به نام خداوند جان و خرد
گله‌ی یک مربی از آزمون استخدامی آموزش و پرورش؛
سالها انتظار به پایان رسید و بالاخره از آزمونی برای جذب مربیان پیش دبستانی نامی به میان آورده شد.به سابقه ی ۱۶ساله مربی بودنم نگاه می کردم ، به همان شانزده سالی که با قرآن بودم و نونهالانی که دست چپ و راست خویش را تشخیص نمی دادند قرآن خوان کردم.آن همه زحمت می کشیدم ولی ماهی ۲۰هزارتومان می گرفتم تا این که در سال شانزدهم به ماهی ۲۵۰هزارتومان رسید و از این مبلغ دو یست و پنجاه هزار هم صد هزارتومان نصیب بیمه می شد!
چون پیامبر اسلام (ص) در مورد امید داشتن فرموده اند اگر امید را از مادر شیردهی هم بگیرید، به نوزادش، شیر نمی دهد. همه ی نامهری ها و سختی های کار، را به امید رسمی شدن تحمل می کردم.در پرتو همین امید هم در مقطع لیسانس در دانشگاه مشغول تحصیل شدم .
اما اکنون که اطلاعیه ی جذب را مطالعه کردم امید جذب شدنم پژمرده شد زیرا متوجه شدم از پنج هزار نفری که جذب خواهند شد ۱۳۰۰نفر سهمیه (به حق)خانواده شهدا و ایثارگران است و۳۷۰۰نفرالباقی را از افراد لیسانس به بالا جذب خواهند کرد.
آیا ۱۶سال سابقه ی کاری یک مربی با آن همه امتحانات کاربردی( در ضمن خدمت) ارزشی نداشت؟!
پرسش بنده از عالی جنابان وزارت آموزش و پرورش این است این آزمون شما چه دردی را از مربیان پیش دبستانی درمان می کند؟!
اگر از اول چنین آزمونی با چنین کیفیتی را در برنامه داشتید چرا از مربیان پیش دبستانی سخن گفتید؟!
با این آزمون شما چند درصد از این همه مربی با تجربه و زجر کشیده جذب می شوند؟
ای کاش و هزاران کاش بسیاری از این مربیان مکتب القرانی و پیش دبستانی از خانواده ها ی وزیر و یا برخی از نمایندگان محترم مجلس بودند تا از نزدیک مشکلات و گرفتاری های آنها را لمس می کردند و فکری اساسی و اختصاصی به حالشان می کردند.