اشاره: مطب زیر و سایر مطالب منتشره  در بلوطستان، لزوما دیدگاه نشریه نیست و درج آن در بلوطستان به معنی تأیید یا رد آن‌ها نبوده و  تنها در راستای اهمیت دادن و پرداختن به همه‌ی سلائق و  تفکرات مخاطبان و نویسندگان محترم خواهد بود، از این‌رو مسئولیت پاسخ‌گویی بر عهده‌ی نویسندگان می‌باشد. ضمن پوزش از نویسنده‌ی مطلب زیر، قسمتی‌های که با […] مشخص شده‌اند توسط تحریریه پیرایش گردید.
به نام خدا

امروز نهم دی ۱۳۹۳است و بحث فتنه بسیار داغ تر از هر موضوعی است.برخی ها از ذکر واژه ی فتنه کیف می کنند و برخی دیگر با شنیدن واژه«فتنه» ناراحت روان می شوند.برخی از آنان که از واژه­ی فتنه متنفرند دلداده­ی سران اصلاح طلب هستند و چون در نهم دی از سران اصلاحات به عنوان فتنه گر و معاند و ضد نظام و ضد ولایت فقیه نام برده می­شود بسیار ناراحت می­شوند و از آنان دفاعیات و جملات متنوعی صادر می­شود.برخی­ها می­گویند آیا در قصه و قضیه­ی انتخابات ۸۸ فقط آن چند نفر اصلاح طلب مقصر هستند؟ چرا نامی از احمدی نژاد و حامیان و نهادهای پشتیبان او که شروع کننده­ ی آن فتنه بودند برده نمی­ شود؟چرا ازسخنرانی میدان ولی­عصر جناب احمدی نژاد که الفاظ تحریک کننده­ ای را در مورد طرفداران اصلاحات به کار برد انتقادی نمی ­شود؟چرا شورای نگهبان بعد از آن مناظره ­ی کذایی به احمدی نژاد تذکری کتبی نداد و…؟ چرا صدا وسیما بعداز آن مناظره­ ی شوم به افرادی که مورد حمله­ ی احمدی نژاد قرار گرفتند اجازه­ ی دفاع نداد؟ وچرا نهم دی را به جریان و جناح خاصی اختصاص می دهند؟ برخی از این اصلاح طلبان به حدی تندند که حاضرند جمهوری اسلامی با آن همه عظمت را فدای آن چند نفر محدود و محصور کنند!

اما آنان که لذت می­ برند به دو گرو تقسیم می­ شوند ،گروه نخست افرادی باندباز هستند که به دنبال مرگ رقیب سیاسی خویش هستند. تنها چیزی که آنها را به رنج می­ افکند رای آوردن رقیب است هرچند رفیق چندین ساله آنها باشد.این سنخ از افراد معتقدند فتنه گران (و حتی همه ­ی اصلاح طلبان) هرچند به جای یک بار صدها بار توبه کند،نباید مورد اعتماد نظام قرار بگیرند.توبه ­ی آنها هم از روی عجز است و توبه­ ی گرگ مرگ است.این گروه نسبت به گروه اول هرچند اندک هستند ولی در جامعه وجود دارند و برای آن که رقیبشان به قدرت بر نگردد از هیچ دروغی و تهمتی و گفتن جمله ی ناحقی ابایی ندارند.

گروه دوم جمهوری اسلامی را بالاترین نعمت الهی می­ دانند که خدای توانا به برکت دعای خوبان و خون شهیدان و رهبری امام خمینی«ره»بر کشور ایران عزیز نازل فرمود.این نعمت الهی در فتنه ۸۸ به خطر افتاد ولی باز خداوند یکتا دلهای مردم را با شور و شعور به خیابانها کشید . عظمت نه دی آفرینان به حدی چشم گیر بود که فتنه را از پای در آورد.بنابر این نهمین روز هر دی ماه باید از دل سجده شکر به جا آورد و برای آن پیروزی جشنها و مراسم ها گرفت.اکثریت قریب به اتفاق دلسوزان انقلاب با همه ی سلایق در زیر چتر این گروه قرار دارند. منطق این گروه آن است همان طور که خدا توبه پذیر است نظام جمهوری اسلامی نیز باید توبه پذیر باشد.

