من محمود شاکرمی یک شهروند،یک معلم شهر وآبادی های معمولان.مطالب خویش را چنین آغازمی نمایم : قبل از هرسخن آرزوی سلامت وطول عمر برای مقام معظم رهبری وتوفیق برای همه خدمتگزاران مردم را می نمایم.
در حالی که به روزهای انتخاباتی دیگر نزدیک می شویم خاصه انتخابات شوراهای اسلامی که تبلور اصلی مشارکت مردم درمدیریت کشوراست اما ترجمان نگاه معمولان سرد ویخی است که در دو مقوله می آورم:
۱-معمولان دیار خسته ازطایفه گرایی وسیاست زدگی
۲-گفتن اینکه هر کسی که عضو شورا بشود شورای خودش ونزدیکانش می شود واین همه زخم ها که بر پیکر وروی شهر است بی دواست . وزنان که غروبدر کوچه ها جمع می شوند تا شاید بازن همسایه هم صحبت شوند آنهم به قیمت کراهت تجمع در کوچه ها، به این خاطر که هیچ فضای عمومی ،تفریحی ویا ورزشی برای زنان شهرایجادنشده است.
همهمه ی شهر همه رفتن است یا الان یا سال آینده خلاصه رفتن به هر جا غیر از اینجا!اما به کجا چنین شتابان جوان؟ گرچه شاید خیلیها متقاعد شدهاند تنها علاج ،رفتن ونگاه نکردن به پشت سر است امابا کدامین سرمایه؟با کدامین مهارت؟با کدامین سفارش.؟
رفتن به اطراف کرج،ساوه وعسلویهکارکردن در شرکت هایی با حقوق ناچیز از کله سحر تا بوق شب .براینان امشب وسوختن چند دهه ی زود تمام شونده وتکرار نشدنی عمر در غربت وفشار به امید فردای شاید بهتر !
گریز از معمولان که بهترین ژئوتوریسم کشور,کشکان رود،زمین،آب وهوای ناب داردگریز از جایی که شناسنامه دارد جوانان انبوه ونخبگان فراوان دارد ،هم بهت آوراست وهم غمنامه است این همه جوان رشید زاگرس صفت وبا مرام،(زخمی اما سربه بالا.به قول آوازه خون زاگرس استاد رحمانپور).!چه کسی بایست صدای درد ناک قلیان های جوانان در این شهر را شنود کند!و نسخه علاج بپیچاند!
بیایید به احترام اخلاق بایستیم.! تخریب دیگران ودریک کلمه فرهنگ غیبت کردن وتخریب برای نان به نرخ روزخوردن، باعث خسران دنیا وآخرت ما می شوند .راه برخورداری از سلامت اجتماعی دور کردن این مکارم اخلاق از خودمان است وسپس مبارزه کردن با این ویروس مهلک در سطح اجتماع .ومبتلایان به این صفات زشت بایست تربیت شوند نه آنکه باتهدید به شخصیت زدایی وتخریب اجتماعی، امتیاز بگیرند.
معمولان حالش خوب نیست تب دارد خستگی او از سیاست زدگیست .توسعه نیافتگی است . جا نیفتادن فرهنگ سیاسیت .جایی که فعالان وافراد خاصی نماد می شوند ومشارکت عموم مردم را همین افراد ،به هر شکل دلخواه تفسیر میکنندنتیجه اش این می شود که خرد جمعی فقط یک دروغ فانتزی برای سرپوش گذاشتن جلوه می کند. نتیجه اش می شود اینکه بسیاری نه رو دارند نه آشنا دارند.ونه به اصطلاح دوستان توی استان می شناسندشان، نه پدرشان خان بوده نه وام کم بهره می گیرند ونه… وهیچ فرصتی وامتیازی نصیبشان نمی شود آنان فقط نجابت دارند!
مردم مدیریت شهری،خدمات اجتماعی،پی گیری راه حل ها واستفاده کامل شورا از حق نظارتیش را می خواهند.نه سیاست زدگی وفامیل سالاری را، آیا نلسون ماندلا باید بار دیگر آنهم در معمولان متولد شود تا انسان گرایی را رشد دهد بیاییدجهانی بیندیشیم!ما یک طایفه بیشترنداریم و آن طایفه، بشر است!چرا دو کلمه شیرین وپر مهر {آمو و برار}را که این روزها رفته رفته با انتخابات بازارشان داغ تر می شودولق لقه زبانها هستند به این ابتذال کشاندهایمکه تهوع آورشده اندالبته که داشتن طایفه وصله ارحام نعمت پروردگار است وباعث ارتضا حس تعلق در ما می شود اما برایمان شده است نقمت .چون راهش این نیست.
برای داشتن حال خوب باید فکربارانی داشت( باران که شدی مپرس این خانه کیست |سقف حرم ومسجد ومیخانه یکیست .باران که شدی پیاله ها را نشمار/جام وقدح وکاسه وپیمانه یکیست.) بانگاهی نو، شیوه های علمی تبلیغات ،با حداکثر کاندیداهای با کیفیت و بر اساس احترام به خرد جمعی،عملا متمدن بودن را ،تمرین کنیم
از خانه به خانه گردی،رو زدن ،تحمیل خود وایجاد مزاحمت برای مردم خود داری کنیم این عین بی احترامی ونادیده گرفتن حقوق شهوندی است.بگذاریم مردم خودشان ما کاندیداهارا سر فرصت ، مطالعه کنند.اگر می خواهیم لیستی وگروهی کار کنیم که ایده خوبیست بایست بر اساس اشترکات فکری ،وکار گروهی باشد نه حول محور شهر دار آینده ،
.گرچه بلند پروازی زیباست اما،نگاهمان بایست خاکستری باشد.نگوییم می خواهیم آرمان شهر بسازیم که در عمل رفتن به جلو سخت است واز طرفی دست روی دست نگذاریم که هیچ نمی توان کرد. . فرایند انتخابات بسیار مهم است نه صرفا نتیجه گرایی . انتخابات فرصت تمرین مردم سالاری ستبر اساس قانون
زمین خوش اقبال ترین سیاره در میان کهکشان هاست زیرا خداوند بذر محبتش را آنجا کاشته وبا هر تولدی دمادم باران مهرش را می فشاند.و آدمهای دیگر فقط یک فرصت تکرار نشدنی اند برای ما .ما محکوم به آزادی هستیم ودربرابر آزادی به استفاده از احسان خداوند مسئولیم .واین دو یعنی آزادی ومسئولیت مانند دو تونل ورودی معمولان واقعیت دارند ونباید انکارشان کنیم.درپایان آرزو می کنم خداوند لحظه ای ما را به حال خود وانگذاردوبه ما فرصت درصلح بودن با خود واتحاد با دیگران را عنایت فرماید واین تعامل طوایف همجوار نما دی از صلح و وحدت ملی،در ایران زمین همیشه مانای ماست .
محمود شاکرمی/ بلوطستان
