گروه فرهنگ؛ محمد نظری متولد ۱۳۵۳ شهرستان کوهدشت است، دارای مدرک کارشناسی ارشد آموزشی می‌باشد، ایشان در چهار حوزه‌ی شعر، داستان‌نویسی، مقاله و نقد داستان فعال بوده و تاکنون آثاری در زمینه‌های مذکور از وی به چاپ رسیده است.

مجموعه شعر «خوشه‌ای از درخت انگور» (۱۳۸۲)
مجموعه داستان «گربه‌ی روی شیروانی» (۱۳۹۱)
نقد و بررسی آثار داستان‌نویسان پیش‌رو ایرانی «توری پر از مروارید» (۱۳۸۹) مجموعه شعر «پروانه‌ها گرد نور می‌گردند» (۱۳۹۳)
مجموعه داستان «دست‌های پنهان» (۱۳۹۳)
پژوهش بومی «فرهنگ گویش لری» (۱۳۹۳)
از آثار منتشر شده‌ی ایشان به شمار می‌آیند. نظری به تازگی مجموعه داستان «گورکن» و مجموعه شعر«پونه‌های دره‌ی دوردست» را منتشر ساخته است؛ این آثار توسط انتشارات خلیلیان و هر یک با شمارگان هزار نسخه به چاپ رسیده‌اند. مجموعه داستان «گورکن» شامل ۱۵ داستان کوتاه می‌باشد که نویسنده کوشیده از شگردهای نوین داستان‌نویسی در ساختار آن استفاده کند و نیز از محتوای فضای بومی به بهترین شکل بهره ببرد؛ مثلاً در داستان «نگاه من به آدم‌هایی دور و برم» از جریان سیال ذهن، در داستان «شتر و گرگ» از زبان حیوانات به شکل فایل و پایان داستان پیرایشگاه در حقیقت غافل‌گیرانه و هوشمندانه است که برخی از آثار «اوهنری» داستان‌نویس آمریکایی این خصوصیات را دارند.
داستان «گورکَن» دارای ویژگی‌های یک داستان تمثیلی می‌باشد که ساختار خطی داستان به گونه‌ای می‌شکند و شکل دایره‌ای پیدا می‌کند، در برخی دیگر از داستان‌ها مثل «یک جفت گوشواره» و «پسر روستایی در شهر چه می‌کند» از زاویه دید دانای کل به داستان پرداخته شده است و داستان‌ها شکل خطی دارند با این حال نویسنده شخصیت‌های داستان را به حرکت و سخن و فعالیت وا می‌دارد و خود هیچ دخالتی در پشتیبانی از برخی از شخصیت‌های داخل داستان‌هایش و پیام مستقیم دادن به مخاطب نمی‌کند. در داستان‌های «گرد و خاک» و «زیرمیزی» داستان‌نویس بدون اینکه دخالت مستقمی در آن‌ها داشته باشد با بهره‌گیری از نثری خون‌سردانه که دارای رویکردی نمایشی و گزارشی است، به داستان می‌پردازد که بویی از شعارزدگی و کلی‌گویی از آن به مشام نمی‌رسد.

مخاطب با متن داستان‌ها در هنگام خوانش آن‌ها به گونه‌ای مواجه می‌شود که گویی سال‌ها با چنین پدیده‌های طبیعی (مرگ‌آور) و غیرانسانی زندگی کرده ولی خود از آن‌ها بی‌اطلاع بوده است. در مجموعه شعر «پونه‌های دره‌ی دوردست» از میان قالب‌های گوناگون شعر در زبان فارسی، قالب‌های زیر مورد توجه شاعر مجموعه قرار گرفته است: ۱- غزل ۲- مثنوی ۳- رباعی ۴- دوبیتی ۵- نیمایی ۶- سپید ۷- هایکوواره
در بیشتر غزل‌ها شاعر ویژگی‌های مثل سادگی، صمیمیت، نگاه فلسفی، جسارت، تازگی و طراوت و … را گنجانده است. در مثنوی‌ها از جمله مثنوی «شهر من» شاعر با دیدی انتقادی و پرسش‌گر به صورت غیرمستقیم به یک آسیب‌شناسی اجتماعی و مؤجز از شهر کوهدشت پرداخته و بسیاری از مسائل، مشکلات و چالش‌هایی که این شهر را از مسیر پیش‌رفت و توسعه باز داشته متذکر شده است و با اشاره‌ی غیرمستقیم به کسانی که مسبب بدبختی و بی‌چارگی این شهر بوده‌اند آن‌ها را افرادی بی‌منطق، سودجو، زالوصفت، دروغ‌گو و خیانت‌پیشه معرفی کرده است.
مثنوی «از روستا تا شهر» از نگاه شاعر حکایت روستائیانی است که به خاطر کم‌آبی، خشک‌سالی، تلف‌شدن دام و کمبود امکانات همه چیز خود را از زمین کشاورزی گرفته تا دام را یک جا فروخته و به شهر می‌آیند، بدون اینکه در شهر به جایگاهی در خور برسند. در مثنوی «بیابان اندوه» شاعر با نگاهی عرفانی و فلسفی به عمق حوادث روز عاشورا و مسائل بعد از آن می‌پردازد. در رباعیات و دوبیتی‌ها بسیاری از مسائل عاشقانه، عاطفی و خاطره‌ای، رویاگونه، دینی و … آمده است. در شعر «رنج‌نامه‌ی کارگر» شاعر مثل یک مستندساز به داخل زندگی خانوادگی یک مرد کارگر رفته و مشکلات ریز و درشت او و خانواده‌اش را نه با دوربین بلکه با جمله‌های موزون در قالب شعر نیمایی به تصویر کشیده است. گفتنی است این شاعر بی‌ادعا و نویسنده‌ی پرتلاش، جز هیئت‌تحریریه‌ی بلوطستان به شمار می‌آید.