عباس دارایی/ پیمانکار بیرجندی یا همان فردی که اراضی واقع در پادگان ۰۷ را خریداری کرده است به شهرداری خرم آباد  اولتیماتوم داده است برای واگذاری اراضی به شهرداری یک هفته پول نقد مورد نظر را تامین کنند و در غیر این صورت دیگر مجالی برای توافق وجود ندارد !

شهردار خرم آباد در این خصوص گفته است : ” با توجه به اینکه پیمانکار فقط پول نقد می‌خواهد و تهاتر ملک را قبول نمی‌کند چون شهرداری  املاکی دارد و قطعا باید از طریق مزایده و تشریفات اداری طی شود از پیمانکار فرصت زمانی درخواست کرده ایم که اجازه بدهند این املاک را به فروش برسانیم و متاسفانه پیمانکار یک هفته بیشتر وقت نداده است! ”

در این بین چند نکته وجود دارد که پاسخ آنها می تواند گروه کور ماجرایی که با واکنش های گسترده افکار عمومی مواجه و اینک به یک خواسته عمومی مبدل شده است را باز کند ، از جمله :

• در مشهد مقدس بین شهرداری و ارتش یک توافق رقم می خورد که طی آن از مجموع ۳۷۴ هکتار زمین، ۲۲۰ هکتار در اختیار شهر قرار می‌گیرد که ۱۱۰ هکتار آن به فضای سبز تبدیل می‌شود و بقیه نیز به کاربری‌های فرهنگی و شبکه معابر اختصاص می‌یابد اما در خرم آباد این توافق نمی تواند حاصل شود ، آیا نمی توان اینگونه برداشت کرد که عزمی جدی در درون استان برای حل مشکل وجود ندارد ؟
• با وجود اینکه در گذشته بدون توجه به ظرفیت عظیم پادگان ۰۷ برای توسعه گردشگری ، به گونه ای قانونی سهمی ۸ هکتاری برای ارتش در نظر گرفته شده است و از سهم باقی مانده نیز ۷ هکتار بعنوان سهم شهرداری لحاظ شده است که در این محدوده ۱۱ ساختمان میراث فرهنگی به متراژ ۵ هزار و ۹۰۰ متر قرار گرفته اند ، آیا استانداری لرستان نمی توانست به صورت ملموس تری از ظرفیت های قانونی برای جبران این خسارت به مردم استفاده کرده و به گونه ای شرایط فراهم شود که ارتش سهم خود را در ازای تهاتر به مردم واگذار کند ؟
• میراث فرهنگی که بخشی از این پادگان را فضاهای تاریخی احاط کرده اند چرا سکوت کرده است ؟ در این بین نقش میراث فرهنگی چیست و چرا در موضوع ۰۷ شهرداری باید برای اقناع پیمانکار بیرجندی با جیب خالی ، روی میز مذاکره بنشیند ؟
• چرا با وجود اینکه استاندار به صورت صریح بر جلوگیری از واگذاری اراضی ۰۷ و متوقف کردن واگذاری ها تاکید کرد ، عزمی که در عالم واقع نشان دهد برای دولت و مسئولین استان ، توافقی ارزشمند مهم است دیده نمی شود به گونه ای که در آخرین جلسه در این زمینه که به دعوت امیر خوش کنار صورت گرفته است چهره عالی رتبه ای از سوی استانداری در نشست حضور پیدا نکرده و به نوعی اظهاراتی از سوی پیمانکار مطرح می شود که صرفا بهانه تراشی است تا تلاش برای حل موضوع ؟
• آیا نمی شد از ظرفیت های قانونی برای متوقف ماندن روند واگذاری و عقب راندن پیمانکار از شرطش تا فروش اراضی شهرداری برای تملک پادگان استفاده کرد ؟
• پیمانکار به خوبی می داند که شهرداری تنهاست ، دستش خالی است ، خلا قانونی برای جلوگیری از تضیع حق او وجود ندارد و به نوعی دست همه زیر سنگ اوست ، با خاطر جمعی تمام شرط می گذارد و به تهاتر که اقدامی شدنی است ، رضایت نمی دهد و برای شهردار ی یک زمان هفت روزه برای پرداخت حقوقش به صورت نقدی در ازای واگذاری اراضی به مردم !! تعیین می کند ، آیا این ضرب العجل هفت روزه و سکوت محض استاندار و مسئولین استانی نشان دهنده این نیست که موضوع تمام شده و این حرف ها نیز در واقع آب سردی بر یک ماه مطالبه گری و حساسیتی است که افکار عمومی مطرح کرده بودند ؟