اشاره: با توجه به نزدیک شدن دور دهم انتخابات مجلس شورا اسلامی تب و تاب خاصی دربین نامزدهای انتخاباتی مبنی بر تبلیغات ستادی و کلامی و پخش و توزیع تراکت و بروشورهای انتخاباتی یک بار دیگر فضای شهرها را به سمت و سوی سیاسی خواهد کشاند، مدتی است که این فضای سیاسی بحث بیشتر محافل است، این امر با وجود شبکههای اجتماعی روز به روز پررنگ و پرنگتر میشود، دراین میان برخی از نامزدهای انتخاباتی میکوشند تا همچون سالهای گذشته با ورود به دیگر عرصهها از روشهای مختلف از جمله استفاده از برخی چهرهها به نفع خود بهره ببرند، عرصهی فرهنگ و هنر و چهرههای مشهور در این وادی با حمایت از کاندیدایی خاص میتوانند تا حدود زیادی فرد کاندید را به کرسی مجلس نزدیک و نزدیکتر کنند.
سید نوری موسوی بازیگر و هنرمند محبوب شهرخرمآباد یکی از این چهرههای سرشناس است و با توجه به محبوبیت و جایگاه ویژهای که در بین مردم دارد به خوبی میتواند با حمایت از هرفرد کاندید، موفقیت او را با حداقل هزینههای انتخاباتی تضمین کند. البته شاید اگر خود او بخواهد به عنوان کاندید در این انتخابات شرکت کند چه بسا رأی مأخوذه زیادی را کسب کرده و شاید هم راهی بهارستان شود! به همین منظور تحریریهی هفته نامه «کاسیت» در راستای انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی گفت و گویی با وی ترتیب داده است که در ادامه خواهید خواند و با نظرات و گرایشات سیاسی این شخصیت طنز و دوست داشتنی شهرمان بیشتر آشنا خواهید شد. با توجه به حساسیت انتخابات ابتدا با ورود به عرصهی سیاست سر گفت و گو را با او باز میکنیم.
آقای موسوی، با توجه به نزدیک شدن به انتخابات مجلس، احیاناً پیشنهاداتی مبنی حمایت از کاندیداها داشتید، آیا کاندیدای خاصی مد نظرتان هست؟
شرکت در انتخابات یک وظیفهی ملی است ولی این که بخواهم از یک کاندیدای خاص حمایت کنم نه دورههای قبل و نه الان چنین موردی پیش نیامده، هرچند پیشنهادات زیادی از طرف نمایندگان داشتم و دارم، این دوره هم از قبل بهمن ماه سال گذشته این روند شروع شده ولی هیچگاه درجلسات آنان شرکت نکردهام و قول همکاری با آنان را هم ندادهام، واقعیت اینجاست که ورود ما هنرمندان به عرصه¬ی سیاست و حمایت و وابستگی به طیفی خاص دلخوری و ناراحتی دیگران را به دنبال دارد، اگر گرایش سیاسی دارم برای خودم است و قصد علنی کردن آن را ندارم.
خود شما تا به حال به این فکر کردید که روزی بخواهید درانتخابات کاندید شوید؟
زیاد به من پیشنهاد شده که کاندید شوم، هم از طرف مردم و هم برخی مسئولان.
علت این پیشنهادات چه میتواند باشد؟
علت این قضیه بیشتر به محبوبیت من دربین مردم و ابراز محبتی که مردم نسبت به بنده دارند برمیگردد، ولی اصلاً مایل نیستم که بخواهم کاندید شوم و فکر میکنم اگر هم ورود پیدا کنم با مشکلاتی روبه رو خواهم شد چرا که نمیتوانم جوابگوی خیل عظیم مطالبات مردم باشم، من هنرمندم زیاد اهل سیاست نیستم وحتا با ورود هنرمندان و چهرههای ورزشی به انتخابات و عرصهی سیاست نیزمخالف هستم.
ورود هنرمندان و ورزشکاران به این عرصهها کارساز بوده، نمونه آن چند تن از اعضای شورای شهر خرمآباد.
بله، قطعاً شهرت در روند انتخابات تاثیرگذارهست ولی باید آنها از خودشان بپرسند که در این مسیر چهقدر موفق عمل کردهاند.
