مظفر امیدی / اگر تأملی بر شکل‌گیری و فعالیت جنبش‌های مدنی -اعتراضی مطالبه‌گر طی چهار دهه‌ی گذشته داشته باشیم، با صراحت می‌توان گفت که جنبش اعتراضی فرهنگیان موفق‌ترین و کارآمدترین حرکت اعتراضی مدنی بدون خشونت، در ساختار «دولت -ملت» در جامعه‌ی کنونی کشور بوده‌است!
فرهنگیان مطالبه‌گر مطابق فصل سوم حقوق ملت در قانون اساسی در برخورداری از آزادی بیان و برپایی تجمع‌های مسالمت‌آمیز طی شش ماه گذشته توانستند دامنه‌ی اعتراضات مدنی و صنفی خویش را از کلاس‌های درس و مدارس به مراکز و خیابان‌های شهرها گسترش داده، حوزه‌های عمومی را تحت سیطره‌ی خویش درآورند!

آن‌چه که موجب وحدت و انسجام، هماهنگی و یک‌پارچگی جامعه‌ی فرهنگیان معترض در سراسر کشور شد؛ استقلال و عدم وابستگی و تعلق خاطر به کانون‌های قدرت‌‌طلبی اصلاح‌طلبان، اصولگرایان و سردمداران احزاب و تشکل‌های کاغدی سیاسی و شبه‌صنفی بود و موید این مدعا سکوت و عدم حمایت رؤسای دولت‌های گذشته چون آقایان خاتمی، روحانی و احمدی‌نژادی‌ها و کانون‌های قدرت‌طلب وابسته به آنان است!

از رویکردهای بارز و مثبت جنبش اعتراضی فرهنگیان، حرکت بر مدار قانون، داشتن هدف تا رسیدن به مقصود و البته حضور فعال و مستمر فرهنگیان و پافشاری بر دادخواهی و حق‌طلبی خویش به‌رغم تعلل و سنگ‌اندازی برخی وکلای مجلس، شورای محترم نگهبان و یا دولت، طی شش ماه گذشته بود که فرهنگیان معترض توانستند با تدبیر و درایت، روشنگری و عقلانیت، شجاعت و جسارت در پی تحقق حقوق حقه‌ی تضییع شده‌ی خویش مقاومت و مبارزه مدنی را رها نکردند و کلاس‌های آموزش «مطالبه‌گری حقوق شهروندی بدون خشونت و پاسخ‌گویی مسئولان» را در خیابان‌ها برپا و دولت‌مردان، مجلسیان و سایرین را دعوت به گوش دادن و یادگیری کردند!

هم‌چنین از دیگر ویژگی‌های بارز صدای جنبش اعتراضی فرهنگیان، گسترش فرهنگ نقد و انتقاد در سطوح جامعه، به چالش کشیدن نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی موجود، انتقاد از فساد سیستماتیک، حمایت از حقوق تمامی اقشار جامعه و دفاع از منافع و منابع ملی در مقابل فرصت‌طلبان داخلی و بیگانگان خارجی بوده‌است!

و نکته‌ی بارز و مهم دیگر این است که جنبش اعتراضی معلمان می‌تواند الگویی مناسب و منطقی برای تمامی کنشگران، فعالان مدنی و تشکل‌های صنفی و سیاسی باشد و آنان بیاموزند که: تحقق کنش ارتباطی، مطالبات مدنی و حقوق شهروندی باید مبتنی بر عقلانیت، فرهنگ و گفتمان اخلاقی و در فضای برابری و توافق همگانی شکل می‌گیرد و هم‌چنین به دولت‌مردان نیز یادآور شد که حل تعارضات، اختلافات و منازعات و… تنها از طریق دیالوگ و گفتمان و ارتباطات دوسویه و چندسویه از بین می‌رود نه با ماشین سرکوب و روش‌های قهری و خشونت‌آمیز!

در پایان به عنوان یک فرهنگی کنشگر برخود لازم می‌دانم که مراتب تقدیر خویش را از همراهی دانش‌آموزان و اولیای محترم آنان، نیروهای محترم انتظامی و مهم‌تر از همه‌ی اهالی رسانه و پوشش‌دهندگان خبری که صادقانه فعالیت‌های این جنبش اعتراضی را اطلاع‌رسانی و نیز آن بخش از «فرهنگیان منفعل که سکوت کردند و دم بر نیاوردند» به عمل آورم و این بار همه با هم به استقبال سال ۱۴۰۱ به نام سال «مطالبه گری حقوق شهروندی و پاسخ‌گویی دولت‌مردان» در حوزه‌ی اعتقاد و عمل برای ساختن ایرانی آباد و آزاد گام برداریم!