعی چونان امروز نیست! در اغلب خانه‌ها اگر تلویزیونی باشد، آن هم سیاه و سفید است، هنوز اینترنت نیامده، موبایل زاده شده به ماها نرسیده، واتس اپ و وایبر و ایمیل و … متولد نشده؛ بنابراین یک راه برای ابراز و اظهار انتخاباتی بیشتر وجود ندارد؛ آنهم حضور و مشارکت در مراسمات ختم مردم است!
نوعی نمود و تکاپو برای اعلانی در راستای حضور انتخاباتی! همه ی ما بر این مهم مهر تایید میزنیم و این شیوه را بدلیل نبود انچه وسایل ارتباط جمعی و رسانه هاست تا حدودی می پذیرفتیم! اما در آن رویکرد و حضور یک شخص در انتخابات فقط اعلان حضور بود نه اینکه اندیشه ای کاویده یا چالشی برقرار گردد و در پی آن نتیجه ای و سندی مکتوب از آن حاصل آید و اصولا اگر اندیشه ای هم بود چندان در منظر و مرئای مردم نبود. این موضوع رفته رفته با نزدیک شدن به دوره های متاخر، متاسفانه به جای کنار گذاشته شدن!
وجه غالب انتخابات گشت! دوم هدر رفت وقت و هزینه: اگر در دوره های متقدم باز هم بدلیل کمتر بودن وسایل نقلیه افراد کمتری به این مهم دست می یازیدند، با عرض تاسف در دوره های متاخر با برکت و فراوانی وسایل نقلیه و تمکن مالی بعضی از کاندیداها، این موضوع و پدیده به صورت بسیار غیر قابل باوری به یک معضل و مشکل در آمد! افراد بسیاری را به دور خود جمع کردن، گاه این تعداد از یکصد و یا دویست نفر می گذرند! وانگهی هزینه ی نقل و انتقال آنها، سوخت مصرفی جهت جابجایی و در پایان آن، هزینه ی نابهنگامی ایجاد کردن برای صاحب مراسم، جای حیرت است! کاندید محترم قشون جمع کن فاتحه خوان! می خواهد از حقوق من و شما دفاع کند! بعید می دانم با این رویکرد صوری و ظاهر فریب! ره به دفاع از حق وحقوق مردم ببریم.
سوم نگاه تئوریک: اینشتین جمله ی مشهوری دارد: اگر انسانها در طول عمر خویش فعالیت مغزشان به اندازه ی یک میلیونم معده ی آنها بود اکنون کره ی زمین تعریف دیگری داشت!”مایلم این جمله را در یک کاربست و زمینه ی منطقه ای به صورت زیر بنویسم: اگر کاندیداهای محترم در طول ایام حضور و بروز خود در سطح جامعه یک هزارم وقت و زمانی را که برای مراسمات فاتحه خوانی و جمع شدن قشون و نیرو صرف میکنند، برای آینده ی لرستان و برنامه و تولید فکر و اندیشه صرف می کردند، بی شک امروز لرستان چیزی غیر از این بود که ما شاهد آنیم! به جد از تمامی دوستان و کاندیداهای محترم خواهشی دارم: ” به جای صرف وقت و هزینه برای اموری که در درجه های دهم و صدم قرار دارند، به تولید فکر و اندیشه و آسیب شناسی مشکلات و ارائه ی راهکارهای مثبت و مفید در جهت پیشبرد منطقه بپردازند”
حقیقتاً باب حضور در انتخابات و ابراز وجود بواسطه ی ” فاتحه برای رای” در دنیای کنونی؛ دنیای استدلال و اندیشه، باید بسته و باب های اندیشه و تئوری گشوده شود. چهارم استفاده ی ابزاری از دین: سقف معیشت بر ستون شریعت ساختن! چنانکه عده ای در این دوران بسیار از آن بهره های به ناحق برده و خورده اند و یا سقف انتخابات بر مستحبات بنا کردن نه در خور مقوله ی کاملاً انسانی انتخابات و نه در شان مقوله کاملاً معنوی شرعیات دین است! اگر به واقع اندیشه و تدبیری در سر است، با جسارت و جدیت مطرح نموده و بر نقد آن جهد کنیم. فرار از اندیشه ورزی و نقد، هیچ گرهی از مشکلات ما نخواهد گشود.لازم است در پایان اشاره کنم که آنچه بیان شد، دال بر مخالفت با خواندن فاتحه به عنوان یک کار مستحب و مشارکت در غم و اندوه دوستان و نیکان نبوده و نیست، بل منظور همان استفاده ی ابزاری بود که ذکر آن رفت. صحنه ی انتخابات باید به تضارب آرای کسانی که یحتمل می خواهند در این صحنه باشند، تبدیل شود. مردم نیز، اندیشه و تفکر و برنامه ی احسن و اقوم را انتخاب میکنند.
آرش کاظمی / بلوطستان