به نظرشما در این راستا شایسته سالاری ملاک انتخاب مردم بوده یا چهره و شهرت؟
این که مردم رو چه قاعده و اصولی رأی دادند باید به خود آنها واگذار کرد، ولی بنده به شخصه مخالف ورود چهرههای معروف ورزشی و هنری به عرصهی سیاست هستم، من به عنوان یک هنرمند با توجه به محبتی که مردم نسبت به من دارند شک ندارم بدون کمترین هزینه و تبلیغات رأی اول را میآورم ولی باید دید چه کارهایی را میتوانم برای مردم انجام دهم، من شاید بازیگر خوبی باشم و مردم را خوب بخندانم ولی آیا درعرصهی سیاست میتوانم مشکلات و مطالبات شورای شهر و مردم را حل کنم، واقعاً این کار از توان من خارج است.
عرصهی سیاست نیاز به یک بازیگرهم دارد، فکر میکنید به عنوان یک بازیگر موفق درعرصهی هنر میتوانید یک بازیگر موفق سیاسی هم باشید؟
بازیگری درعرصهی سیاست موضوعی جداست، دکترظریف وزیرامور خارجه کشور هم یک بازیگر سیاسی خوبی است ولی بازیگر هنرمندی نیست، هرچیز در جای خود می تواند زیبایی و بازده مطلوبی داشته باشد.
از سیاست فاصله میگیریم، تا چه اندازه فعالیتهای فرهنگی، هنری خودتان را راضی کننده میدانید؟
مسائل فرهنگی و هنری علاقهی مردم است، یک کُنسرت و یک جُنگ شادی که برگزار میکنیم مردم حتا با پرداخت هزینه از این برنامهها استقبال خوبی دارند، دههی فجرگذشته ورودی برنامههای ما ۲۰ هزارتومان بود در صورتی که روزی هفت سانس اجرا داشتیم، به هرحال مردم تشنهی خنده، شادی و هیجان هستند و این یک واقعیت است ولی این خلأ در بین مردم وجود دارد، سالهاست که درعرصهی فرهنگ مشغول به فعالیت هستم و نه تنها لرستان بلکه بیشتر شهرهای لرنشین استانهای دیگرهم، گروه ما را برای اجرای برنامه دعوت میکنند، درلوشان گیلان، لرهای قزوین، استان ایلام، اندیمشک و دیگرشهرهای لرزبان استقبال پرشوری از گروه هنری ما صورت گرفته است و سعی کردیم دربرنامههایی که اجرا کردهایم علاوه بر خنده و شوخی و طنز پیامهایی هم برای مخاطبان داشته باشیم.
پیام نمایشهای طنز «عامو ممجو» سئوال بعدی من از شما بود، پیام این برنامهها چیست، آیا به اعتلای فرهنگ جامعه کمک می کند؟
این پیامها بستگی به زمان و مسائل جامعه دارد، یک زمانی طنز بودجه را بازی کردیم که فکر میکنم همه با آن آشنا هستند، آن زمان با آن بحث وارد کارهای سیاسی شدیم که هم درد و مشکلات مردم را گفتیم و هم پروژههای زیادی که آن زمان به حال خود رها شده بودند، نمونه آنها آزاد راه خرم زال بود که آن موقع هیچ فعالیتی در آن صورت نگرفته بود الی یک مختصر اقدام درحد چند کیلومتر، یه جورهایی شاید کار طنز ما هم در تکمیل این آزاد راه تاثیر گذار بود، وقتی این طنز را اجرا کردیم نماینده وقت خرم آباد گفت “سی دی” طنز شما را به رییس جمهور دادیم و به او گفتیم ما هیچ حرفی نمیزنیم این درد حال مردم لرستان و دیدی است که نسبت به حاکمیت و نظام دارند، نمایش مدیرکل هم از دیگر کارهای تاثیرگذار ما بود که در زمینه شایسته سالاری و خلأ این موضوع دربه کارگیری افراد درادارات و ارگانها اشاره داشت که برخی افراد به واسطهی آشنا بازی، خویشاوندی و اصل و نسب استفادههای بی موردی از این مسائل میکردند، سعی کردیم هرسال کارهای گروه نمایشی “سی قاف” در راستای مسائل روز جامعه باشد، سال گذشته هم موضوع ماهواره و تاثیرات منفی آن در بین خانوادهها را که به عینه این تاثیرات مشاهده می شود توسط مطرح شد.
