محمد خدابخشی چگونه پیروز شد

نیما توکلی

امروزیکسال از تکرار تاریخی پیروزی محمد خدابخشی و نیم دهه از مسند نشینی او بر کرسی نمایندگی مجلس می گذرد .در اسفند سال ۱۳۹۸ محمد خدابخشی بار دیگر توانست با شعار ،«توانا ببود هرکه دانا ببود » با بیش از ۳۰ هزار آرا برای دومین بار راهی خیابان بهارستان شود .شعاری که باید راز موفقیت و پیروزیهای پی در پی خدابخشی را در رمز گشایی و اسم شب آن دنبال کرد.اما یک سوال اساسی مهم مدتهاست که میان اذهان عمومی و جامعه روشنفکری الیگودرز دهان به دهان می چرخد که خدابخشی چگونه توانست در آن میدان معیوب عملکردها و ستونهای متزلزل رد صلاحیتها .زیرباران رنگارنگی از سرزنش ها و درخواست ها وانتظارها و تخریبها و تهمت ها و تهدیدها و دشمنی ها و در برابر انبوهی از رقبای مدعی پیروزی را فتح کند و پرچم پیروزیش را بر فرق قله های رقبا بکوبد.دانایی !نیمی از پاسخ به این سوال را باید در انتخاب دقیق و هوشمندانه او در انتخاب شعار انتخاباتیش یعنی «توانا ببود هر که دانا ببود »یافت رمز شبی که خدابخشی همواره برای عبور از بحرانها از آن استفاده می کند .اما برای پاسخ دقیق تر و کامل تر به این سوال باید به آنسوی سکه نگاه کرد و به گذشته برگشت .باید برگشت به اولین خبرها و جلسات و سلفی های دسته جمعی رقبای خدابخشی در تهران جلساتی که بر عکس عکسهایشان هیچ نشانی ازاتحاد و انسجام در اردوگاه آنها دیده نمی شد .باید برگشت به روزگاری که عیسی و حوٌاریون به دین خود رفتند و موسی به دین خود.باید برگشت به روزگاری که عمر عاص های سیاسی دوباره قرآن‌ها را بر سر نیزه زدند و با گذاشتن عَلم احزاب بر زمین و برداشتن عَلم قوم گرایی آخرین میخ را بر تابوت امیدها و آرزوها زدند .بایدبرگشت به اردوگاه رقبای خدابخشی. که در جنگ فرسایشی آنها هیچ دود سفید و هیچ دستمال سفیدی به هوا نرفت .باید برگشت به هوش های سیاهی که تمام اتاق فکرهای نامزدها و رسانه ها را سنگر به سنگر فتح کردند وتصمیم گیریهای همه امور را به دست گرفتند .باید برگشت به روزگاری که خودیها ناخودی و ناخودیها خودی شدند ! باید برگشت به شربت سیاه سرفه ای که برای اکثر رقبای خدابخشی توهم پیروزی تولید کرد.تاثیر این شربت آنچنان بالا بود که هرکس خود را پیروز قطعی بازی می دانست اما حقیقت چیز دیگری بود .خدابخشی سوار بر اسب دانایی می تاخت بی آنکه هیچ شربت سیاه سرفه ای در او توهم پیروزی کند .او برای تک تک آرایش می جنگید و پرچم صلحش برسر در هر خیمه ای برافراشته بود. در اردوگاه رقبای خدابخشی آنچه مسلم بود ندیدن حقیقت‌ها و پناه بردن به تخیلات و گزارشات احساسی و اشتباه مشاوران نامزدها بود.شکست پروژه اتحادبزرگ و زدن اسپره شمیم امید و چسباندن عکس امیر کبیر های خیالی سرمقصود همه شکست ها شد . طراحی و تزریق شعارهای «شهرمان را پس خواهیم گرفت » «هرکس جز خدابخشی» آخرین حربه فعالان و مشاوران ستادها در برابر خدابخشی بود . طراحی و تزریق این شعارها ثمره ای جز اتحاد و همدلی در اردوگاه خدابخشی نداشت .شاید اگر محمد خدابخشی میلیاردها هزینه تبلیغاتی می کرد چیزی به اندازه انتشار این شعارها برایش اتحاد و پیروزی نمی آورد .مرگ سیاسی بسیاری از رقبای خدابخشی الخصوص جریانهای اصلاح طلبی و اصول گرایی ریشه در بی برنامگی و بن بست های فکری داشت تغییر جهت های دوره ای مدعیان به اصلاح احزاب و تغییر گردش عجیب آنها ازحزبگرایی به قوم گرایی و انکار و اعلان برائت از آرمان‌های سیاسی اشان اثبات کرد هیچ بار کجی به منزل نمی رسد ‌.سیاست علم بزرگی است که چنانچه سیاستمداری فاقد آن باشد همواره محکوم به شکست است و به قول فارابی سیاست یک علم است که از تدبیر در منزل آغاز و به تدبیر جامعه می انجامد.یکی از بزرگترین اشتباهات راهبردی رقبای خدابخشی دست کم گرفتن محمد خدابخشی بود خدابخشی علی رغم داشتن چهره ای آرام و خندان ، رقیبی کاربلد، و بدلکاری باهوش و مصمم بود که خوب می دانست چگونه تهدیدها را به فرصت تبدیل کند .او خوب می دانست که از دنیای سیاست چه می خواهد برای همین بود که« وقتی همه ایستاده بودند او حرکت می کرد وقتی همه حرکت می کردند او ایستاده بود » برای همین ها بود که یک شهر با همه آمال و آرزوهایش به شعارهای رقبای خدابخشی پشت کردند وبا انتخاب دوباره خدابخشی کلید شهر را بار دیگر به او سپردند . محمد خدا بخشی در چنین روزی دوباره پیروز شد از بس که در عرصه تاریک و آشفته سیاست درست و مدبرانه بازی کرد.آرای بالا و تاریخی محمد خدابخشی اثبات کرد اندیشه های مردم فراتر از قومیت و ایل و طایفه است و خدابخشی باید پاسبان خوبی برای چنین تفکر بزرگ و سپاسگزار چنین مردمی باشد به امید آن روز

بدان کوش تا زود دانا شوی / چو دانا شوی زود والا شوی

نه دانا تر آن کس که والاتر است / که والاتر است آن که داناتر است

شعر ازابوشکر بلخی