برخی می‌گویند این نحوه اعتراض به آقای مطهری حق بود اما واقعیت این است که در نظر گرفتن منافع ملی چنین رفتاری را ایجاب نمی‌کرد. کشور مراجع قانونی دارد. اگر کسی در نطق خود حرفی خلاف قانون بزند، قوه قضائیه، هیأت نظارت بر رفتار نمایندگان و در نهایت شورای نگهبان برای بررسی صلاحیت نامزدی او در دوره آینده می‌توانند ورود کنند یا حتی شورای عالی امنیت ملی می‌تواند جوابیه بدهد که تصمیمش درباره فلان موضوع خلاف قانون اساسی نیست اما اینکه چند همکار نماینده بلند شوند بیایند حمله کنند و ناطق را از‌ تریبون پایین بیاورند و نطقش را پاره کنند، این کار زیبنده نیست چون جرأت نمایندگان مردم را هرچند قوی باشند در هم می‌شکند. آقای مطهری از پشتوانه قوی سیاسی و شأن و منزلت خانوادگی برخوردار است. او می‌تواند حرف‌هایش را بزند و شاید برخی نمایندگان نیز هم‌نظر با او باشند ولی توان و جرأت بیان این حرف‌ها را ندارند. انصافا من دو دوره در مجلس هستم، گاهی حرف‌هایی زدم که شاید جذاب نباشند اما هیچ نهاد امنیتی، اطلاعاتی و انتظامی ‌به من اعتراض نکرد که چرا آن روز این حرف را زدی. از هیچ جا با من تماس نگرفتند، بنابراین باید اجازه می‌دادند مطهری حرفش را بزند. نهایتا مرجع قضایی بعدا از او درباره برخی اظهاراتش سوال می‌کرد. اگر ما نمایندگان نتوانیم انتقاد کنیم و بر برخی مسائل کشور چشم بپوشیم. فساد ایجاد می‌شود.

در ماجرای یکشنبه عملکرد هیات‌رئیسه نیز قابل قبول نبود. معتقدم آقای ابوترابی‌فرد می‌توانست بهتر عمل کند. او فقط مطهری را طرف تشنج‌زا می‌خواند؛ حتی اعلام کرد «وقتی آقای مطهری به من گوش نمی‌دهد نمایندگان شما به من گوش دهید دور شوید» که آخر نه‌تنها آنها دور نشدند، بلکه نزدیک‌تر آمدند. اگر آقای ابوترابی وسط نطق صحبت نمی‌کرد آقای مطهری صحبت‌هایش را تمام می‌کرد، آن روز یک جو احساساتی در صحن علنی مجلس ایجاد شد. وقتی همه بر می‌گردیم و به آن وقایع نگاه می‌کنیم می‌بینیم کل موضوع به ضرر مجلس بود، مجلس هزینه داد و شأن و منزلت مجلس تضعیف شد چون گفته می‌شود «در مجلس ایران نمی‌گذارند حتی کسی مثل علی مطهری حرف بزند»، حال آنکه نهادها و ساختارهای بالادستی به مطهری نگفتند صحبت نکند اما اینکه از نمایندگان مردم برخی بیایند صف‌آرایی کنند و نگذارند مطهری صحبت کند، این زیبنده نیست. آنها فکر می‌کنند دارند از نظام حمایت می‌کنند، در صورتی که این طور نیست. بعد از آن ماجرا چند نفر از نمایندگان معترض گفتند. «ما سرباز آقا هستیم.» سوال من از آنها این بود که مگر ما سرباز آقا نیستیم؟ در واقع نماینده‌ای در مجلس نیست که عشق به امام سیدعلی خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب را در قلب خود نداشته باشد. اگر تمام آن کسانی که یکشنبه در مقابل ‌تریبون ایستادند جمع شوند اندازه من به مقام معظم رهبری ارادت و علاقه ندارند. من ریاکار نبودم اگر ریاکار بودم دست بالا می‌کردم و مرگ بر فتنه‌گر و مرگ بر منافق می‌گفتم. ریاکاری و خودنمایی است که کشور را به فساد می‌کشاند. من مخالف افرادی هستم که می‌خواهند خود را نماینده‌تر و نزدیک‌تر به نظام نشان دهند. آیا مطهری ضد نظام است؟ ما امروز مشکلات اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در کشور داریم اگر کسی جرأت بیان مشکلات و مسائل جامعه را از ‌تریبون مجلس نداشته باشد مردم از مجلس ناامید می‌شوند چون می‌گویند در مجلس اتفاقی نمی‌افتد، نمایندگان به کار خود مشغولند، به دوره آینده نگاه می‌کنند که دوباره وارد مجلس شوند منافع خود را تأمین کنند.

درباره بیانیه آقای مطهری هم باید چند نکته بگویم. او یکشنبه خیلی مصر بود که باقیمانده نطق هفت دقیقه‌ای خود را تمام کند. همان روز در جریان همان ماجرا من چهار مرتبه به مطهری گفتم «پیام خود را دادید عاجزانه خواهش می‌کنم برای اینکه شأن و منزلت این ‌تریبون محفوظ بماند، ادامه ندهید.» من معتقدم آن دوستان معترض را هم نباید این طور کوبید. شاید بعضی از آنها به خاطر چیزهای دیگر شعار دادند اما در میان آنها کسانی هستند که واقعا اعتقاد خالصانه دارند، بنابراین نباید طرف مقابل را جبهه یزید و این طرف را خیمه امام حسین(ع) قلمداد کرد چون این توصیف درستی نیست. به نظرم باید بزرگان مجلس بیایند و فضا را تلطیف کنند تا دیگر از این دست اتفاقات در مجلس نیفتد.