در متن کامل این دل نوشته نوروزی آمده است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

وَ کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّهً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ

ظهور اسلام، نزول بهار اعتدال بود در زمستان افراط و تفریط ها.

در روزگارانی که جمعی به افراط، لباس رهبانیت و آخرت پرستی پوشیده بودند

و جمع دیگری به تفریط، گرفتار دنیاپرستی شده بودند.

آری، اینگونه بود که حکم امّت وسط بر ما مسلمانان نازل شد.

و چه نیکو حاصلی آمد در پی سیره نبوی بر ما شیعیان،

که “اعتدال علوی” نام گرفت.

اعتدالی که مولای متقیانش و اهل بیت(ع) عصمت و طهارتش، لحظه ای از آن دور نشدند.

چه در میانه مذاکره و صلح.

چه در کشاکش مناقشه و جنگ.

چه در مباحثه با مؤمنان.

چه در مجادله با کافران.

مصادیق فراوانند و مجال سخن اندک.

امّا به یک کلام کفایت که،

پیامبر خدا(ص) حتی از مخالفانش هم نفرت نداشت و

هرگز راه بر گفتگو با هیچ احدی نبست.

این سیره نبوی(ص) بود و اعتدال علوی که

ریشه انقلاب امام خمینی(ره) شد.

انقلابی که بنایش را نه بر گلوله و ترور،

که بر آگاهی مردم گذاشت.

در جای جای این ۶۰ سال عمر انقلاب

که من در کنارش بودم،

چه بسیار می توان سراغ “اعتدال” را گرفت.

از نحوه مبارزه اش

از نام جمهوری اسلامی اش

از دفاع و پایان جنگش

از سازندگی و توسعه آبادانی اش

از اصلاحات و گفتگوی تمدن‌هایش.

من شهادت می دهم که این انقلاب، اعتدال را از امام آموخت

از سیره نبوی(ص)

و از اعتدال علوی(ع).

امّا …

ما نیز در انقلابمان دچار افراط و تفریط‌ها شده‌ایم

از همان دوران مبارزه با شاه تا همین امروز.

چون بنای تلخکامی برایتان ندارم

از گفتن مصادیقش در می‌گذرم.

ولی تنها به یک نکته بسنده می‌کنم

که هرگاه به نظر اکثریت مردم عمل کردیم

به اعتدال نزدیکتر شدیم،

و انقلابمان را به پیش بردیم.

و هرگاه در جایگاه “خویش رأیی” نشستیم

و میزان مان، رأی ملّت نبود

از قافله پیشرفت عقب افتادیم.

و در باتلاق شعارهای پوچ و عوام فریبانه گرفتار آمدیم.

اکنون روز دیگری است

جملگی بالغ تر شده ایم.

زخم افراط خورده ایم

امّا روئین تن شده ایم.

با مبنای حق النّاس در انتخابات

با نسلی آگاه  و برومند و تحصیل کرده

و با مردمی آشناتر از همیشه به اعتدال

و مخاطرات افراطی گری.

امروز بهار “بیداری اعتدال” در ایران عزیز ماست.

من باشم یا نباشم

مطمئنم! فردای فرزندان ما و فردای این مرز و بوم و این انقلاب

آکنده از اعتدال خواهد بود

و افراط و خشک مقدسی ها روز به روز منزوی تر خواهد شد.

پس به حرمت اعتدال علوی

می‌گویم:

“مردم ایران، سلام”

فردا از آنِ شماست.