موضوعات طنز درصدا وسیما یا برنامههای آزاد چگونه انتخاب میشوند؟
موضوع برنامههای آزاد را خودمان به اتفاق دوستان گروه انتخاب میکنیم که آنها را با تست و تمرین اجرا میکنیم، اما صدا و سیما طبق سیاستهای خود پیش میرود و طرح و برنامههای آن طبق سایستهای ابلاغی مطرح میشوند که برخی هنرمندان مثل خودم از قدرت بداهه گویی که داریم دربین این برنامهها نیز استفاده میکنیم.
آقای موسوی عزیز، عدهای به عنوان منتقد درکنار خیلی امور فرهنگی، هنری حضور دارند، شما هم منتقدینی دارید که میگویند کارها و برنامههای شما تکرار مکررات است، موضعتان دراین باره چیست؟
شاید! البته تکرار را به آن صورت نمی پذیرم، من سالانه کار جدید ارائه میدهم و واقعاً باید بپذیرم که چند تا از کارهایم به این شکل هستند که بیشتر بحث مالی در آنها مطرح است، ادارات حمایت نمیکنند و مبلغ ناچیزی بابت برنامهها میدهند ولی انتظار دارند که یک کار جدید برایشان اجرا کنم که مستلزم وقت وتمرین زیادی است ما هم به اندازه مبلغی که دریافت میکنیم کار ارائه میدهیم البته موضوع را با کسانی که همچین توقعاتی دارند مطرح میکنم و با توجه به حمایت اندک مجبورم همان کارهای تکراری گذشته را برایشان انجام دهم تا فقط کارشان راه بیفتد، این دست افراد همیشه سعی دارند تخفیف را ازکارهای هنری بگیرند.
پس اگر سازمان یا نهادی ارزش واقعی کار شما را پرداخت کند طبق آن، کار بهتر و جدیدتری ارائه میدهید؟
بله، بارها اتفاق افتاده برخی از ادارات کارهای جدید سفارش دادهاند و من هم کار جدید برایشان آوردم، اداره ارشاد اگر رقمی در اختیار ما قراردهد مردم هم با هزینه کمتری استقبال بیشتری از کارهای ما خواهند داشت ولی ما دراین زمینه حمایت نمیشویم حتا در صدا و سیما هم مبلغ پایینی به ما داده میشود، مکنه همه بگویند “عامو ممجو” چون در تلویزیون کار میکند میلیاردر است ولی در واقع اگر مبلغی را که دریافت میکنیم بگویم کسی باور نمیکند و شاید اگر کسی بشنود بگوید «بوئمی دو برابرش وت میم سِراغ ای کار نرو»، ولی ما به خاطرعشق و علاقهی خودمان کارمیکنیم البته علاقهی مردم هم در این مسیر بی تاثیر نیست و شاید به خاطر علاقهی مردم مسائل مالی چندان برای ما مطرح نباشد.
در بحث توانمندی هنرمندان جوان، منتقدین میگویند از جوانان بازیگر و کارگردان آکادمیک استفاده نمیکنید، موضع شما در این باره چیست؟
نه، برنامه این نیست که ازجوانان استفاده نشود، ما یک نسل بودیم که برنامههای زیادی ارائه دادیم ولی نسل جدید خودشان راغب نیستند و بارها هم از آنها استفاده شده ولی نتوانستند جوابگوی این نیاز باشند، درِ صداوسیما به روی همه باز است خیلیها هم استقبال میکنند ولی نتوانستند در بین مردم جا باز کرده و خودشان را مطرح کنند، غیر از نسل ما که توانستیم مشهورشویم و نام ما وِرد زبانها شود این نسل جدید هیچکدام نتوانستند، چرا که نوآوری و خلاقیت نداشتند، بعضیها هستند که دقیقاً حرکات من را درمی آورند ولی تا من خودم هستم نیاز به ادا درآوردن نیست.
پس فکر میکنید که اگر نیاز به جایگزینی جوانان باشد این توانایی و خلاقیت وجود ندارد؟
درخرم آباد که این توانایی تا به حال مشاهده نشده است، با گروههای تئاترشهرهم که صحبت میکنیم راغب نیستند و به نوعی یک حصار دور خودشان چیدهاند و در یک فضای خاص سیر میکنند ونمیخواهند به این سمت ورود پیدا کنند، متاسفانه یک بی میلی دربین جوانان به وجود آمده و ما مقصر نیستیم هرچند بارها خواستار حضور آنان در این عرصه شدهایم.
