*سید هادی سهرابی | عمل به قانون زریّن می تواند راهی برای برون رفت از بحران های زیست محیطی و بلایای فراگیر باشد. مساله اصلی این است که این قانون چگونه می تواند به برون رفت از بحران کمک کند؟ هدف از انجام این پژوهش که با روشی توصیفی – تحلیلی و بر مبنای متون اسلامی انجام می شود، این است تا مهمترین ظرفیت های این قانون را در رفع بحران ها نشان داده وچگونگی تاثیر گذاری عمل به این قانون در مهار بیماری های فراگیر را تبیین کند. یافته های تحقیق نشان می دهد؛ این قانون همانگونه که خودمراقبتی را توصیه می کند، دیگر مراقبتی را نیز مورد نظر قرار می دهد و بر اساس این قانون، چنانچه شخص در بحران بیماری های فراگیر بویژه در مسئله کرونا، ابتلا به بیماری را بر خود نمی پسندد، لزوماً برای دیگری نیز نباید ابتلا به این بیماری را رضایت دهد و به عبارتی دیگر جنبه ایجابی این قانون چنین میگوید که شخص همانگونه که سلامت را برای خود خوش دارد، برای دیگری نیز باید سلامت را بپسندد، در نتیجه پایبندی به این قانون انسان را وا میدارد تا در رعایت پروتکل های بهداشتی و دستورالعمل های سلامت اهتمام جدی داشته باشد. قانون زریّن به عنوان یک قانون همه پذیر و عام می تواند افراد جوامعِ گرفتارِ بحران بیماری فراگیر را با یک رویکرد اخلاقی در مدیریت بحران کمک کند و به نوعی وجود چنین سازش اخلاقی با اتکاء بر قانون زریّن در کنار وضع قوانین بهداشتی و اعمال محدودیت های اجتماعی امری لازم و ضروری است. از طرفی تنها وضع یک سری پروتکل و دستورالعمل بهداشتی و اعمال محدودیت قانونی بدون اتکاء به یک تعهد اخلاقی، نمی تواند جوامع را در مدیریت اینگونه بحران ها موفق بدارد. صرف وجود قانون زریّن راهی را پیش نخواهد برد جز در صورتی که برای تحقق آن موانعی همچون ضعف تخیّل، عدم شناخت، نبود فرهنگِ نوع دوستی، خودخواهی، حسادت و … برطرف گردند تا زمینه عمل به آن فراهم گردد.

نماینده ولی فقیه در بنیاد مسکن لرستان