سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز / مرده آنست که نامش به نکویی نبرند

گوته شاعرشهیرمی گوید”اشخاص بزرگ و با همت مانند کوه هستند ،هر چه به آنان نزدیکتر شوی ، بزرگی و شکوه آنها بر تو روشن تر میگردد و مردم پست و کم تلاش مانند سراب هستند ،کمی که به آنان نزدیک شوی ، زود پستی و نا چیزی خود را بر تو آشکار میسازند”،

این کلام گوته مدتهاست درذهنم سنگینی می کندگویا گوته هم منش وکرداربزرگان رادرک کرده که این چنین زیبادروصف آنان بیان داشته است.درایام نوجوانی آدمی کنجکاووپرهیاهوبودم وبه سبب حضورهمیشگی درکنارپدربزرگم “زنده یادهاشم دارایی” با سن بسیارکم به سبب رفت و آمد بسیاری از دوستان پدر بزرگ به منزلش با بسیاری ازمردان بزرگ حشرونشرداشته ام وبه همین سبب بسیاری ازسخنان پدربزرگ وهمچنین آن مردان نیک درحافظه ام نقش بسته وآنرابه مثابه شناسنامه ایی درذهن می پرورانم.

یکی از مردانی که از دوستان پدر بزرگ بود و همواره از پدر به نیکی از او یاد می شد زنده یاد ”  حاج ططر جودکی ” بود مردی که به گواه تاریخ و همچنین کلام بسیاری ازبزرگان ازافراد وزین دیار بالاگریوه بوده است.

ایل بالاگریوه یکی از ایلات لرستان و جزئی از مردم لر محسوب می‌شود،این ایل اتحادی از پنج طایفه و ایل بهاروند، میر، جودکی، قلاوند و پاپی است. بالاگریوه نزد مردم لرستان دو معنی متفاوت می‌دهد، معنای اول همان معنای جغرافیای است و معنای دیگرهم  بالاگریوه مردمانی لر زبان هستند که به گویشی خاص از زبان لری سخن می‌گویند، این گویش لری بالاگریوه‌ای نام دارد.

بالاگریوه منطقه‌ای در جنوب استان لرستان کنونی است که وسعت آن از شرق تا بخش پاپی از شمال تا کوه هشتادپهلو از غرب تا کبیر کوه و از جنوب تا بخش الوارگرمسیری است، این منطقه که جغرافیای اصلی سکونت ایل‌های بالاگریوه است به دلیل قرارگرفتن در راه ارتباطی شمال-جنوب و شرق-غرب لرستان و ایران درطول تاریخ همواره منطقه‌ای با اهمیت بالا تلقی شده است،یکی ازمناطق اصلی ایل بالاگریوه که مرکزاین ایل نیزبشمارمیرودشهرستان کنونی پلدختراست که درجنوبی ترین نقطه لرستان واقع گردیده وازدیربازتاکنون خاستگاه بسیاری ازبزرگان وسران عشایرومردان نیکنام وسلحشوربوده که دربرهه های مختلف تاریخ یکه تازعصرخویش بوده اند،ازاردوکشی نادرشاه گرفته تاحمله افغانهابه ایران،یکه تازیهای رضاخان میرپنج واشغال نظامی ایران درشهریور بیست توسط متفقین وهمچنین مبارزه باررژیم پهلوی وایستادگی درجنگ هشت ساله .

حاج ططر متغلق به یکی از طوایف بالاگریوه  یعنی طابفه حیدروند است که از طوایف اصیل و با قدمت این دیار قلمداد می شود. حیدروند ها از تیره های مختلفی تشکیل شده و در برهه های مختلف تاریخی از مردان بزرگ و نیکنامی بهره مند بوده اند.

ططر فرزند کریم و کریم پسر ططر از بزرگان طایفه حیدروند بشمار می رود. او تک فرزند ذکور کریم بشمار می رود که دارای جایگاهی ارزنده در بین مردم بوده است.

شخصیت وزین ،تدین ، اصالت و رادمردی و مهمان نوازی از خصوصیات منحصر به فردی است که زنده یاد حاج ططر جودکی از آن بهره مند بوده است. خیلی از راویان زندگی این مرد بزرگ از او به عنوان “مرد الهی ” و “مرد خود ساخته “یاد می کنند.

در کنار خصوصیات منحصر به فرد ایلیاتی و غیرت و شجاعت و سخن وری  حاج ططر ،او از مردان نیکنام و متدین روزگار خویش نیز بوده است.”حاج ططر”  در آن دوران که اغلب مردم از سواد بهره مند نبودند  قرآن و دروس دینی و کتابهای ادبیات فارسی را که نزد پدرش آموخته بود در مکتب خانه آن دوران تدریس می کرد.

وی به سبب تدین و ایمان از مردان الهی روزگار خویش بوده که به سبب خودسازی درونی شخصیتی عارف مسلک به شمار می رفته و از مبارزین نهضت امام خمینی در اوایل دهه چهل تا پیروزی انقلاب بوده است.

وی  در سالهای ۴۰ تا ۴۲ سه بار با امام در قم ملاقات کرده است . از جمله اولین دیدار ایشان با امام  در مراسم رحلت مرجع عالیقدر مرحوم بروجردی بود که در این مراسم مرحوم حاج ططر که دوران میانسالی خود را طی میکرده در پای منبر جنب امام نشسته بود ه است.

نامه های بین  حاج ططر و حضرت امام در مورد بیدارگری مردم منطقه پلدختر و جاید ررد و بدل شد که یکی از این نامه ها هم اینک با گذشت سالها موجود است.منزل وی سالها پناهگاه انقلابیون تحت تعقیب فراوانی از جمله شهید فخرالدین رحیمی، حاج آقا بابایی و آیات عظام و حجج اسلام دیگری بوده است.ایشان سرانجام در شبانگاه ۲۴ آذرماه ۱۳۵۹ در حالیکه کاملا” سرحال و سالم نشان میداد،بعد از خواندن نماز مغرب و عشا و چندین ساعت قراعت قرآن در ساعت ۱۱  شهادتین را گفته و با آرامش مثال زدنی به دیار باقی شتافت.

شرح نامه : پاسخ امام خمینی “رض” به تلگرام بزرگان پلدختر در سال ۱۳۴۱

عباس دارایی/ سردبیر پایگاه بلوطستان