خلأهای فرهنگی زیادی در استان داریم، به نظر شما فعالیت ارگانها و سازمانهایی چون فرهنگ وارشاد، صداوسیما، تبلیغات اسلامی،حوزه هنری، اوقاف و چندین دستگاه دیگر در عرصهی فرهنگ یک نوع موازی کاری نیست؟
متاسفانه موازی کاری وجود دارد، از اول انقلاب تا به حال این موازی کاریها درهمهی زمینهها به ویژه فرهنگ وجود داشته و دارد، دستگاههای فرهنگی همگی در یک راستا فعالیت میکنند و خروجی مثبت و گسترده و چشم گیری هم ندارند و اگرهمه یک کاسه شوند خیلی موثرتر خواهند بود، مشکل اساسی دیگری که احساس میشود این است که هیچگاه افراد متخصص در رأس امور مراکز فرهنگی نبودهاند.
«عامو ممجو» اگر در سِمت یک شهردار فرهنگی بود چه برنامههایی برای تغییر فضای موجود شهر ارائه میداد؟
کارهای فرهنگی میتوانند تاثیر بهسزایی بین مردم داشته باشند، نمایش کارهای فرهنگی و هنری خیلی میتوانند تاثیرگذار باشند، چند سال پیش اگر کسی فوت میکرد دور میدان کیو مراسمی برایش برگزار میکردند، صبح که میخواستیم به سرکار برویم با یک جمعیت گریان روبرو میشدیم و کسی نمیتوانست آنها را از آنجا جمع کند ولی ما در برنامهی «شوگار» یک نمایش راجعبه این موضوع کارکردیم که بلافاصله هفتهی بعد دیگر اتفاق این چنینی در آن مکان پیش نیامد، یا مشکلات شهری دیگری مثل بحث آسفالت و خیابانها و کوچهها و کنده کاری آنها بعد از آسفالت توسط برخی ادارات دیگر، در این مورد هم یک کار نمایشی دیگر انجام دادیم که یکی از هنرمندان به عنوان یک شهروند وقتی میدید که کوچهشان را آسفالت میکنند به جای این که خوشحال باشد ناراضی بود و گریه میکرد و گلایه داشت بعد که از او میپرسیدند چرا ناراحتی میگفت فردا باز آسفالت را به بهانههای دیگر خراب میکنند و مشکلات جدیدی برای اهل محل ایجاد میکنند، البته این واقعیت را باید بپذیریم که مردم دربروز بیشتر موارد و مشکلات شهری بی تقصیر نیستند و شاید در خیلی از این موارد مقصراصلی هستند و اگر«عامو ممجو» شهردار بود سعی میکرد که این مشکلات را در قالب کارهای فرهنگی به مردم گوشزد و یادآوری کند تا شاید اقدامات فرهنگی بتواند باعث از بین رفتن این معضلات درسطح شهر شود.
البته یک گلایه هم به شهرداری دارم و آن این است که شهرادری فاقد یک سازمان فرهنگی است که شاید دیگر شهرهای استان هم از آن مستثنی نباشند، طیف خاصی یک سری کارهنری انجام میدهند و به همهی هنرمندان بها داده نمیشود و تنها از «سید نوری موسوی» استفاده میشود و این کاردرستی نیست، به نظر من مجموعهای هنرمند در این شهر هست که مردم طرفدار آنان هستند و فقط خاص منِ نوعی نیست، این موضوع نیاز به یک بررسی دارد که هم اعضای شورای شهر و هم شهرداری باید به آن رسیدگی کنند، بیشترین انتظار ما هنرمندان از دو تن از اعضای هنرمند شورای شهر است که حداقل دراین زمینه دغدغهی هنرمندان را برطرف کنند ولی توجهی نمیشود.
شما به عنوان یک شهروند خرمآبادی در راستای مسائل و مشکلات شهر چه راهکارها و پیشنهاداتی به شهرداری و شورای شهر دارید؟
کمی باید منطقی بود، من میدانم که شهرداریها بودجه آنچنانی دراختیار ندارند، خرمآباد هم کارخانههای زیادی ندارد که درصدی ازدرآمد آنها به شهرداری برسد، کمبود بودجه به این مشکلات کمک کرده است ولی شهرداری باید کارها را اولویت بندی کند، باید ببیند چه چیزی برای مردم مهمتر است آن را در اولویت قراردهد، شاید حمل و انتقال زباله در اولویت باشد و شاید هم یک آسفالت درست و حسابی از خیابانها و کوچهها.
