هر چند “مزه ی فقر وسط سفره ی معلمان است “اما فقر ما “روز را بدون اندیشه سر کردن است “نه شب را بدون غذا “((قُم عَن مَجلِسِکَ لاَبیِکَ و معلِّمِکَ وَ اِن کُنتَ اَمیراً))”به احترام پدر و معلمت از جا برخیز حتی اگر فرمانروا باشی ”
در این روزها که به برکت شعارهای سرشار از تهی صحبت از افزایش حقوق معلمان و پر و پیمان کردن جیب آنها از طرف دولت در فضاهای مجازی و حقیقی نقل مجالس شده است و بازار گرم شعار، و نان دروغ بر تنور داغ انتخابات چسباندن گرم است؛ و آموختن در مکتب معلم در لای انگشتهای تزویر به سُخره گرفته میشود به سفره ی پراز فقر معلم نگاه نمی کنند .
امروز که باز در سایتها و مجلات ولوله ای برپاست و نوای دلنشین انتخابات نت به نت و لحظه به لحظه بر طبل افزایش حقوق میکوبد و آنچنان خوب مینوازند الفبای آن را که گوشهایمان هم به وعده هایشان ایمان آورده است .
اما باز بوی فقر در اندیشه و سفره به مشام می رسد .
با نگریستن به شعار ها این سوال پیش می آید ؛آنچه از قبل به جیب معلمان رسیده چگونه برابری میکند با ارزش آموختن به فرزندانمان و با کدامین ترازو حقوق معلمها و سایر نهادها را وزن کرده اید که سهم ما از ملک جانان یک وجب بیش نیست ؟!
و باز همچنان “سفره ی ما مزه ی فقر می دهد”
به راستی معلمان در این گیرو دار راهروهای شلوغ انتخابات با این علم و نبوغ از کدام کوچه ی بُن بست دیگر سر در می آورند ؟خدا داند و بس !حال با توجه سخن گران سنگ مقام معظم رهبری در مورد مقام معلم :” امروز همه باید تکریم به معلمان را، در فضاى فرهنگى جامعه و در ذهن مردم بیش از پیش تشدید کنند.”
ما خواهان تکریم جایگاهمان در فضای فرهنگی هستیم و فقر ما در سفره ی خالی تنها نیست بلکه به گفته دکتر شریعتی “فقر شب را بدون غذا سر کردن نیست فقر روز را بدون اندیشه سر کردن است” که متاسفانه مسئولین فقط چشم به غذای ما دوخته اندو بر طبلی میکوبند که شنیدن آوازش از دور خوش می نوازد (افزایش حقوق) که شکم سیر گردد هر چند شکم سیر قوت پرهیز بیشتری دارد اما اندیشه ها را در باره ی معلم درست کنید و آنها را با وعده های سر خرمن (افزایش حقوق ۷۰۰ هزار تومانی )که طعم تلخ ته مانده ی سیگار در لای انگشتان را میدهد به صحنه ی باز ی های سیاسی خود با حواله کردن مشت مشت شعار که طعم ته دیگ می دهند وارد نکنید .
مهدی کیانی برخورداری/ بلوطستان
