«شرف المکان بالمکین»گفته اند که «شرف المکان بالمکین»ارزش هر جایگاه به کسی است که در آن قرار گرفته است.این سخن نغز و پر محتوایی است که از طرفی علما و صاحب نظران اجتماعی از آن در تحلیل«مدیریت و مسایل اجتماعی»استفاده می کنند،واز طرف دیگر این مثل بیانگر «ضرورت تناسب میان مکان و مکین» است.
بر این اساس فرد بایدتناسب«حداقلی»با مسئولیتهای یک جایگاه در خانواده،گروه ، سازمان یا اجتماع داشته باشد.در غیر این صورت اگر آمادگی ،لیاقت یا ظرفیت پذیرش یک مسولیت در فردی وجود نداشته باشد،حضور ان فرد در آن جایگاه مصداق «ظلم اجتماعی »است زیرا به قول مولانا:عدل چه بود؟ وضع اندر موضعش/ظلم چه بود؟ وضع اندر نا موضعش‌

با این مقدمه و ضمن احترام به کلیه کاندیداهای محترم و مردم نجیب شهر ها و روستاها ،اولا به کلیه کاندیداهای محترم پیشنهاد می کنم،به مصداق آیه ی مبارکه ی«ولاتسبو ا الذین یدعون من دون الله فیسبواالله عدوا بغیر علم….
معبود کسانی را که غیر خدا را می خوانند دشنام ندهید مبادا که آنها نیزاز روی ظلم و جهل به خدا دشنام دهند…(انعام ۱۰۸)از هرگونه تخریب ،اهانت، بد اخلاقی و بی اخلاقی پرهیز کنند، زیرا « ادب مرد به از دولت اوست».ثانیا به مردم نجیب و اصیل شهر ها و روستا هایمان پیشنهاد می کنم، ضمن تاکید بر شایسته سالاری ودوری طایفه گرایی،به مصداق آیه ی« ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما با انفسهم “خداوند وضع و حال هیچ قومی را عوض نخواهد کرد مگر خودشان بخواهند”(رعد ۱۱)
به قول سعدی علیه الرحمه :جز به خردمند مفرمایند عمل.آنجا که می فرماید:پندی اگر بشنوی ای پادشاه/در همه عالم به از این پند نیست/جز به خردمند مفرما عمل/گرچه عمل کار خردمند نیست.

فردین سماقی / بلوطستان