برخی از افراد زیر مجموعه­ ی این گروه نیز می گویند به دلایل متعددی اتفاقی در انتخابات سال ۸۸واقع شد .سران فتنه در هزاران ساعت برنامه و صدها سمینار و نماز جمعه محکوم شدند . به یقین آنان که معترض بودند و بر خلاف قانون حرکت کردند و محصور ومحدود شدند دیگر راهی برای بازگشت به پست های حساس نظام و حکومت ندارند .
به خیال دیگران هم خطور نمی کند که اگر روزی کاندیدا شدند و رای نیاوردند،اعتراضی خیابانی راه بیندازند چه رسد به این که بانکی آتش زده شود یا به پایگاه بسیجی حمله شود این سنخ از افراد می ­گویند چرا آن قضیه را این­ همه کش می­ دهند؟چرا آنان را عفو نمی کنند؟!آیا روزی خواهد آمد بر زبان رسانه­ ی ملی واژه­ ی فتنه جاری نشود؟
با شنیدن این نوع انتقادات به یاد مثلی از استاد عارفمان مرحوم مروجی«ره» افتادم که فرمودند آخوندی را برای سخنرانی در مجلس ترحیمی دعوت کردند او با نشاطی خاص بر بالای منبر قرار گرفت و با شور حرارت سخنرانی می کرد تا این که نوشته ای به او دادند که ای حضرت آقا! وقت گذشت ولی او توجهی نکرد یاداشت دوم و سوم را به او دادند و باز توجه نکرد .رفتند دستش را گرفتند تا پایینش بیاورند و باز استقامت کرد. بالاخره چند نفر منبرش را بلند کردند تا به بیرون از شبستان منتقلش کنند و او در حین رفتن نیز (بالای منبر ) سخنرانی می کرد!
حال هر چند از حکایت انتخابات سال ۸۸ سالها می گذرد و آنان در چنگ حصرند ولی همچنان معترض و طلبکارند.بر این اساس درجدیدترین پیام موسوی که از دیوار حصر نیز عبور کرد ه است آمده است« من بر انداز نظام نیستم و این تهمتی بیش نیست .»
به نظر شما اگر دیوار حصر بر داشته شود، آیا آنان از مصاحبه های آتشین دست بر می دارند؟از دادن بیانیه­ های اعتراضی و مصاحبه با رسانه های بی گانه خبری نخواهد بود؟ با این وصف راه حل چیست؟

۱-درحصربمانند تا این که حضرت عزرائیل جانشان را بگیرد.
۲-محاکمه شوند . با احمدی نژاد یا بدون احمدی نژاد؟ اگر رای­­هایی عادلانه صادر شود و به تعبیر منتقدین، احمدی نژاد هم نصیبی از محرومیت و جریمه و حبس نثارش شود،آیا تسلیم حکم دادگاه خواهند بود؟ یا همانطور که گفتند ما شورای نگهبان و وزارت کشور را قبول نداریم خواهند گفت،دادگاه و حکم دادگاه را هم قبول نداریم؟
۳-برزگانی واسطه شوند تا نخست به آنان بقبولانند که اشتباهاتی مرتکب شدند و سپس متقاعدشان کنند که بیش از این قصه ­ی آن انتخابات را کش ندهند و یک عذرخواهی مختصری نیز تقدیم مقام معظم رهبری و جامعه کنند تا حصرشان برداشته شود .
بارها گفته شد «ملت ما دوست ندارند عده ای در حبس و عده ای در اسارت باشند، فتنه گران برگردند مردم و ملت و نظام سعه صدرشان را نشان خواهند داد .»
و گویا این راه حل هم جواب نداده است و گرنه تا الان بارها لباس حصر را از تنشان بیرون می آوردند.نظام چه کند؟ آزادشان کند؟ آش همان آش و کاسه همان کاسه. اگر از فتنه و بصیرت داشتن بگوید برخی­ ها می‌گویند، به حدی اخبار […] خسته شدیم . تا کی باید اخبار [… ] گوش کنیم؟! به نظر شما بهترین راه حل کدام است؟