به گزارش بلوطستان دکتر جعفر صبوری عضو سازمان زمین شناسی کشور و همسرش خانم مریم محمودی کارشناس ارشد زمین‌شناسی کشور چند روز پیش (۲۵/۲/۹۳) به همراه نیروهای یگان حفاظت میراث فرهنگی کوهدشت سفر کردند، این زوج فرهیخته در این سفر ضمن بازدید از نقاشی های میرملاس از قبرستان‌های تاریخی دیالی و چراخان دیدن کردند و دیدگاه های خود را با خبرنگار ما در میان نهادند
دکتر صبوری با بیان اینکه: «خوشحالم که در استان باستانی لرستان و منطقه لک‌نشین کوهدشت هستم» به بلوطستان گفت : «هر کس از تاریخ درس نگیرد مجبور به تکرار آن است کشوری که هویت فرهنگی خودش را نشناسدد و گم کند کشور نیست»
ایشان هم‌چنین اظهار داشت: «خوشبختانه جایی هستم که نشانه‌های انسان ۱۲هزار و پانصد سال پیش را مشاهده می‌کنم، در کشور ما دست‌افزارهای پارینه سنگی زیرین به مقدار زیادی پارینه سنگی میانی در همین استان و در ادامه زاگرس در عراق ما انسان نئاندرتال در طبقات مختلف به تعداد زیاد داریم. بهترین فلزکارهای دنیا در ایران و در این استان بودند،مفرغ‌های لرستان نمونه‌ای از آن‌هاست خیلی آثار زیادی داریم وقتی به قبرستان‌های کهن و میل های قدیمی و چیزهای که پشت آن است را می بینیم حرف‌هایی زیادی با ما دارند اینها هویت ماست نباید بدان‌ها بی‌توجه باشیم و با بی‌مهری با آنها رفتار کنیم»
شاید عقاید ما با انسانی که شمن می‌پرستیده فرق داشته باشد اما باید خود را بشناسیم، اگر اینها را نشناسیم خودمان را نشناخته‌ایم و به قول حضرت علی اگر خود را نشناسیم نمی‌تواینم خدا را بشناسیم. بنا بر این باید از اینها حفاظت کنیم، هرچند ممکن است افرادی باشند که دوست نداشته باشند ما به هویت خود پی ببریم»
وی با اشاره به چوپان لرستانی که پلنگ شکارگر گله‌اش را با آنکه تفنگ در دست داشت و نکشت گفت ما باید از او الگو بگیریم و از چنین افرادی که دلشان به حال فرهنگ و سرزمینشان می‌سوزد حمایت کنیم.»
این زمین‌شناس با انتقاد از پدیده‌ی زشت یادگار نویسی روی یادگارهای تاریخی و آتش روشن کردن در اطراف آنها گفت: « پدیده بد یادگارنویسی در همه جای دنیا هست اما در برخی جاها فرهنگش از بین رفته ولی متأسفانه در اینجا هنوز پابرجاست و من دلم می‌سوزد وقتی این وضعیت را مشاهده می‌کنم اگر ما می‌خواهیم جز برترین کشورهای دنیا باشیم اگر ادعا دارم که جز هوشمندترین نژادهای انسانی هستیم چرا این کارها را می‌کنیم»
وی در آخر با بیان اینکه باعث افتخار من است که برای اولین بار به اینجا می‌آیم به بلوطستان اظهار داشت: از اوایل دهه ۶۰ که لیسانس گرفتم و از طریق کارهای دکتر ورجاوند که سال ۱۳۴۸ در مجله باستانشناسی چاپ شده بودند- با این آثار آشنا شدم آرزو داشتم از نزدیک این نقاشی‌ها را ببینم البته چیزی که الان جلوی چشم ماست با آنچه که آن زمان چاپ شده بود بسیار فرق دارند. امیدوارم فکری به حال آن ها اندیشیده شود»