به نقش و تاثیر مردم در بروز برخی مسائل اشاره کردید، چه توصیهای به شهروندان دارید؟
من متولد روستا هستم ولی وقتی در یک محیط شهری قرارمیگیرم باید خودم را با آن محیط وفق دهم، بعضی مردم نمیخواهند خودشان را با محیط وفق دهند این موضوع بیشتریک موضوع فرهنگی پیش پا افتاده است و باید پذیرفت که نحوهی استفاده و قرار گرفتن در یک محیط جدید را به خوبی رعایت نمیکنند.
ارتباط شما با استاندار لرستان به چه شکل است، قطعاً ذهنیتهایی با ورود وی دربحث توسعه استان شکل گرفته است، مثبت یا منفی بودن آن را از زبان شما میشنویم.
زمانی که مهندس بازوند معاون امورعمرانی استانداری لرستان بود ذهنیت خوبی در بین مردم برجای گذاشت، به نظر من تلاشهای استاندار مثمر ثمرست، برخی همایشها که با تلاش وی در زمینه جذب سرمایهگذاران خارجی انجام گرفت اقدامات مفیدی هستند چرا که لازمهی توسعهی استان ورود سرمایه و سرمایهگذار است و تا این بخش ورود پیدا نکنند هیچ توسعهای رخ نخواهد داد، بنده به شخصه از مهندس بازوند تشکر میکنم که علاوه بر اقدامات عمرانی نسبت به هنرمندان نیز محبت و توجه دارند، استانداران قبلی غیربومی بودند و توجه چندانی به کارهای فرهنگی و هنری نداشتند ولی مهندس بازوند توجه خاصی به این موضوع دارد و بارها شده که چه به اتفاق معاونین و چه به اتفاق خانواده در برنامههای ما حضور پیدا کردند و جای بسی خوشحالی است که مدیریت ارشد استان از یک کارفرهنگی حمایت میکند، اگرهنرمندان مسئلهای داشتهاند با آغوش باز آنان را حمایت کرده است و ما هنرمندان هم در راستای سیاستهای استانداری آمادهایم هر کار و برنامهی هنری در حد توان خود انجام دهیم چراکه این قبیل کارهای فرهنگی تاثیر بهسزایی بر روی مردم خواهند داشت و میتوانند در مسیر توسعه استان موثر واقع شوند.
آقای موسوی از این که دعوت تحریریه کاسیت را پذیرفتید بسیار ممنونیم، صحبتهای پایانی شما را میشنویم.
خواهش میکنم، من هم از شما که با حمایتهای خودتان جوانب مثبت و منفی کار ما را بازگو میکنید سپاسگزارم، نکات نقادانه هم برای ما کارساز خواهند بود. دغدغهای که دارم این است که درانتخابات پیش رو هر فردی به عنوان نماینده انتخاب شد حداقل در مراکز فرهنگی و هنری کمتر دخالت کند و اجازه دهد که افراد متخصص در این حوزه حضور یابند و این انتظار را هم داریم که از هنرمندان هم حمایت کنند چراکه تنها حامیان ما دردرجهی اول لطف خداست و بعد حضور گرم مردم، مردم اگر در برنامههای ما شرکت نکنند واقعیت امراین است که کار ما تعطیل میشود، سعی ما براین است که مشکلات مردم را در قالب طنز بیان کنیم و خنده را بر لب مردم بنشانیم و گرهای از مشکلات آنان باز کنیم. البته لازم است این را هم بگویم که ما لرها داریم از زبان و فرهنگ خودمان فاصله میگیریم، خانوادهها دارند به بچههایشان از همان سنین پایین فارسی یاد میدهند و اگر این روند ادامه داشته باشد تا ۱۰ سال آینده گویش لری و لکی به کلی از بین خواهند رفت.
گفت و گو: اکبر بابایی مفرد/ کاسیت
اره حق با این باباست وقتی در شورای شهر مردم خرم آباد به نوازنده و خواننده رای دادند و به فکر تخصص و کاردانی اشخاص مهندس و معمار نبودند معلومه که ممه جو هم میتونه بشه نماینده خرم آباد
این اقا چکاره است که در مورد انتخابات نظر بدهد همان بس که در تلویزیون افاضی کرده و پولش را بگیرد